افشاگری درباره دوپینگ دوچرخه سواران

به گزارش "ورزش سه"، در سال های اخیر همواره بحث دوپینگ پیرامون رشته دوچرخه سواری وجود داشته و بارها به صورت رسمی از طریق فدراسیون جهانی رکابزنان کشورمان با محرومیت مواجه شدند. اخیرا کار به جایی رسید که گفته می شد فدراسیون جهانی به فدراسیون دوچرخه سواری ایران به خاطر تعدد تست های مثبت رکابزنان ایرانی هشدار داده است که البته بیشتر در رقابت های باشگاهی حضور داشتند. حتی تیم پیشگامان نیز با تعلیق یک ماه به خاطر دوپینگ رکابزنانش روبه رو شد. 

فدراسیون نیز بعد از این اتفاق در تصمیمی عجیب اعلام کرد هر دوچرخه سواری که می خواهد در مسابقات رسمی داخلی یا خارجی شرکت کند، باید ضمانت ۵۰ میلیونی در اختیار فدراسیون قرار دهد تا در صورت مثبت شدن تست دوپینگش برای جرایمی که در نظر گرفته می شود از طریق این ضمانت اقدام شود.

همواره شایعات زیادی در اردوی تیم های ملی مبنی بر دوپینگ برخی رکابزنان وجود داشته و برای اطلاع دقیق از این موضوع به سراغ مصطفی چایچی که تا چند ماه قبل مدیریت تیم های ملی دوچرخه سواری را برعهده داشت و مدتی هم سرمربی تیم ملی بود، رفتیم. در ادامه متن صحبت های چایچی در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید:

دوپینگ در دوچرخه سواری شایع است
چند رشته ورزشی از جمله دوچرخه سواری، وزنه برداری و دوومیدانی به دلیل اثرگذاری بالای داروهای نیروزا بیشتر از نظر کنترل دوپینگ زیر نظر هستند. اگر به تاریخچه دوچرخه سواری نگاه کنید، متوجه می شوید که دوپینگ در این رشته بیشتر از سایر رشته ها صورت می گیرد چون در برخی از ماده ها رکابزنان مجبور هستند تا ۳۰۰ کیلومتر را رکاب بزنند. در واقع مساله دوپینگ در دوچرخه سواری فقط مختص به ایران نیست و در سایر کشورها نیز شایع است. 

به دوپینگ توجه نشده
در کشورمان هم به دلیل اینکه سیاست تمام فدراسیون ها در مساله دوپینگ یکسان نبوده و تشخیص، تصمیم گیری و آینده نگری اساسی و اصولی صورت نگرفته، در برخی از برهه های زمانی به خوبی به این مساله توجه نشده است. برخی از ورزشکاران با استفاده از داروهای نیروزا به منافعی رسیدند که ورزشکاران سالم نتوانستند به آن جایگاهها دست پیدا کنند. 

با گرفتن ضمانت ۵۰ میلیونی مخالفم
بنده از زمانی که در فدراسیون حضور داشتم، سعی ام بر این بود که تمامی دوچرخه سواران را از تبعات دوپینگ آگاه کنم. بارها در کلاس هایی که برای ملی پوشان برگزار کردیم، به آنها توضیح دادیم که استفاده از موارد نیروزا کار درستی نیست و باید براساس قوانین فدراسیون جهانی عمل کنیم. حتی من طرحی داده بودم که الان شاید ۵۰ درصد از آن توسط فدراسیون اجرا می شود. البته گرفتن ضمانت ۵۰ میلیونی جزو طرح من نبود چون با آن مخالف هستم. به نظرم این نوعی گروکشی است که تاثیری در ذهنیت ورزشکاران ندارد.

 
۱۸ نمونه مثبت در تیم ملی!
من ۵، ۶ سال در فدراسیون و در سمت های مختلف از جمله مدیر تیم های ملی، رییس سازمان لیگ و سرمربی تیم ملی بودم و می دانم که در چند سال اخیر آمار دوپینگ در سطح تیم ملی به شدت کاهش یافته است. طبق اطلاعاتی که من دارم، قبل از بازی های آسیایی ۲۰۱‍۰ گوانگژو طبق تستی که از ملی پوشان به عمل آمد، ۱۸ نمونه مثبت شد. الان با توجه به آموزش های لازم این آمار کاهش یافته و در رده تیم های ملی و در مسابقات رسمی در ۴ سال اخیر ۲ نمونه مثبت داشتیم. این نشان می دهد که فدراسیون حساسیت زیادی نشان داده، اگرچه همچنان در مسابقات باشگاهی آمار بالاست و اخیرا نیز تست چند تن از رکابزنان تیم پیشگامان مثبت شد که با تعلیق یک ماهه این تیم همراه شد. 

در بخش باشگاهها موفق نبودیم
متاسفانه در بخش باشگاهی برای کنترل دوپینگ خیلی موفق نبودیم چون سعی کردیم از باشگاههایی که در رشته دوچرخه سواری سرمایه گذاری کردند، حمایت کنیم و صلاحیت آنها خیلی بررسی نمی شود. امیدوارم رکابزنان از این کارها دست بردارند چون هر روز کنترل دوپینگ سخت تر می شود و الان نمونه های یک نفر با هم مقایسه می شود که سال گذشته دوپینگ ۲ نفر از یک باشگاه به همین شکل مثبت شد. 

برخی رکابزنان تقلب می کنند
اخیرا برخی از ورزشکاران کارهایی می کنند که دوپینگشان در تست ادرار نشان نمی دهد. از سوی دیگر فدراسیون جهانی فقط تست خون را در آزمایشگاه کلن آلمان قبول دارد و ما هم به دلیل مشکلات فراوان نمی توانیم تست خون را به این کشور ارسال کنیم. تست خون باید طی ۳۶ ساعت به این مرکز برسد که به همین دلیل ارسال آنها در این مدت زمان کوتاه به آزمایشگاه کلن سخت است.