کد خبر : 1424233 | 07 تیر 1396 ساعت 14:38 | 80K بازدید | 0 دیدگاه

تابستان از نوع آرسنالی:

بهترین‌ها را از دست بده

حمیدرضا صدر به شرایط آرسنال در بازار نقل و انتقلات پرداخته، به دلشوره دیرآشنای توپچی ها...

 بهترین‌ها را از دست بده

به گزارش "ورزش سه"،  اگر آرسن ونگر بازیکن آرسنال بود، خودش را هم می فروخت". این جمله را یکی از وبلاگ نویس های طرفدار آرسنال نوشته. یکی از آن جمله های ژورنالیستی، ولی در عین حال بازتابنده دلشوره دیرآشنای طرفداران آرسنال هم هست. 


برای آنها تابستان به سرعت در حال سپری شدن است و حکایت تابستانی آرسنال هم در حال تکرار شدن. آنها پارسال را در رده دوم لیگ به پایان بردند و فصل سپری شده را در رده پنجم که به معنی از دست دادن لیگ قهرمانان بود. هنوز نشانی از ورود بازیکنان بزرگ نیامده و از آن هشداردهنده تر به نظر می رسد بزرگان باشگاه پیراهن قرمز و سپید را بر تن نخواهند کرد. چنان که بارسلونایی ها در تب و تاب نشان دادن علاقه شان به هکتور بلرین مدافع راست توپچی، آرسنال را یکی از آن باشگاه های "همیشه فروشنده" خوانده اند. نوشته اند مگر سسک فابرگاس، آلکس سانگ، توماس فرمالن، آلکساندر هلب و تیری آنری از لندن راهی بارسلونا نشدند؟


حفره های آرسنال پرشمارند. پتر چک درون دروازه سی و پنج ساله شده و صلابتش را از دست داده. ونگر در فینال جام حذفی کنارش گذاشت و اسپینا را درون دروازه قرار داد. آرسنال بین شش تیم اول جدول بیشترین تعداد گل را دریافت کرد: 44 گل. اولویت خرید یک هافبک دفاعی است. فرانسیس کاکلین و محمد الننی در این پست ناکام ماندند و گرانیت گاکا سی و پنج میلیونی یکی از نومیدکننده ها بود. غیبت یک گوش راست در تیم در سراسر فصل احساس شد، چرا که آکسلید چمبرلین توانایی بازی در این پست را نداشت. آرسنال به یک مهاجم نوک هم نیاز دارد. وقتی رابین فن پرسی در 2012 رفت 37 گل برای آرسنال زده بود و از آن زمان هیچ یک از مهاجمان آرسنال به چنین رکوردی نزدیک نشده اند. سانچز بهترین گلزن فصل سپری شده مهاجم نوک سنتی نیست، همین طور تئو ولکات و الیور ژیرو هم در همه رقابت ها فقط 16 گل زد.


در چنین قابی زمزمه رفتن بازیکنان اصلی دهان به دهان گشته: آلکسی سانچز، مسعود اوزیل، هکتور بلرین، الیور ژیرو، تئو ولکات. در حالی که اگر از طرفداران آرسنال بپرسید می گویند باید همه شان را حفظ کرد و از شر دبوشی، گیبس، گابریل، سانوگو، جنکینسن و کاکلین خلاص شد. ولی نقل و انتقالات آرسنال معلق مانده اند، چرا که آرسن ونگر نمی داند آلکسی سانچز و مسعود اوزیل را در اختیار خواهد داشت یا نه. سانچز در پنجاه و یک بازی فصل سپری شده 30 گل زده و اوزیل 12 گل زده و 14 پاس گل ارسال کرده. آنها تابستان بعدی بازیکنان آزادی خواهند شد. هر دو بیست و هشت ساله اند که یعنی قرارداد بعدی شان مهم ترین تصمیم حرفه ای شان تا زمان آویختن کفش های شان خواهد بود و به همین دلیل عجله ای نشان نداده اند. ولی شرایط نگران کننده تر از این هم هست و تابستان بعد جک ویلشر، سانتی کازورلا، کایران گیبس، پر مرتساکر و آکسلید چمبرلین هم در این سیاهه قرار خواهند گرفت.


می توان سانچز و اوزیل را به روایت طرفداران آرسنال نکوهش کرد، ولی ناکامی توپچی ها در راهیابی به لیگ قهرمانان شرایط را پیچیده تر کرد. ونگر حاضر شده برای بدست آوردن آلکساندر لاکازت مهاجم بیست و شش ساله فرانسوی لیون 44 میلیون بپردازد، ولی لاکازت گفته در لیگ قهرمانان بازی کند، نه در آرسنال. چنان که کایلیان امپاپه داغ ترین متاع تابستانی برغم مراوده اش با ونگر نمی خواهد راهی باشگاهی شود که در لیگ قهرمانان جایی پیدا نکرده.


سانچز ستاره تیم که قهرمانی جام حذفی را برای آرسنال به ارمغان آورد طرفداران پرشماری دارد و خوان آنتونیو پیتزی مربی شیلی گفته همه باشگاه ها دنبالش افتاده اند. سانچز با پپ گواردیولا و خوزخه سامپائولی کار کرده. می داند مدیریت بهتر و رهبری هوشیارانه تر چگونه شیلی کوچک را در مصاف با غول ای آمریکای جنوبی قهرمان کرد. می داند آرسنال در مصاف با لسترسیتی کوچک، قهرمانی لیگ را به این دلیل از دست داد که در تابستان فقط پتر چک را به خدمت درآورد. می داند ساختار مالی باشگاه آرسنال اجازه پرداخت دستمزدهای نامتعارف را نمی دهد. آرسنال در فصل سپری شده حدود 200 میلیون دستمزد به بازیکنانش پرداخت کرد، 18 میلیون کمتر از چلسی، 21 میلیون کمتر از منچستریونایتد و 25 میلیون کمتر از منچسترسیتی. 


طرفداران آرسنال چنین تابستانی را سپری کرده اند. شش سال پیش بود که سامی نصری و سسک فابرگاس نقش امروز اوزیل و سانچز را بازی کردند. صبر کردند و صبر و نصری سرانجام راهی منچسترسیتی شد و فابرگاس راهی بارسلونا. آرسنال با رفتن آن دو فصل 12-2011 را مصیبت بار آغاز کرد. تساوی بدون گل برابر نیوکاسل، شکست در خانه برابر لیورپول و سقوط 2-8 مقابل منچستر یونایتد. نتایجی که آرسنال را به خریدهای عجولانه در آخرین روزها سوق داد: پارک چو یونگ، آندره سانتوز، پر مرتساکر، مایکل آرتتا و یوسی بنایون.

 

طرفداران آرسنال در فصل سپری شده تجربه متفاوتی را سپری کردند. آخرین باری که آرسنال پنجم شد سال 1995 بود، یک سال پیش از ورود آرسن ونگر. ولی شاید تجربه فصل پیش رو از این هم نامتعارف تر باشد.

 

حمیدرضا صدر

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

سایه و روشن های یک انتقال جنجالی

 

بازگشت رونالدو به منچستر‌یونایتد: هفت پرسش

 

نگاه انتقادی اکونومیست به صعود ایران!

 

کی‌روش: از منچستر تا تهران برخلاف مسیر آب

 

وقتی عروسی به کوچه ایران رسید 

 

روزی که بلیت جام جهانی مهر باطل خورد

 

از رونالدو تا بوفون؛ از آسمان تا زمین

 

زیدان - آلگری: نیش‌ها را به هیچ بگیر

 

توخل و دورتموند: وداع سرد سرد با دیوار زرد

 

فرانچسکو توتی: پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

 

گاسکویین 50 ساله: بدون نامه‌ای از محبوبه بی‌وفا

 

آیا دو جام یونایتد، جام های میکی ماوس بودند؟!

 

سه سقوط کرده: ونگر، گواردیولا، مورینیو

 

زیدان ماند و انریکه رفت

 

جان تری: وداع مرد احساساتی تک باشگاهه

 

چلسی 2017: دویدن دنبال باد

 

شبی در آمستردام برخلاف جریان آب

 

وقتی هیولا، سرخپوست‌ها را بلعید

 

بازنگری تاریخی‌‌ترین قهرمانی پرسپولیس؛ جام 1352

 

کسی نمی‌گفت آفتاب در مونیخ می‌درخشد 

 

مسی: خرمن آتش در میعاد

 

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

 

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها