لیگ قهرمانان خسته کننده شده است؟

به گزارش "ورزش سه"، لیگ قهرمانان بر خلاف تمام حاشیه ها و سر و صداهای پیرامونش کم کم به سمتی پیش می رود که می توان گفت کمی ساکن و حتی خسته کننده شده است.

مرحله آخر گروهی مسابقات در حالی برگزار می شود که 12 تیم از 16 تیم مرحله بعد مشخص شده است و این یعنی اکثر بازی های این هفته حالت تشریفاتی خواهند داشت. این مساله بدان معنیست که این هفته 11 بازی بی هیجان بین تیم های بی انگیزه یا ضعیف تر در ورزشگاه های بعضاً نیمه خالی در مقابل هواداران نه چندان مشتاق برگزار خواهد شد.

در نقاط مختلف اروپا تیم های سویا، لیون، ناپولی، بنفیکا، بشیکتاش، پورتو و کپنهاگن برای آن چهار جایگاه باقی مانده در مرحله یک هشتم نهایی جدال خواهند کرد. هر کدام موفق به صعود شوند داستان حضورشان در رقابت ها از کریسمس فراتر خواهد رفت ولی تجربه ثابت کرده است که مراحل بالاتر لیگ قهرمانان محفل خصوصی تیم ها و لیگ های بزرگ قاره سبز است.

بارسلونا، رئال مادرید، بایرن مونیخ، آرسنال، یوونتوس و سایرین از گروه هایی به مرحله بعد صعود کردند که طوری طراحی شده اند که تیم های بزرگتر با خیال راحت بدون مشکل خاصی به مرحله بعد صعود کنند.

لیگ قهرمانان به مانند فیلمی شده است که بارها و بارها دیده اید، تمام عوامل را می شناسید، داستان اصلی و اتفاقاتی که می افتد را می دانید و مهمتراز همه همیشه پایان فیلم را می دانید.

در پنج سال گذشته تمام تیم های حاضر در مراحل نیمه نهایی لیگ قهرمانان از لیگ های برتر اروپا یعنی اسپانیا، انگلستان، ایتالیا و آلمان بوده اند. رئال مادرید و بایرن مونیخ هر پنج سال، بارسلونا سه بار، چلسی و اتلتیکو مادرید هر کدام دو بار و منچستر سیتی، یوونتونس و دورتموند یک بار در نیمه نهایی حاضر بوده اند. جای تعجب ندارد که تمام این تیم ها به جز چلسی که از ابتدا حضور نداشت، امسال هم به مرحله بعد صعود کرده اند.

آخرین تیمی که خارج از چهار لیگ معتبر اروپا به نیمه نهایی رسیده لیون است که در سال 2010 به دست بایرن حذف شد. در کل حتی لیگ های نسبتاً قویتر مثل فرانسه، هلند و پرتغال نتوانسته اند در حد اندازه های حضور در نیمه نهایی ظاهر شوند.

اما همیشه اوضاع به این گونه نبوده است. در گذشته نه چندان دور در سال 2004، موناکو و پورتو فینال لیگ قهرمانان را برگزار کردند که منجر به قهرمانی پورتو در ورزشگاه گلزنکرشن شد.

در فاصله زمانی 2001 تا 2006 پانزده تیم مختلف در نیمه نهایی این رقابت ها حاضر بوده اند در حالی که یک دهه بعد در فاصله زمانی 2011 تا 2016 این تعداد به شکل غم انگیزی به هشت تیم کاهش یافته است.

لیگ قهرمانان به داستانی شبیه داستان لستر سیتی نیاز دارد تا این تفکر را به همگان القا کند که هنوز هم اتفاقات دور از انتظار رخ می دهند و معجزات وجود دارند. خود لستر سیتی که برای اولین بار در این رقابت ها حضور دارد ممکن است باز هم این معجزه را رقم بزند. اما همین لستر سیتی از لیگی می آید که در حال حاضر بیش از هر لیگی در هر برهه ای از تاریخ، لبریز از پول و سرمایه است.

لیگ قهرمانان حتی در سال های بعد از تغییر فرمت به شکل کنونی، دورانی را به خود دیده که بسیار داغ و جذاب دنبال می شد. با آن سرود معروف، بازی هایی که در زیر نور ورزشگاه ها به بهانه گرد آوردن بهترین تیم های قاره اروپا برگزار می شد. اما بعد از گذشت نزدیک به دو دهه این رقابت ها بخشی از جذابیت هایش را از دست داده و بسیار قابل پیش بینی شده است.

در بریتانیا بینندگان تلویزیونی لیگ قهرمان به خاطر بی علاقگی رو به افول هستند. یکی از عوامل موثر در این قضیه واگذاری حق پخش زنده مسابقات به صورت انحصاری به شبکه بی تی اسپرت است. پارسال که رقابت ها در شبکه سراسری و ارزان قیمت آی تی وی پخش می شد برای یک بازی لیگ قهرمانان به صورت میانگین نزدیک به پنج میلیون بیننده ثبت شده است. در حالی که امسال برای بازی مرحله گروهی بین لسترسیتی و کلاب بروژ در شبکه بی تی اسپرت فقط 151000 بیننده ثبت شد. این قضیه نشانگر کمرنگ شدن علاقه بینندگان تلویزیونی و عدم تمایلشان به پرداخت پول بیشتر برای دیدن این رقابت هاست.

به راستی برای بازگرداندن هیجان به این رقابت ها چه باید کرد؟ یکی از راه ها، بازگشت به دورانیست که مسابقات به صورت کاملاً حذفی و بدون سید بندی انجام می شد. در آن صورت می توان دوباره اتفاقی مثل فصل 78-79 مدت ها قبل از به وجود آمدن مرحله گروهی، که قهرمان اروپا یعنی لیورپول و قهرمان انگلستان یعنی ناتینگهام فارست در همان مرحله اول به مصاف هم رفتند، باشیم.

این سیستم باعث می شود در بیشتر مواقع نوعی هیجان، احساس جدید و حتی ترس از حذف شدن در هر مرحله ای به بازی ها تزریق شود. همین روند می تواند باعث حضور جمع جدیدی از تیم ها در مراحل بالاتر و در نهایت خلق یک قهرمان جدید در این رقابت ها شود. در مدت زمانی کوتاه دیگر تا فیلم را تا پایانش نبینید نمی فهمید که چگونه به پایان می رسد. اما افسوس که این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد.

مرحله گروهی برای هر تیم شش بازی قطعی فراهم می کند و برای تیم های بزرگ تر این به منزله صعودی بی دغدغه به مرحله بعد خواهد بود. همین مساله که تیم های بزرگتر برای زمان بیشتری در رقابت ها باقی می مانند باعث رضایت لیست بلند بالای حامیان مالی یوفا و جذب بیشتر بینندگان تلویزیونی می شود. پدید آوردن مسابقاتی که به حذف زودهنگام بارسلونا یا بایرن مونیخ در همان ماه سپتامبر منجر شود برای یوفا و موضع قدرتش فاجعه آمیز خواهد بود.

بر فرض محال اگر هم چنین اتفاقی رخ دهد تیم های بزرگ بلافاصله اقدام به ایجاد یک سوپر لیگ خواهند کرد.

به گزارش دیلی تلگراف در ابتدای سال جاری پنج باشگاه بزرگ انگلستان جلساتی را برای  برآورد احتمال جدایی از یوفا و به وجود آوردن یک سوپر لیگ اروپایی شبیه به سوپر لیگ راگبی که با حضور یازده تیم از انگلستان و یک تیم از فرانسه انجام می شود، برگزار کردند.

برگزاری رقابت برای راضی نگه داشتن باشگاه های قدرتمند به سمت حمایت از آنها پیش می رود به طوری که تمام چهار لیگ معتبر اروپایی از فصل 2019-2018 چهار سهمیه گارانتی شده در مرحله گروهی خواهند داشت. در حال حاضر سه لیگ اول اروپا هر کدام سه سهمیه قطعی و یک سهمیه پلی آف دارند و لیگ چهارم دو سهمیه قطعی و دو سهمیه پلی آف دارد.

پس با این روند فقط جایگاه و اقتدار لیگ های معتبرتر محکم تر می شود و دیگر نماینده ای از آنها در پلی آف هم حذف نخواهد شد و به راحتی راهی  مرحله گروهی خواهند شد. این بدان معنیست که از سال 2018 دقیقاً نیمی از تیم های لیگ قهرمانان از اسپانیا، انگلستان، ایتالیا و آلمان خواهند بود و این به منزله اتفاقات غیر منتظره کمتر در رقابت ها خواهد بود.

حقیقت تلخ تکراری بودن سناریوی لیگ قهرمانان در سال های پیش روست.

منبع: بلیچر ریپورت

ترجمه: امیرناصر احمدی