شاید کواچ نمی داست ژاپن کجاست

به گزارش "ورزش سه"، ملی‌پوشان والیبال ایران از روز سه شنبه مسابقات خود را در جام‌جهانی والیبال آغاز خواهند کرد و آرژانتین اولین رقیب ایران در این مسابقات است. حضور در جام‌جهانی برای هر تیمی افتخار محسوب می‌ شود و ایران در این مسابقات به دنبال کسب بهترین نمایش از سوی بازیکنان است و به گفته رئیس فدراسیون نیم نگاهی هم به کسب سهمیه ریو دارند.

ایرج مظفری بازیکن و مربی اسبق تیم‌ملی والیبال ایران در مورد شرایط حضور ملی‌پوشان والیبال در این مسابقات گفت:

شانس مان برای صعود به المپیک از جام‌جهانی صفر است
امکان اینکه بخواهیم از این مسابقات به المپیک ریو راه پیدا کنیم به نظر من صفر است. چراکه تیم ها قدرتمند هستند و جام‌جهانی رویداد کمی نیست. سخت تر آنکه مسابقات در 3 شهر برگزار می‌ شود و خستگی رفت و آمدها برای همه تیم ها مشکلات متفاوتی را به وجود می‌ آورد اما به نظر من در وهله اول برگزاری نمایشی خوب از بازیکنان و در وهله بعدی سلامت بازیکنان مهمترین مساله تیم است.

بی برنامگی در ژاپن؟ خنده دار است
مسافت همیشه مشکل اکثر تیم ها برای سفر به ژاپن بوده است اما این شرایط برای همه یکسان بوده و جایی برای اعتراض کردن وجود ندارد. اگر راه برای ایران خستگی دارد، پس آمریکا چه بگوید؟ هنوز مسابقات شروع نشده از بی برنامگی و بی نظمی ژاپن در برنامه ریزی صحبت می‌ کنند. این تبدیل به یک عادت شده است که قبل از شروع مسابقات همیشه از مسائل حاشیه ای و مشکلات در مسابقات بحث می‌ کنند و کمتر به مسائل فنی می‌ پردازند. در پایان هم حتی در مورد شکست های تیم آنقدر زیبا صحبت می کنند که انگار تمام تیم ها را 3 بر صفر شکست داده ایم و همیشه در فضای توجیه هستیم. ژاپن یکی از منظم ترین و دقیق ترین کشورهای دنیا است و بهتر است بیشتر به مسائل فنی بپردازیم.

شاید کواچ نمی‌ داند ژاپن کجاست
در حال حاضر نمی‌ توان در مورد تیم‌ملی صحبت کرد چرا که در چند وقت اخیر هر کس تیم‌ملی را نقد کرده است، برچسب مغرض و یا دشمن والیبال به او چسبانده اند و ما واقعا نمی‌ دانیم چه زمانی تیم‌ملی آرامش دارد، چه زمانی مسوولان تیم‌ملی پاسخگو هستند و چه زمانی وقت نقد عملکرد بازیکنان و سرمربی تیم‌ملی است. همیشه یا تورنمنتی پیش رو است و یا به دلایلی باید برای آرامش تیم سکوت کرد اما به نظر من همین حاشیه پردازی ها و ایردگیری از میزبان یکی از عوامل از بین بردن آرامش تیم است. ما اردوهای خوب نداشتیم و حالا که تیم خسته شده است، تقصیر را گردن میزبان می‌ اندازند. در صورتی که ما قبل از این مسابقات سفرهای بسیار طولانی ای را پشت سر گذاشتیم و شاید کواچ نمی‌ دانست ژاپن کجاست که قبل از آن چنین سفرهایی را ترتیب داده بود.

تمام فکر و ذکرمان شده المپیک
تمام برنامه های والیبال را نادیده گرفته ایم و فقط تمام فکر و ذکرمان شده المپیک؛ بعد از المپیک چه؟ مادر نوجوانان، جوانان و امید اتفاقاتی را می‌ بینیم که برای یک کشور صاحب والیبال اتفاقات خوبی نیست و علائمی از حرکت رو به جلو کمتر دیده می‌ شود حالا هزاران اتفاق در حال رخ دادن است اما ما در آخر می‌ گوییم هدف بزرگی به نام المپیکی شدن داریم. بعد از آن والیبال ایران چه خواهد شد؟!  برای تبلیغ تیم ملی پوستر یک بازیکن را منتشر می کنند و آن وقت توقع دارند بازیکن سالاری پیش نیاید. امیدها بازیکنان خود را به همراه ندارد و در مسابقات جهانی نتیجه نمی گیرد چون ما هدف المپیک داریم و متاسفانه اتفاقات بیشتری که هم تمام آنها زیر سایه المپیک رفتن قرار گرفته است.

کواچ کارمند است نه کارفرما
هر مربی این اختیار را دارد که خودش، دستیاران و همکاران خود را انتخاب کند اما ما اختیار تام به تمام مربیان خارجی می‌ دهیم و این شرایط را در اختیارشان قرار می‌ دهیم تا از تمام امکانات والیبال ایران استفاده کنند و آنها هم هموطنان خود را به ایران می‌ آورند تا از شرایط موجود بهره لازم را ببرند، در صورتی که مربیان ایرانی هیچ یک به این شرایط دست پیدا نمی‌ کنند. اگر مربیانی در کنار کواچ قرار می‌ گرفتند که می‌ شد از لحاظ فنی از مربیان ایرانی بالاتر دانست، قابل توجیه بود اما دکتر گودرزی وزیر محترم ورزش در مورد سرمربی تیم‌ملی فوتبال هم حرف خوبی زد که در مورد کواچ هم صدق می‌ کند. مربیان خارجی وقتی به تیم‌ملی ایران می‌ آیند، کارمند ما محسوب می‌ شوند و ما کارفرما اما در بسیاری از مواقع این رابطه جابجا می‌ شود. مربیان ایرانی توانایی های بسیاری دارند و فقط پاسپورتشان خارجی نیست و اگر اینطور بود می‌ توانستند با هر سطحی در تیم‌ملی جا پیدا کنند.