خبرنگاری و ترجمه؛ خاطره عادل از روز اول کار

به گزارش "ورزش‌سه"،  تقابل استاد و شاگرد همیشه یکی از جذاب ترین ها در عرصه فوتبال است؛ به خصوص وقتی شاگرد حرمت استاد را در طول سال های متوالی حفظ کرده و رابطه ای عمیق میان آنها در جریان باشد. عرصه روزنامه نگاری و خبرنگاری نیز بی شباهت به فوتبال نیست. هرکدام از خبرنگارها یک کاشف و استاد دارند که تا ابد خود را مدیون او می دانند. حتی اگر عادل فردوسی پور هم باشی در نهایت یک نفر هست که زمینه را برای حضورت در این عرصه فراهم کرده و حالا بعد از 24 سال که او به کم حرف ترین استاد خبرنگارها تبدیل شده، دیدار حاصل می شود و به بیان اولین خاطره ات از او می پردازی.

شب گذشته مراسم تقدیر فدراسیون فوتبال از خبرنگاران برگزار شد که در این مراسم یک اتفاق قابل توجه رخ داد. عادل فردوسی پور مجری و تهیه کننده برنامه نود 24 سال بعد از اولین حضورش در رسانه های ورزشی با اردشیر لارودی، سردبیر قدیمی بسیاری از مطبوعات ورزشی ایران، روبه رو شد و به بیان اولین خاطره اش از دیدار با سردبیر سابق نخستین روزنامه ورزشی پرداخت.

فردوسی پور در حالی که در کنار لارودی ایستاده بود، از دفتر بلوار کشاورز شروع به صحبت کرد: «فکر می کنم سال 72 یا 73 بود؛ حدودا 20 ساله بودم، البته کمتر از 20 سال سن داشتم. علاقه زیادی به فوتبال و ترجمه و... داشتم و به همین خاطر به دفتر بلوار کشاورز روزنامه ابرار ورزشی رفتم. اردشیر خان آنجا نشسته بود و من گفتم که علاقه به کار خبرنگاری دارم. یک نگاه عاقل اندر سفیه به من کرد و پرسید در چه حیطه ای می خواهی فعالیت کنی؟ جواب دادم دوست دارم ترجمه کنم. او رفت و یک مطلب درباره کریس ساتن بازیکن سابق تیم ملی انگلیس برایم آورد و گفت ترجمه کن.»

مجری و گزارشگر محبوب صحبت هایش را اینطور ادامه داد: «بعد از دو روز مطلب را ترجمه کردم و برای اردشیر خان آوردم. او باز یکی از آن نگاه های معروف به من کرد و در نهایت کارم را شروع کردم. این را گفتم تا بگویم اردشیر لارودی استاد همه ما است و احترامش برایمان واجب است.»

فردوسی پور البته عمر دوران خبرنگاری اش در مطبوعات چندان بلند نبود و بعد از یکی، دو سال که در تست گزارشگری صداوسیما قبول شد، وارد عرصه گزارشگری و مجری گری شد و در این زمینه یکی از موفق ترین ها لقب گرفت.