برنز بسکتبال در آسیا / ناکامی یا موفقیت؟

به گزارش "ورزش سه"، بسکتبال ایران در آسیا برنزی شد. بعد از عادت کردن به طلا در بسکتبال قاره کهن، اکنون این برنز خوشحال‌مان می‌کند اما راضی نیستیم زیرا می‌توانستیم با طلای جام ملت‌های آسیا به رقابت‌های المپیک برویم. طلا و بعد المپیک. اولی را از دست دادیم اما برای دومی باید در رقابت‌های شانس دوباره بجنگیم که به نظرم کار ساده‌ای نخواهد بود.

بازی در کلاس بسکتبال اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها دشوار است بویژه سه تیمی که شانس دوباره ندارند، اما وقتی با میزبانی می‌آیند بیشتر نگرانمان می‌کنند. شاید خیلی‌ها بگویند امروز برای گفتن این حرف‌ها زود است، اما زمان زیادی را هم از دست داده‌ایم. اگر امروز با برنز بسکتبال ایران خیلی‌ها راضی نیستند علتش را باید در سال‌های گذشته جستجو کرد.

سال 2011 که در یک‌چهارم نهایی به اردن باختیم یا سال 2013 با وجود قهرمانی در آسیا اشکال داشتیم، اما ضعف‌هایمان با یک قهرمانی گم شد. سال 2014 در بازی‌های آسیایی اینچئون کره‌جنوبی هم با از دست دادن قهرمانی بار دیگر زنگ خطر به صدا درآمد، اما سعی کردیم نشنویم درست مانند سال‌های پیشین که ضعف‌ها را دیدیم، اما چشمانمان را روی واقعیت‌ها بستیم.

در این سال‌ها اعتدال را رعایت نکردیم حتی درباره بازیکنان نسل طلایی. آنها را از چند سال پیش به این سو پیر کردیم در حالی که بگذاریم خودشان پیر شوند و هر وقت توانایی بازی کردن نداشتند یا جایگزینان مطمئنی برایشان ساختیم، بروند. با این نگاه‌های نامتوازن و بدون اعتدال در بیشتر زمینه‌های بسکتبال مشکل دارم و به نظر باید اول این مشکلات را برطرف کنیم و بعد صادقانه بنشینیم و ببینیم از بسکتبال چه می‌خواهیم. اصلا برای بسکتبال کار می‌کنیم؟

عناوین حماسی، جشن و شادی به خاطر بردها و غم باخت‌ها، دعا برای پیروزی بر حریفانی مانند چین، تبریک بردن کره جنوبی و حرف‌های دیگری از این دست در روزهای گذشته، هیجان بسکتبال ملت‌های آسیا بود برای اهالی این ورزش در ایران.

تیمی که سال 2007 با قهرمانی در آسیا به المپیک 2008 رفت و همان سال هیجان المپیکی بسکتبال را با خود در بسکتبال ایران جاری ساخت برای دومین بار بعد از رقابت‌های 2011 ووهان از راهیابی به فینال بسکتبال ملت‌های آسیا در سال منتهی به المپیک بازماند.

بسکتبال ایران در راه المپیک پکن بازی‌های جانانه تدارکاتی با ایتالیا برگزار کرد و صربستان را در تورنمنت چین برد. همان روزها به این باور بزرگ رسیدیم دیگر بردن هنگ‌کنگ و ژاپن و تایوان کف و سوت ندارد. می‌خواستیم و گفتیم راه ترک‌ها را در بسکتبال برویم که بیخ گوش ما به NBA بازیکن صادر می‌کند و در بسکتبال اروپا سری توی سرها درآورده است.

 بسکتبال ایران هشت سال پیش با حدادی، صمد، مهدی، آفاق و... جوان‌تر و باصلابت‌تر از این روزها بود که این راه را با گام‌های قوی‌تر رفت.

 اهالی بسکتبال از پیروزی‌های شیربچه‌های بسکتبال در آسیا و برنز جام ملت‌ها خوشحالند و برای آنها در آینده آرزوی موفقیت می‌کنند، اما همین اهالی بسکتبال پشت لبخند رضایتشان اندوهی هشت ساله دارند و پرسش‌هایی که هنوز پاسخی برای آنها نگرفته‌اند.

در کل نباید از مدال برنز آسیا راضی باشیم هر چند دست خالی برگشتن را تجربه نکردیم اما این مدال روند این چند ساله بسکتبال ایران نشان میدهد حال و روز بسکتبال خوش نیست.