یحیی و برانکو دیگر رفاقتی با هم ندارند

به گزارش "ورزش سه" برانکو ایوانکوویچ با شکست یحیی گل محمدی در هفته دوم لیگ برتر یکی از رکوردهای منفی اش از زمان حضورش در فوتبال ایران را پاک کرد. او تا قبل از آن فقط نتوانسته بود مقابل دو مربی برنده شود: یحیی گل محمدی و علیرضا منصوریان. البته منصوریان قبل از دربی از استقلال جدا شد و هنوز تیمی ندارد و کماکان رکورد عدم شکست ناپذیری اش برابر برانکو را حفظ کرد اما یحیی در بازی رفت بازی را دو بر یک به پرسپولیس باخت تا یکی دیگر از طلسم های پروفسور شکسته شود.

دفتر خاطرات یحیی و برانکو

گل محمدی کاپیتان تیم ملی ایران در بازی های آسیایی بوسان 2000 بود و در بازی فینال پشت آخرین ضربه پنالتی ایستاد. یحیی پنالتی را گل کرد و ایران قهرمان شد و شاید به همین خاطر بود که برانکو در جام ملت های 2002 چین آن پنالتی حساس فینال را به گل محمدی سپرد و آن چیپ کذایی زده شد. خاطرات مشترک برانکو و یحیی اما در سال 2006 هم ادامه داشت. در بازی برابر مکزیک در اولین بازی جام جهانی آلمان، تیم ایران یک بر صفر از مکزیک عقب بود که یحیی کرنر مهدی مهدوی کیا را تبدیل به گل کرد تا خاطرات خوش او با برانکو دو بر یک بر خاطرات بدش پیروز شود.

رفیق هم رفیق‌های قدیم

ماجرای برانکو و یحیی شبیه داستان فیلم های مسعود کیمیایی است. رفقای قدیمی حالا باید مقابل هم بایستند و چاره ای نیست یک نفر باید در جنگ رفقای قدیمی ببازد. این مشکل برانکو و یحیی نیست زمانه عوض شده، دنیا دیگر رفاقت بردار نیست و دوره رفیق و رفیق بازی تمام شده است. الان هرکسی باید به فکر خودش باشد و این داستان رودررویی یحیی و برانکو است.

انتقام پروفسور

برانکو از زمانی که به ایران آمد تا قبل از هفته دوم لیگ امسال سه بار با یحیی گل محمدی رودررو شده بود و دو بازی را باخت و یک بازی را هم مساوی کرد. گل محمدی با ذوب آهن کم برانکو را اذیت نکرد. دو بازی در لیگ و یک بازی در جام حذفی پروفسور را نقره داغ کرد. برانکو اما آنقدر باتجربه و باهوش هست که وقتی تراکتورسازی نیم بند ابتدای فصل را در تبریز ملاقات کرد سه امتیاز شیرین را با شکستن طلسم گل محمدی به دست آورد.

پرده آخر در آزادی

جمعه پرده آخر این جنگ است. آخر داستان برانکو و یحیی گل محمدی در آزادی نوشته می شود. اینکه وقتی داور سوت آخر بازی را به صدا می آورد کدامشان هنوز روی پا ایستاده است و کدام روی زمین. کدام زخم بیشتری دارند و چه کسی چشمانش از شوق برق می زند. جمعه آزادی صحنه نمایش پرده آخر پروفسور و یحیی است. پرده آخر، جدی ترین پرده هر نمایش است و جمعه این دیدار بوی رفاقت نمی دهد. در این ملاقات، دست همدیگر را فشردن و در چشمهای یکدیگر شعرهای عاشقانه خواندن ظاهر ماجرا است. هدف برد است حتی به قیمت افتادن رفیق.