کد خبر : 1402407 | 22 اسفند 1395 ساعت 12:02 | 57.6K بازدید | 1 دیدگاه

فرگوسن و ونگر را کنار بزن؛

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی

حمیدرضا صدر به بهانه بازگشت مورینیو به استمفورد بریج به بازخوانی ورود او به چلسی پرداخته، به ورق خوردن تاریخ چلسی...

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

به گزارش "ورزش سه"، دوم ژوئن سال 2004 در یادها ماند و پا به فرهنگ عامه فوتبال گذاشت. همان روزی که مورینیو در لندن برای اولین بار به عنوان مربی چلسی برابر میکروفون ها و دوربین ها قرار گرفت. همان روزی که گفت "... لطفا مرا متکبر نخوانید" و بلافاصله افزود "... من قهرمان اروپا هستم و یک آدم خاص". غرور آمیخته به تکبر مورینیو برخلاف کلودیو رانیری کنار گذاشته شده با بلندپروازی های آبراموویچ در استمفورد بریج همساز بود. او بالتمار بریتو، رویی فاریا را به عنوان دستیارنش معرفی کرد و آندره ویاش بواش را به عنوان بازیکن یاب. او فقط استیو کلارک را به عنوان تنها بریتانیایی گروه مربیگری اش پذیرفت. آبراموویچ برای او از خرج کردن بیشتر هراسی به دل راه نداد: 10 میلیون پوند برای تیاگو به بنفیکا پرداخت، 4/24 میلیون برای میشل اسین به لیون، 24 میلیون برای دیدیه دروگبا به مارسی، 4/5 میلیون برای ماتیا کژمان به پ اس و آیندهوون... و همین طور 8/19 میلیون برای ریکاردو کاروالیو و 3/13 میلیون برای پائولو فریرا به پورتو تا مورینیو دو مدافع ویانی و کناری تیم سابقش را به صف مردانش بیفزاید. در کنار همه اینها ستاره های جدا شده از چلسی که مورینیو روی نام های شان خط کشیده بود پرشمار بودند: بوگارد، ورون، دسایی، هسلبنک، فورسل، ملچیوت، امانوئل پتی، استانیچ، کارلتون کول، کرسپو، زندن، آمبروزیو...


قرعه لیگ، قرعه طعنه آمیزی بود. قرعه ای که چلسی را در نخستین گام برابر منچستر یونایتد قرار داد. مورینیو را برابر آلکس فرگوسن افسانه ای که جوهره توفیق در لیگ انگلیس بشمار می رفت. تک گل دقیقه 14 گودیانسن در بریج پیروزی سه امتیازی را برای مورینیو به ارمغان آورد تا فرگی فصل را با شکست آغاز کند و مورینیو آزمون بزرگ را با برد پشت سر بگذارد، با این وصف بازی اول، بازی اول بود و همه انتظار روزهای بعد را کشیدند. 


چلسی بازی دومش برابر بولتون را هم برد، باز هم با فقط یک گل و این بار با ضربه جو کول. وقتی مردان مورینیو در بازی سوم کریستال پالاس را 2-0 در خانه اش با گل های دروگبا - اولین گلش با پیراهن آبی - و بابایارو شکست دادند تا بدون گل خورده رکورد صد در صدی را ثبت کنند همه دریافتند نمی توانند مورینیو قواعد بازی در انگلیس را آموخته. دروازه پتر چک در بازی چهارم فصل برابر سوتهامپتون در ثانیه 12 با ضربه سر جیمز بیتی برابر سوتهامپتون باز شد که اولین گل خورده تیم بود، ولی چلسی آن بازی را هم 1-2 با پیروزی سپری کرد تا نشان دهد می تواند از حریف عقب افتاده و باز هم پیروز شود. 

 

1186816


فوریه که رسید چلسی جام اتحادیه را در کاردیف بالا برد. برابر لیورپول به رهبری رافا بنیتس. همان بازی که ریسه بلافاصله با آغاز بازی دروازه چلسی را گشود و جرارد ده دقیقه به پایان دروازه خودی را باز کرد و بازی به وقت اضافی کشیده شد و نونز باز هم لیورپول را جلو انداخت، ولی دروگبا ضربه تساوی بخش را زد تا کژمان هشت دقیقه به پایان ضربه پیروزی بخش را بنوازد و چلسی 3-2 پیروز شود. 


نمایش چلسی در لیگ قهرمانان پرتب و تاب بود و طی نبرد با بارسلونا آمیخته به هیاهوهای رسانه ای. با رو شدن شخصیت رسانه ای مورینیو. او به مکالمه فرانک ریکارد و آندره س فریسک داور دیدار بارسلونا - چلسی در نوکمپ  اشاره کرد و جمله "از اخراج دروگبا حیرت نکردم" را پس از شکست 1-2 بر زبان آورد.  وولکر راث رئیس کمیته داوران یوفا مورینیو را "دشمن فوتبال" می خواند، ولی پیروزی 2-4 چلسی در استفمورد بریج برابر بارسا به رهبری رونالدینیو یکی از خاطره انگیزترین نبردهای چلسی در اروپا شد. چلسی نبرد اروپایی اش را در نیمه نهایی با شکست برابر لیورپول به پایان برد، با توپی که از خط دروازه عبور نکرده بود... فصل جلو رفت و جلوتر و صدرنشینی چلسی در لیگ حفظ شد. هفته به هفته. ماه به ماه. فصل که تمام شد چلسی فقط یک بار در زمین منچستر سیتی برابر تک گل آنلکا با ضربه پنالتی شکست خورده بود، فقط یک بار. آنها در اولدترافورد 3-1 پیروز شدند و برابر آرسنال به دو تساوی دست یافتند که بدین معنی بود مورینیو برابر فرگی و ونگر هرگز زانو نزد.

 

مورینیو به بازیکنانش اعتماد به نفس باورنکردنی بخشیده بود. نمایش جان تری در قلب دفاع طعمی خوش تر از یک مدافع سر زن انگلیسی داشت و حمله های دروگبا، آرین روبن، دمین داف در خط حمله هیجان آور بودند. همه مردان میانی چلسی با مورینیو شکوفا شده بودند. اسین بدل به یکی از خلاق ترین مردان میانی اروپا شد و ماکه له له طی آن فصل در هر بازی به طور متوسط 86 پاس ارسال کرد و لمپارد انگلیسی هم پاس داد و هم گل زد. مورینیو می گفت "... از نگاه من تیم های تهاجمی و تیم های تدافعی وجود ندارند، بلکه تیم های متوازن و نامتوازن وجود دارند. تیم های موسوم به تهاجمی نمی توانند بازی های پرشماری را ببرند. گل می زنند ولی گل هم می خورند. تیم های دفاعی کمتر گل می خوردند ولی کمتر هم گل می زنند". رسانه های بریتانیایی آن را " Operationalisation " به مفهوم "کاربردپذیر بودن" خواندند.

 

1186817


چلسی فصل 2005-2004 را با 59 بازی به پایان برد که فقط در 6 بازی اش شکست خورد: یک بار در لیگ، یک بار در جام حذفی و چهار بار در لیگ قهرمانان. با رکورد 95 امتیاز. 8 امتیاز بیشتر از آرسنال و 18 امتیاز بیشتر از منچستر یونایتد. با رکورد کم ترین گل خورده که فقط 15 گل در 38 بازی بود، با رکورد 25 کلین شیت، با رکورد بیشترین تعداد پیروزی با 29 برد، با رکورد بیشترین تعداد پیروزی های متوالی در خانه حریفان با 9 بازی و سرانجام با رکورد 95 امتیاز. او مربی سال شد، لمپارد بازیکن سال و چک سنگربان سال... قهرمانی مردان بریج در لیگ پس از نیم قرن دایره انحصار "یونایتد - آرسنال" را شکست و به تیم های دیگر نیش زد "می توان فرگوسن و ونگر را پایین کشید". فرگوسن اعتراف کرد مورینیو استاندارد لیگ را بالا برده. منچستر سیتی در سایه پرواز چلسی راه و رسمش را عوض می کرد و چند فصل بعد قهرمان لیگ می شد...


گروهی نق می زدند چلسی فصل را با 92 میلیون پوند زیان به پایان برده، ولی مورینیو برند چلسی را عوض کرده بود، ارزش باشگاه را بالا برده بود. چلسی را در صف بزرگان قرار داده بود. قهرمانی فصل بعد لیگ در راه بود، همین طور قهرمانی اروپا با ستون هایی که ژوزه برپا ساخته بود...


 

 

حمیدرضا صدر

 

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها