خشم مهدوی کیا از رفتار مربی سابقش

مهدی مهدوی کیا در گفت و گو با "ورزش سه" پس از صحبت درباره بی نظمی های موجود در فوتبال ایران عصبانی است. به عنوان مثال در رقابت های جام حذفی به موضوعی می رسد که موجب ناراحتی اش را فراهم کرده، اما به دلایلی حاضر نیست که با صراحت بیشتری در این باره صحبت کند.

حرف های مهدوی کیا مثل همیشه جالب و خواندنی است. به خصوص چون حول موضوع مهمی مثل فوتبال پایه تعلق می چرخد، بد نیست که این صحبت ها را کمی جدی تر دنبال کنیم.داستانی که مهدوی کیا در پرده از آن صحبت می کند به خودداری تیم پارسیان مهر به مدیریت علی دوستی از حضور مقابل تیم آکادمی کیا در رقابت های باشگاهی تهران بازمی گردد. اتفاقی عجیب که نشان از اختلاف مهدوی کیا و مربی سابقش پس از جدایی او از مجموعه کیا دارد.

 جام حذفی جام انصراف نیست
من اخبار فوتبال ایران را دنبال می کنم و موضوعی که در این هفته باعث تعجب خیلی زیاد من شده، انصراف تعداد زیادی از تیم ها از رقابت های جام حذفی است. این واقعا عجیب و باورنکردنی است، چراکه جام حذفی جامی هیجان انگیز و فرصتی برای تیم های پایین تر است که بیایند بازی کنند و خودشان را نشان دهند. آنها حتی می توانند ببازند اما در نهایت با یک بازی در سطح بالاتر آشنا می شوند؛ اما در این بین ممکن است شگفتی هایی هم رخ بدهد و این زیبایی فوتبال است. اما فوتبال ایران تعداد زیادی از تیم ها از جام حذفی انصراف می دهند که واقعا باورش سخت است. سوال مهم این است که اگر این تیم ها قصد انصراف دارند چرا در قرعه کشی شرکت می کنند؟

فدراسیون باید برخورد کند
به نظرم فدراسیون فوتبال باید برخورد کاملا جدی با این انصراف ها داشته باشد.  خیلی خنده دار است که شما اسم تان را وارد رقابت های حذفی بکنید و بعد، بعد از قرعه کشی اسم تان را حذف کنید. یک تیم می گوید من آب ندارم، یک تیم می گوید من غذا ندارم و یک تیم ادعا می کند که بودجه لازم برای مسافرت شهر به شهر را ندارد. این ها چیزهایی است که آدم نمی تواند درباره اش توضیح بدهد. باز هم یک سوال بزرگ به وجود می آید؛ اینکه با این شرایط چرا بعضی از مجموعه ها دست به تیم داری می زنند و اساسا مگر زوری بالا سر آنهاست که آنها را مجبور تیم داری می کند؟ اگر شرایطش را ندارید نباید در فوتبال وارد شوید و تیم داری کنید.

در دنیا به ما می خندند
در کشور آلمان هر تیم تا زمانی که بودجه سالیانه اش را ارائه ندهد، مستندات خود را برای ضمانت پرداخت به فدراسیون ارائه نکند، هرگز اجازه شرکت در هیچ رقابتی را نخواهد داشت. متاسفانه این از همان چیزهایی است که در ایران اتفاق نیفتاده؛ اما بالاخره از یک جایی باید حرکت به مسیر درست آغاز بشود والا نتیجه اش همین هرج و مرج ها و انصراف های است که رخ می دهد. در خارج از ایران تیم ها لحظه شماری می کنند برای حضور در رقابت های حذفی چراکه شانس بازی با بزرگان نصیبشان می شود. اساسا در همه جای دنیا تیم ها از قرعه های سخت استقبال می کنند چون ممکن است برای یک بار دست به کار بزرگی بزنند اما در ایران چی؟

از جام حذفی به بازی های نونهالان
وقتی این هرج و مرج و این انصراف ها در رقابت های سطح بالایی مثل جام حذفی رخ می دهد خب ممکن است به قسمت های دیگر فوتبال هم تسری پیدا کند، که این اتفاق هم افتاده است. دیروز در لیگ نونهالان حریف تیم ما در مسابقه حاضر نشد بدون آنکه دلیل خاصی داشته باشد. درتیم هامبورگ همکاران من نتایج تیمم را دنبال می کنند آنها از من پرسیدند که نتیجه بازی شما چه شد و من گفتم تیم حریف برای بازی حاضر نشد. آنها گیج شده بودند و نمی فهمیدند. می گفتند آیا اتفاقی افتاده یا حادثه ای رخ داده که این بازی انجام نشده است؟ گفتم نه. گفتند آیا تیم شما قرار بوده از نقطه دوری بیایید باز هم گفتم نه. فاصله ما فقط 15 دقیقه است. آنها پرسیدند پس چرا لغو شده؟ من توضیحی نداشتم که به آنها بدهم!! این اتفاقی است که باید درباره آن بیشتر حرف بزنیم.  

بگذارید بچه ها از فوتبال لذت ببرند
چیزی که برای من در آکادمی کیا مهم بوده این است که به مربی هایم گفته ام بچه ها باید تا 14، 15 سالگی ضمن فراگرفتن فوتبال، از بازی لذت ببرند. در واقع هدف ما چیزی جز فراگیری درست فوتبال در کنار لذت از فوتبال نیست. ما در نونهالان نباید به برد و باخت فکر کنیم، تمرین بدنی سخت ممنوع است، چون فوتبال بچه ها را زده می کند. همچنین ما نباید خیلی ذهنمان دیگر برد باشد؛ نه اینکه پیروزی بد است اما هدف ما در رده پایه واقعا این نیست. در فوتبال روز دنیا و در فوتبال صحیح دنیا این را رعایت می کنند، اما متاسفانه مدیر یک تیم دست به کاری می زند که هیچ توضیحی برایش وجود ندارد. خوب بود مسئولان تیم مقابل به ما احترام می گذاشتند و حداقل اطلاع می دادند. حالا به هر دلیلی منطقی یا غیرمنطقی  نمی خواستند حاضر شوند پس چرا اطلاع ندادند؟ این بی احترامی به ما، به داوری، به تیم پزشکی و مسئولان برگزاری واقعا غیرقابل بخشش است.

شاخه گل هایی که به خاکروبه سپرده شد
بچه های تیم من شاخه گل هایی تهیه کرده بودند که به تیم حریف بدهند و بازی جوانمردانه خودشان را آغاز کنند اما تیم مقابل در این بازی حاضر نشد. من می خواهم توجه شما را به این نکته جالب کنم که این مساله تنها یک اتفاق شخصی و کوچک نیست و یک رویه را نشان می دهد. اما بچه  ۱۲، ۱۳ ساله این چیزها را نمی فهمد و از افکار ما باخبر نیست و ما نباید آنها را وارد بازی های خودمان کنیم. بنابراین من به شخصه منتظر عذرخواهی مسئول این تیم هستم چون به ما بی احترامی شده است.

توجه صرف به هیکلی های فوتبال پایه!
متاسفانه همین موضوع نتیجه گرایی در فوتبال پایه باعث شده بعضی از مربیان فقط به دنبال بازیکنان قوی هیکل باشند اما این چیزی نیست که از یک سنی به بعد دیگر جواب نمی دهد چون اختلاف فیزیکی در سنین بالاتر کمتر می شود و آن وقت بازیکنانی که از نظر ذهنی قوی ترند بالا می آیند در حالی که ما سرمایه گذاری مان را روی آنهایی انجام داده ایم که صرفا در رده پایه  به خاطر قد و هیکل بزرگتر موفق بوده اند. این مساله بزرگ ماست، شما بارسلونا را نگاه کنید که ۷، ۸ نفر آنها در حدود ۱۷۰ قد دارند اما بهترین بازیکنان دنیا  هستند.ما مربی ها باید به بازیکن های ریز جسته اما باهوش هم فرصت بدهیم.

چشم ها را باید شست
 متاسفانه در رده پایه ما این نکته وجود دارد که بازیکنان با رده همسن و سالان خودشان بازی نمی کنند مثلا  ما در سن 11، 12 و 13 سال مسابقه نداریم و به عنوان مثال در 14 ساله ها اکثر مربی ها به دنبال بازیکنانی هستند که در پایان 14 سالگی هستند یا در رقابت های 16 سال همین طور و این وسط بازیکنان 15 ساله که فرصتی برای رقابت با هم سن و سالان خودشان را ندارند نابود می شوند.

مربیان پایه باید علاقمند و به روز باشند
من به آقای چمنیان تبریک می گویم که تیم نوجوانان را به فینال آسیا برد. ایشان فردی علاقمند است و در کار خودش هم موفق ظاهر شد و من از نزدیک با ایشان در ارتباط بودم و به تیمشان تبریک می گویم. خیلی مهم است که مربیان فوتبال پایه دنبال آموزش باشند و فوتبال روز دنیا را دنبال کنند که این اتفاق درباره ایشان افتاده است.

فوتبالیست ها سیب زمینی نیستند
شاید مدیران ما یک ذهنیتی دارند که فکر می کنند فوتبالیست مثل یک سیب زمینی باید در سن 19 سالگی از زیرخاک بیرون بیاید اما اینطور نیست. در خارج از ایران بچه ها تا سن 19 سالگی ممکن است تجربه 500 تجربه بین المللی داشته باشند و به همین دلیل هست که در رده بالا از ما موفق تر هستند در حالیکه ما تازه از 14، 15 سالگی شروع می کنیم. خود من در فوتبال تهران در 3 رده آقای گل بودم اما در اولین بازی ملی مقابل هند دنیا دور سرم می چرخید چون هیچ تجربه قبلی ای نداشتم.

لحظه شماری برای بازی بارسلونا
من تمام تلاشم را می کنم تا بازیکنان تیم آکادمی کیا را به بازی بارسلونا ببرم. ما می خواهیم با بارسا بازی کنیم تا ببینیم چقدر با آنها فاصله داریم حتی اگر با اختلاف زیاد ببازیم خوشحالیم چون به پیشرفتمان کمک می کند. این همان چیزی است که البته بعضی از مربیان فوتبال پایه تهران هم دارند و من از آنها تشکر می کنم اینکه برخلاف بعضی از مربی های قدیمی تر بچه ها را در استرس باخت نمی گذارند چون می دانند اینجور فشارها در رده پایه غیراخلاقی است.

حرف آخر
در نهایت من منتظر عذرخواهی مجموعه پارسیان مهر بابت کاری که در مسابقه دیروز انجام داده هستم. اتفاقی که امیدوارم دیگر تکرار نشود چون همانطور که گفتم ما در رده پایه واقعا مساله بردن و باختن نداریم.