جهانبازی: همه دردهای داوری را به جان خریدم

به گزارش "ورزش سه"، یدالله جهانبازی روز گذشته و با اعلام به فدراسیون فوتبال از عرصه داوری خداحافظی کرد، او که به دلیل مصدومیت در لیگ شانزدهم به قضاوت نپرداخته بود، با طولانی شدن مصدومیتش این تصمیم را گرفت. جهانبازی در رابطه با سال ها قضاوت در لیگ برتر و فوتبال ایران می گوید:

مصدومیت خوب نشد خداحافظی کردم
متاسفانه شهریور ماه بنده در شیراز مصدوم شدم، مصدومیتم شدید بود و رباط صلیبی ام از دو جا پاره شد، مدت سه ماه زیر نظر دکتر شهاب به مداوا و تمرین پرداختم اما متاسفانه نتوانستم به شرایط عادی برگردم و وقتی دیدم نمی توانم تا پایان فصل به قضاوت بپردازم ترجیح دادم خداحافظی ام را اعلام کنم. از دکتر شهاب هم تشکر می کنم که در این مدت با من کار کردند. 

با کامرانی فر هماهنگ بودم
من برای این تصمیم با آقای کامرانی فر هماهنگ کرده بودم اما ایشان این روزها در مالزی هستند و به همین دلیل پیش آقای کفاشیان رفتم و به طور رسمی تصمیمم را به ایشان اعلام کردم، البته من تا دو سال دیگر نیز می توانستم به قضاوت در سطح اول فوتبال ایران بپردازم اما به دلیلی که عنوان کردم ترجیح دادم کنار بروم. 

220 بازی قضاوت کردم
من متولد سال 52 هستم و حدود 22 سال است که در فوتبال ایران به داوری می پردازم، از سال 83 نیز به طور رسمی در لیگ برتر حضور پیدا کردم و به قضاوت پرداختم، تعداد 220 بازی را داوری کردم، در این میان قضاوت دیدارهایی همچون بازی استقلال و پرسپولیس و البته فینال جام حذفی را در کارنامه ام دارم. 

به ناحق از لیست الیت کنار رفتم
متاسفانه در سال هایی که به خوبی داوری می کردم و از آمادگی کاملی برخوردار بودم از لیست داوران الیت بنده را کنار گذاشتند، این اتفاق بدون دلیل افتاد و هنوز هم برای من سوال است، در حالی سال 90 من را کنار گذاشتند و که بنده می توانستم 7 سال دیگر در لیست داوران الیت باشم، پس از آن اتفاق و کنار گذاشتن من و چند داور دیگر، تا سه، چهار سال ما لیست داوران الیت آسیا را از دست دادیم، متاسفانه دوستان آن زمان به شدت سلیقه ای عمل کردند و همین تصمیم آنها باعث شد تنها دو داور الیت آن سال ها داشته باشیم. 

از الیت خارج شدم، قضاوت هایم بیشتر شد
من همه آن دوستان را به خدا واگذار کردم و برای شان دعا می کنم، امیدوارم اگر اشتباهی بوده خداوند ببخشد ولی این همیشه برایم سوال بود که دلیل بیرون ماندن نامم چه بود، جالب اینجاست که بعد از خروج نامم از لیست داوران الیت تعداد قضاوت های پخش مستقیمم بیشتر شد، این تا جایی پیش رفت که یک بار و طی یک هفته دو مسابقه پخش مستقیم را سوت زدم، در حالی که هر دو بازی حساس بود، یکی در تهران و بازی تیم استقلال و دیگری در اهواز و بازی تیم پرسپولیس. به هرحال کنار گذاشتن من، انگیزه ام را بیشتر کرده بود. 

داوری یعنی عشق و علاقه
داوری فقط و فقط عشق و علاقه است، من از سوم ابتدایی در فوتبال بودم تا اینکه به عنوان داور پا به این عرصه گذاشتم، عرصه ای که هم خاطرات تلخ برایم داشت و هم خاطرات شیرین، به هرحال حضور بین داوران مانند حضور در خانواده بود و زمانی که می خواستم تصمیم را اعلام کنم بغض گلویم را گرفته بود. 

همه دردها را به جانم خریدم
در بحث داوری همه دردها را به جانم خریدم، گاهی اوقات پیش می آمد اشتباهاتی هم داشته باشم، بعد از آن خیلی اذیت شدم، تماس ها و پیام های مختلف برای من می آمد که خیلی از آنها خوب نبود اما مجبور بودم تحمل کنم چرا که با تمام وجود در داوری حل شده بودم و همه نامهربانی ها و دردهای آن را به جان خریده بود. 

من به حرف کمکم اعتماد کردم
شاید مهم ترین اشتباهاتم در دو دیدار رخ داده باشد، یکی در بازی تیم های پرسپولیس و ذوب آهن بود در جام حذفی بود، من دروازه بان پرسپولیس را به اشتباه اخراج کردم، من در آن لحظه به خصوص از صحنه دور بودم و به همین دلیل به سوی کمک داور رفتم و سه بار از او پرسیدم توپ به دست دروازه بان پرسپولیس خورد که او گفت بله و من هم به حرف او اطمینان کردم، پرسپولیسی ها در آن صحنه حاضر بودند و دیدند و من با اطمینان به حرف او این تصمیم را گرفتم که متاسفانه نادرست بود. 

دربی 79 یکی از قضاوت های خوبم بود
یک بار هم در دیدار استقلال اهواز و پیکان در سال 84 بود، بازی سنگینی بود و من مجبور شدم تصمیماتی بگیرم، کارت های زیادی به بازیکنان دادم و بعد دیدم که بعضی از تصمیماتم کاملا اشتباه بود. اما خیلی از بازی ها هم از قضاوت خودم راضی بودم مانند دربی 79 و دیدار حساس سرخابی های پایتخت که با نتیجه دو بر یک به سود پرسپولیس به پایان رسید، من بالای 60 بازی پخش زنده سوت زدم. 

کامرانی فر جرات کرد و جوان ها را آورد

فکر می کنم این خداحافظی برای من لازم بود، یک نفر باید در این عرصه جرات می کرد به داوران جوان میدان می داد که خداراشکر حسن کامرانی فر این جرات را به خرج داد، به هرحال جوانترها باید به میدان بیایند و به قضاوت بپردازند تا عرصه داوری ایران همچنان پرجنب و جوش و جوان بماند. 

خانواده ام من را تحمل کردند
شاید وقتش رسیده باشد کمی به خانواده ام برسم، آنها در 22 سال اخیر با تمام مشکلات من ساخته اند و همه رفتارهای من را تحمل کرده اند، البته کسی مانند من نمی تواند از داوری جدا شود و اگر در زمینه های مختلف کمکی از دستم بربیاید در خدمت هستم اما در کنار آن هم باید وقت بیشتری برای خانواده ام بگذارم.