کد خبر : 1249493 |
09 تیر 1394 ساعت 01:19 |
26.4K بازدید |
2
دیدگاه
لوو:بعد از جام جهانی، باطری ام کاملا خالی شد
سرمربی تیم ملی فوتبال آلمان به شرح صادقانه وضعیت خودش و این تیم بعد از موفقیت در برزیل پرداخت.
یواخیم لوو در مصاحبه با "دی ولت" به وضعیت خودش و تیم آلمان بعد از کسب جام قهرمانی جهان در برزیل و بازگشت به آلمان اشاره کرد.
وی گفت:" برای من بازیابی دوباره انرژی لازم برای کار تا ماه اکتبر طول کشید. تازه در اکتبر انگیزهام سر جایش آمد. قبل از آن نه از انرژی خبری بود نه از انگیزه. باطریام خالی خالی بود. بلافاصله بعد از سوت پایان بازی سرمست شده بودم.
حس میکردم ما الان قهرمان جهانیم، جام را از آن خود کردهایم و آن را به خانه خواهیم برد. یک سرمستی غیرقابل وصف. بعدا در هتل که نشسته بودم، همسرم و همکاران و دوستان و همراهان تیم مرا دوره کرده بودند. خوشحال بودم اما حس میکردم هیچ توانی ندارم تا سرحال به شادی بپردازم. اصلا نمیتوانستم پایکوبی کنم چرا که آن تورنمنت مرا کاملا فرسوده کرده بود. هفتههای بعدی را غنیمت شمردم تا با خودم خلوت کنم و تنها باشم، اما کماکان افکار مربوط به برزیل در سرم میچرخید و دوباره در فکر و خیالم مست میشدم؛ اما توانی برای ادامه دادن وجود نداشت. این وضعیت تا بازیهای ملی بعدی طول کشید. اتفاقا بازی ملی بعدی ما باز هم برابر آرژانتین بود.
از خودم میپرسیدم حالا چطور بازیکنانم را برای این بازی تشویق کنم و به آنها انگیزه بدهم. شش هفته قبلش ما این تیم را شکست داده بودیم و حالا من نمیتوانستم برای بازیکنانم توضیح دهم که این مسابقه دوستانه چقدر اهمیت دارد. بالاخره یک جایی فهمیدم که تایید دستاوردی که در برزیل کسب کردیم و بهتر کردن این روند همین خودش میتواند انگیزه ایجاد کند."
وی گفت:" برای من بازیابی دوباره انرژی لازم برای کار تا ماه اکتبر طول کشید. تازه در اکتبر انگیزهام سر جایش آمد. قبل از آن نه از انرژی خبری بود نه از انگیزه. باطریام خالی خالی بود. بلافاصله بعد از سوت پایان بازی سرمست شده بودم.
حس میکردم ما الان قهرمان جهانیم، جام را از آن خود کردهایم و آن را به خانه خواهیم برد. یک سرمستی غیرقابل وصف. بعدا در هتل که نشسته بودم، همسرم و همکاران و دوستان و همراهان تیم مرا دوره کرده بودند. خوشحال بودم اما حس میکردم هیچ توانی ندارم تا سرحال به شادی بپردازم. اصلا نمیتوانستم پایکوبی کنم چرا که آن تورنمنت مرا کاملا فرسوده کرده بود. هفتههای بعدی را غنیمت شمردم تا با خودم خلوت کنم و تنها باشم، اما کماکان افکار مربوط به برزیل در سرم میچرخید و دوباره در فکر و خیالم مست میشدم؛ اما توانی برای ادامه دادن وجود نداشت. این وضعیت تا بازیهای ملی بعدی طول کشید. اتفاقا بازی ملی بعدی ما باز هم برابر آرژانتین بود.
از خودم میپرسیدم حالا چطور بازیکنانم را برای این بازی تشویق کنم و به آنها انگیزه بدهم. شش هفته قبلش ما این تیم را شکست داده بودیم و حالا من نمیتوانستم برای بازیکنانم توضیح دهم که این مسابقه دوستانه چقدر اهمیت دارد. بالاخره یک جایی فهمیدم که تایید دستاوردی که در برزیل کسب کردیم و بهتر کردن این روند همین خودش میتواند انگیزه ایجاد کند."