زیدان، اوندسیما و امیدواری پرز
فینال میلان، آغاز عصر طلایی رئال؟
در میلان، فینال فوق العاده ای را شاهد نبودیم و چمپیونزلیگ امسال مثل سالهای گذشته فوقالعاده نبود ولی در رئال مادرید هیچکس به این چیزها اهمیت نمیدهد. آنها برای یازدهمین بار قهرمان شدند و اختلافشان با نزدیک ترین رقیب را به چهار قهرمانی رساندند.
به گزارش "ورزش سه"، برای زین الدین زیدان این یک شروع استثنایی در مربی گری اش است. 22 پیروزی در 27 بازی که باعث شد بزرگترین جام ممکن به رئال برسد و او را به هفتمین نفری تبدیل کرد که هم به عنوان بازیکن و هم مربی موفق به دریافت این عنوان شده اند.
اکنون امیدها در رئال بر این است که این شروع یک دوره موفقیت آمیز برای رئال باشد. 8 سال نه چندان خوب با هزینه های فراوان، در نهایت دو قهرمانی چمپیونزلیگ برای رئال به ارمغان آورد اما آنها تنها یک بار در لالیگا قهرمان شدند. فرمت چمپیونزلیگ باعث میشود ابر باشگاهها در آن بیشتر بدرخشند و بهتر کار کنند. اگر به اندازه کافی ثروتمند باشید و این ششمین فصل پیاپی باشد که در نیمه نهایی آن حضور دارید، بنابراین کسب چمپیونزلیگ برای شما راحت تر از کسب لیگ داخلی خواهد بود.
سرخیو راموس در نیمه اول رئال را پیش انداخت ولی اتلتیکو با گل کاراسکو، در حالی که فقط 11 دقیقه به پایان باقی مانده بود کار را به تساوی کشاند. در آن لحظه، به نظر همه چیز به نفع اتلتی چرخید ولی آنها نتوانستند از وضعیت به وجود آمده استفاده ببرند و در وقتهای اضافه خستگی به آنها غلبه کرد. وقتی هم که خوان فران ضربه پنالتی اش را به تیرک زد، کار آسانی پیش روی رونالدو بود که ضربه پنالتی اش را وارد دروازه کند.
تا آن لحظه، رونالدو از جریان بازی کاملا محو بود و به نظر با اوج و آمادگی اش خیلی فاصله داشت. در پایان 90 دقیقه، به نظر او به سختی بازی میکرد ولی زیدان، هر سه تعویض خود را انجام داده بود. تعویض تونی کروس با ایسکو در دقیقه 72 مسلما بازی را تغییر داد. رونالدو در وقتهای اضافه این فرصت را داشت که تیمش را دوباره پیش بیندازد ولی ضربه او مستقیما در اختیار اوبلاک قرار گرفت. ولی این طبیعت بازیکنی مثل رونالدو است که در لحظات تاثیرگذار اثربخشی بسیار بالایی داشته باشد. ضربات پنالتی امسال، رستگاری رونالدو از ضربه پنالتی بود که سال 2008 مقابل چلسی در فینال از دست داده بود.
یکی از موفقیت های اصلی دیگو سیمئونه در اتلتیکومادرید این بوده که حس ضعف بازیکنانش نسبت به حریفان که احتمالا به خاطر گذشته ی نه چندان پر زرق و برق باشگاه است را از بین ببرد. با این حال، در نیمه اول ضعف در اتلتیکو کاملا پدیدار بود و آنها نمیتواستند بازی را که در طول فصل انجام میدهند را تکرار کنند. هافبکهای تیم فضای بسیار مناسبی مقابل گرت بیل قرار میدادند و او هم به خوبی از آن استفاده میکرد.
اوبلاک در همان ابتدای بازی یک واکنش بسیار عالی روی سانتر خوب بیل از ضربه ایستگاهی و ضربه کاسمیرو نشان داد و پس از آن بار دیگر روی یک ارسال رئال به گل رسید. ضربه سر بیل روی سانتر کروس و ضربه نهایی راموس که دو سال پیش در همین فینال هم گلزنی کرده بود، رئال را پیش انداخت. گل در شرایط آفساید به ثمر رسید ولی کمک داور صحنه را درست ندید.
سیاست رئال پس از آن این بود که عقب بکشد و به اتلتیکو اجازه بدهد بازی خودش را انجام دهد. اتلتیکو توپ و میدان را تا پایان بازی در اختیار داشت ولی با عدم آمادگی فرناندو تورس و محو شدندش توسط پهپه، تنها فرصت تیم شوت از راه دور آنتوان گریزمان بود. سیمئونه به این شهرت دارد که بین دو نیمه، روحیه ای بی نظیر به تیمش منتقل میکند. پس از ورود به زمین،بازیکنان اتلتیکو آماده تر از نیمه اول ظاهر شدند و بهتر کار کردند تا اینکه فرناندو تورس توانست یک ضربه پنالتی از پهپه بگیرد. با این حال ضربه گریزمان به تیرک افقی برخورد کرد و وارد دروازه نشد تا رئال همچنین از حریف خود پیش باشد.
8 دقیقه بعد، پس از اینکه رئال در دفع کرنر دچار مشکل شد، استفان ساویچ پا به توپ شد ولی سردرگمی او باعث شد تا مودریچ پا به توپ شود و ضد حمله ای را ترتیب دهد. کریم بنزما در موقعیت تک به تک فرصت داشت تا دروازه اوبلاک را باز کند ولی ضربه او به راحتی توسط گلر اتلتیکو مهار شد و پس از آن نوبت بیل بود که ضربه ای به سمت دروازه اتلتیکو بزند ولی باز هم گلر اسلوونیایی واکنش خوبی داشت.
بر خلاف انتظارات، اتلتیکو کمی بعد به گل رسید. گابی معمار این گل بود و یک پاس عالی برای خوانفران ارسال کرد و سانتر خوب فران، توسط کاراسکو روی تیر دو به گل تبدیل شد. حرکت او روی گل عالی بود، دوندگی مستقیم و ناگهانی او به سمت دروازه باعث شد تا راموس و دانیلو کاملا جا بمانند.
ولی آنجا که باید، اتلتیکو نتوانست نتیجه مطلوبی کسب کند و کار را به نفع خود تمام کند. این سومین شکست در سومین فینال چمپیونزلیگ برای آنهاست. سیمئونه در دو فینال ازاین سه فینال هدایت تیم را بر عهده داشته و به نظر این انتظار باید ادامه داشته باشد. در سوی دیگر اما مادرید یازدهمین قهرمانی اش را کسب کرد. حالا همه ی نگاهها به آنهاست که با وجود ممنوعیت احتمالی در نقل و انتقالات، این قهرمانی میتواند شروعی برای دوره ای موفقیت آمیز برای رئال باشد یا نه.
جاناتان ویلسون- اسپورت ایلوستریتد
ترجمه: روزبه مهری