مگر من با فوتبالیست‌ها چه فرقی دارم؟

به گزارش "ورزش سه"، سهیل واحدی یکی از قهرمان های اسنوکر ایران که در سال های اخیر توانسته تا سکوی نخست دنیا در این رشته پیش برود و افتخارات زیادی را در کارنامه خودش و ایران ثبت کند، اخیرا در بازی های جهانی ۲۰۱۷ موفق به کسب مقام سوم شد. او که اهداف بزرگتری را در سر دارد، باید یک ماه دیگر در بازی های داخل سالن آسیا نیز شرکت کند.

برای اطلاع از آخرین وضعیت این قهرمان اسنوکر دقایقی با او همکلام شدیم. در ادامه مشروح صحبت های سهیل واحدی در گفت و گو با خبرنگار "ورزش سه" را می خوانید.

از سومی بازی های جهانی راضی ام
بازی های جهانی، رشته های غیرالمپیکی هست که در این دوره تمام قهرمان های جهان اسنوکر از ۵ قاره جهان در آن شرکت کرده بودند. در واقع تمام کسانی که در رقابت های قاره ای به مدال طلا رسیده بودند، در بازی های امسال در کشور لهستان شرکت کردند. من هم خدا را شکر توانستم با بازی های خوب سوم شوم و از این نتیجه راضی ام. نفراتی که اول و دوم این مسابقات شدند، بالاترین رنک را در میان حرفه ای ها داشتند. من به کایرون ویلسون باختم و به رده بندی رفتم اما قهرمان زیر ۲۱ سال جهان را بردم و سوم شدم. 

از ترکمنستان دست پر برمی گردیم
مسابقات بعدی که در پیش دارم، مسابقات شش توپ قرمز هست که در تایلند هر ساله برگزار می شود. البته بعد از آن در رقابت های داخل سالن آسیا در ترکمنستان شرکت می کنیم. من با حسین وفایی در آن مسابقات هم تیمی هستم و امیدوارم بتوانیم برای کشورمان یک مدال خوشرنگ به دست بیاوریم و دست پر از ترکمنستان برگردیم. 

مگر من با فوتبالیست ها چه فرقی دارم؟
من فکر می کنم نباید هیچ تفاوتی داشته باشد که یک ورزشکار در کدام رشته پرچم ایران را به اهتزاز درمی آورد. اگر فوتبال با ۲۵ بازیکن و چند مربی به یک مسابقه می روند و مدال می آورند، حالا در هر سطحی که می خواهد باشد، آن هم هیچ فرقی با مدال هایی که من تا به حال آوردم،‌ ندارد. من معتقدم باید همان قدر که به یک تیم فوتبال اهمیت می دهند، برای ما نیز ارزش قائل شوند. 

ورزش دهم کشور هم نیستیم
واقعا از این موضوع ناراحتم که به ورزش بیلیارد و اسنوکر توجهی نمی شود. این رشته دومین ورزش کشور چین محسوب می شود اما اینجا ورزش دهم نیز محسوب نمی شود. متاسفانه من اصلا از اهمیتی که به بیلیاردبازان می دهند،‌ راضی نیستم. وضع ما با مقام هایی که در سال های اخیر آوردیم، باید خیلی بهتر از این باشد. تمام بودجه ورزش کشور نباید به سمت فوتبال برود و اگر هم صادق باشیم، می بینیم که هیچ اتفاقی برای فوتبال ما رخ نداده است. میلیاردها تومان صرف این رشته کردند و هیچ عایدی هم نداشته است.

دنبال پول بودم، در بیلیارد نمی ماندم
هر مقامی که کسب کردیم، پیش خودمان گفتیم دیگر این اتفاق باعث می شود نگاهها نسبت به رشته بیلیارد عوض شود اما هیچ اتفاقی نیفتاده است. امیدوارم روزی برسد که ما را هم ببینند. ما فعلا فقط با عشق خودمان است که به ورزش ادامه می دهیم چون اگر دنبال پول بودیم، تا الان ۱۰ بار این رشته را رها کرده بودیم، همانطور که خیلی از ورزشکاران به این رشته آمدند و بعد از مدتی جدا شدند. 

ثابت کردیم چیزی از قهرمان دنیا کم نداریم
انتظارم از مسئولان این است که به ما همان قدر اهمیت بدهند که به فوتبال و چند رشته دیگر توجه می کنند. ما هیچ چیز از ورزشکاران کشورهای دیگر که قهرمان دنیا می شوند، کم نداریم و بارها با ایستادن روی سکوهای قهرمانی آسیا و جهان این موضوع را ثابت کردیم. فقط مشکل اینجاست که اهمیت به اسنوکر داده نمی شود و این موضوع انگیزه ما را کاهش می دهد.

می توانم تا ۵۰ سالگی بازی کنم
معمولا بازیکنان اسنوکر در سن ۴۰ سالگی کنار می روند. البته آنهایی اکثرا کنار می روند که به اندازه کافی در ورزش افتخار کسب کرده باشند. اگر هر فردی بخواهد می تواند تا سن ۵۰ یا ۵۵ سالگی هم بازی کند ولی بعد از آن دیگر کار سخت می شود، مگر اینکه واقعا همه چیز زندگی روی برنامه باشد. 

می خواهم بین حرفه ای ها بمانم
بزرگترین هدف من در آینده این است که بین ۸ نفر برتر حرفه ای های جهان قرار بگیرم و ثبات داشته باشم. خیلی ها بین حرفه ای های جهان قرار گرفتند اما خیلی زود کنار رفتند. من می خواهم جزو نفرات برتر جهان قرار بگیرم و همان جا بمانم و نام ایران را بیشتر از این مطرح کنم.