کد خبر : 1263291 |
07 شهریور 1394 ساعت 12:25 |
8.8K بازدید |
1
دیدگاه
ایستادن در یکقدمی قهرمانی
نوجوانان کشتی فرنگی؛ یک موفقیت و چند سوال
کشتیگیران نوجوان و شایسته ایران که ماهها برای حضور در این مسابقات زحمت کشیده بودند کمی دور از ذهن حاضر شدند.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از روزنامه ایران ورزشی، اینکه بخواهیم بگوییم تیم کشتی فرنگی نوجوانان ایران در یکقدمی رسیدن بهعنوان قهرمانی جهان بود، حرف بیهودهای نیست. البته شاید با توجه به اختلاف 18 امتیازی با تیم قهرمان یعنی روسیه این حرف کمی غیر منطقی به نظر میرسد اما واقعیت این است که تیم ایران یک قدم تا عنوان قهرمانی جهان فاصله داشت اما در روز پایانی اتفاقاتی رخ داد که سکوی نخست را از ایران گرفت و حتی چیزی نمانده بود به جای ایستادن روی سکوی دومی جهان اصلا روی سکو نرود.
در پنج وزن دوم بر خلاف پنج وزن اول شرایط بسیار عجیب و سخت پیش رفت. کشتیگیران نوجوان و شایسته ایران که ماهها برای حضور در این مسابقات زحمت کشیده بودند کمی دور از ذهن حاضر شدند. مشکلات فنی در تیم کشتی فرنگی نوجوانان وجود دارد که باید رفع شود علاوه بر آن باید به کم تجربگی مربیان و کشتیگیران هم اشاره کرد که در اینگونه نتیجه گیری تاثیر داشت.
در برخی از مسابقهها کشتیگیران ما پیش بودند اما بازنده خارج شدند در حالیکه میتوانستند با برد در آن مسابقات حداقل در رده پنجم یا ششمی قرار بگیرند و به جای اینکه هیچ امتیازی برای تیم به دست نیاورند، 5 یا 6 امتیاز نصیب تیم ملی کنند و اختلاف 18 امتیازی با روسها را کاهش بدهند.
البته اعتقاد نداریم که این موضوع خیلی مهمی است چرا که به هر حال این تیم نسبت به سال گذشته عملکرد بهتری، هم به لحاظ کیفیت مدال داشت و هم اینکه جایگاه سومی را به جایگاه دوم تغییر داد. پس دوم شدن در جهان نتیجه خوبی به حساب میآید که حداقل به خاطر این یک مورد هم که شده باید از مربیان تیم ملی تقدیر کرد و به آنها دست مریزاد گفت.
نکته مهم اما در این تیم وزن کمکردنهای زیادی است که کشتیگیران این تیم مرتکب میشدند. کشتیگیران سبک وزن 42 کیلوگرم مثل پویا دادمرز که باید نام او را به خاطر بسپاریم با 8 کیلوگرم کم کردن سر وزن رسید. یا محمد جواد رضایی نزدیک به 10 کیلوگرم کم کرد تا به سر وزن رسید. کشتیگیری که باید در 46 کیلوگرم کشتی میگرفت چگونه 10 کیلوگرم کم کرد؟ کار به اینجا ختم نمیشود، مهدی محسنینژاد هم شرایط خوبی نداشت. او هم حداقل 7 الی 8 کیلوگرم کم کرد.
در میان وزنها اوضاع کمی بهتر بود اما در آنجا هم حداقل 3 الی 4 کیلوگرم وزن کم کردن را داشتیم. بنابراین وزن کم کردن با وجود همه شعارها و همه دانستنها که این کار تا چه اندازه در رده نوجوانان سخت است همچنان با قدرت تمام وجود دارد. درصد چربی این کشتیگیران چقدر بوده که توانستهاند 10 کیلو کم کنند؟ اصلا چه چیزی کم کردهاند؟ گوشت اضافی داشتند یا چربی اضافی داشتهاند یا مجبور بودند از آب بدن خود کاهش بدهند؟ اینها برای کم ارزش کردن زحمات کادر فنی نیست.
به هر حال این مربیان زحمت زیادی کشیدهاند آن هم بی مزد و اجرت! اما در این بین سوالی وجود دارد که باید برای آن جوابی پیدا کرد. چرا نتیجه مهمتر از سلامتی کشتیگیران است؟ بی تردید کادر فنی تنها مقصر این ماجرا نیست. باید این فرهنگ جا بیفتد که کادر فنی در رده نوجوانان در آرامش کامل به سر ببرند و نگران برد و باخت تیم نباشند بلکه فقط به فکر ساختن یک تیم براساس اصول فنی باشند. این کار نیاز به فرهنگ سازی دارد اما در نهایت باید گفت که این نحوه کار کردن به فدراسیونی که مدعی است سیستمی و با برنامه کار میکند، نمیآید.
دادمرز را به خاطر بسپاریم
کوتاه قامتتر از فلفل لقب گرفت در اردوی تیم ملی کشتی فرنگی. نزدیک یک متر قد و 42 کیلوگرم وزن دارد. با کم کردن کیلوهای زیاد توانسته 42 کیلوگرم باشد، در حالی که میتواند با 50 کیلوگرم پهلوانی برای خودش باشد. با هوش بالا و ذهن قدرتمند همه حریفان خود را در مسابقات جهانی نوجوانان در بوسنی به ناکامی سوق داد. همه حریفانش هم ابر قدرت بودند. آذربایجان، آمریکا و روسیه حریفانی بودند که مقابل تکنیک و تاکتیک این دلاور کوچک اندام خوزستانی کم آوردند.
پویا دادمرز قهرمان 42 کیلوگرم نوجوانان جهان است. باید نامش را به خاطر بسپاریم. باید در آیندهای نه چندان دور درباره او بنویسیم که بهترین کشتیگیر جهان در وزن اول دنیا شد. این اتفاق رخ خواهد داد مگر اینکه با وزن کم کردنهای غیر اصولی او را از بین ببریم. به اذعان همه مربیان تیم ملی او تمامی فاکتورهای تبدیل شدن به یک کشتیگیر بزرگ را دارد. نه اینکه دو کشتیگیر طلایی دیگر ایران این شایستگی را نداشته باشند؛ قطعا امین میرزازاده و امین کاویانی هم در دانشکده کشتیپرور خوزستان رشد کردهاند و خیلی هم توانا هستند اما این دادمرز از همه کاملتر خود را نشان داد.
در پنج وزن دوم بر خلاف پنج وزن اول شرایط بسیار عجیب و سخت پیش رفت. کشتیگیران نوجوان و شایسته ایران که ماهها برای حضور در این مسابقات زحمت کشیده بودند کمی دور از ذهن حاضر شدند. مشکلات فنی در تیم کشتی فرنگی نوجوانان وجود دارد که باید رفع شود علاوه بر آن باید به کم تجربگی مربیان و کشتیگیران هم اشاره کرد که در اینگونه نتیجه گیری تاثیر داشت.
در برخی از مسابقهها کشتیگیران ما پیش بودند اما بازنده خارج شدند در حالیکه میتوانستند با برد در آن مسابقات حداقل در رده پنجم یا ششمی قرار بگیرند و به جای اینکه هیچ امتیازی برای تیم به دست نیاورند، 5 یا 6 امتیاز نصیب تیم ملی کنند و اختلاف 18 امتیازی با روسها را کاهش بدهند.
البته اعتقاد نداریم که این موضوع خیلی مهمی است چرا که به هر حال این تیم نسبت به سال گذشته عملکرد بهتری، هم به لحاظ کیفیت مدال داشت و هم اینکه جایگاه سومی را به جایگاه دوم تغییر داد. پس دوم شدن در جهان نتیجه خوبی به حساب میآید که حداقل به خاطر این یک مورد هم که شده باید از مربیان تیم ملی تقدیر کرد و به آنها دست مریزاد گفت.
نکته مهم اما در این تیم وزن کمکردنهای زیادی است که کشتیگیران این تیم مرتکب میشدند. کشتیگیران سبک وزن 42 کیلوگرم مثل پویا دادمرز که باید نام او را به خاطر بسپاریم با 8 کیلوگرم کم کردن سر وزن رسید. یا محمد جواد رضایی نزدیک به 10 کیلوگرم کم کرد تا به سر وزن رسید. کشتیگیری که باید در 46 کیلوگرم کشتی میگرفت چگونه 10 کیلوگرم کم کرد؟ کار به اینجا ختم نمیشود، مهدی محسنینژاد هم شرایط خوبی نداشت. او هم حداقل 7 الی 8 کیلوگرم کم کرد.
در میان وزنها اوضاع کمی بهتر بود اما در آنجا هم حداقل 3 الی 4 کیلوگرم وزن کم کردن را داشتیم. بنابراین وزن کم کردن با وجود همه شعارها و همه دانستنها که این کار تا چه اندازه در رده نوجوانان سخت است همچنان با قدرت تمام وجود دارد. درصد چربی این کشتیگیران چقدر بوده که توانستهاند 10 کیلو کم کنند؟ اصلا چه چیزی کم کردهاند؟ گوشت اضافی داشتند یا چربی اضافی داشتهاند یا مجبور بودند از آب بدن خود کاهش بدهند؟ اینها برای کم ارزش کردن زحمات کادر فنی نیست.
به هر حال این مربیان زحمت زیادی کشیدهاند آن هم بی مزد و اجرت! اما در این بین سوالی وجود دارد که باید برای آن جوابی پیدا کرد. چرا نتیجه مهمتر از سلامتی کشتیگیران است؟ بی تردید کادر فنی تنها مقصر این ماجرا نیست. باید این فرهنگ جا بیفتد که کادر فنی در رده نوجوانان در آرامش کامل به سر ببرند و نگران برد و باخت تیم نباشند بلکه فقط به فکر ساختن یک تیم براساس اصول فنی باشند. این کار نیاز به فرهنگ سازی دارد اما در نهایت باید گفت که این نحوه کار کردن به فدراسیونی که مدعی است سیستمی و با برنامه کار میکند، نمیآید.
دادمرز را به خاطر بسپاریم
کوتاه قامتتر از فلفل لقب گرفت در اردوی تیم ملی کشتی فرنگی. نزدیک یک متر قد و 42 کیلوگرم وزن دارد. با کم کردن کیلوهای زیاد توانسته 42 کیلوگرم باشد، در حالی که میتواند با 50 کیلوگرم پهلوانی برای خودش باشد. با هوش بالا و ذهن قدرتمند همه حریفان خود را در مسابقات جهانی نوجوانان در بوسنی به ناکامی سوق داد. همه حریفانش هم ابر قدرت بودند. آذربایجان، آمریکا و روسیه حریفانی بودند که مقابل تکنیک و تاکتیک این دلاور کوچک اندام خوزستانی کم آوردند.
پویا دادمرز قهرمان 42 کیلوگرم نوجوانان جهان است. باید نامش را به خاطر بسپاریم. باید در آیندهای نه چندان دور درباره او بنویسیم که بهترین کشتیگیر جهان در وزن اول دنیا شد. این اتفاق رخ خواهد داد مگر اینکه با وزن کم کردنهای غیر اصولی او را از بین ببریم. به اذعان همه مربیان تیم ملی او تمامی فاکتورهای تبدیل شدن به یک کشتیگیر بزرگ را دارد. نه اینکه دو کشتیگیر طلایی دیگر ایران این شایستگی را نداشته باشند؛ قطعا امین میرزازاده و امین کاویانی هم در دانشکده کشتیپرور خوزستان رشد کردهاند و خیلی هم توانا هستند اما این دادمرز از همه کاملتر خود را نشان داد.