مودریچ، فاتح نبرد دو استاد بزرگ

به گزارش "ورزش سه"، دو ستاره‌ای که سابقه‌ی بازی در باشگاه تاتنهام را دارند در مقابل هم ایستادند اما تنها یکی از این دو نابغه‌ی خط میانی در پایان می‌توانست زمین را با مشت‌های گره‌ کرده به سوی آسمان و فریاد شادی ترک کند.

کرواسی با آرایشی شناور به میدان رفته بود و مودریچ مرتب به گوشه و کنار زمین سرک می‌کشید. هافبک ستاره‌ی کرواتها یک لحظه در جناح راست بود و با استارت‌های سریع تا نقطه‌ی کرنر پیش می‌رفت و یک لحظه بعد در مرکز میدان، پاسهای بلند خود را با دقت میلی‌متری برای مهاجمین کروات روانه می‌کرد. او گاهی هم به عقب بازمی‌گشت و با مدافعین مرکزی تیمش روی یک خط می‌ایستاد. اما ستاره‌ی لاغراندام کروات با موهای به هم ریخته و بازوبند کاپیتانی سبز فسفری‌اش هر جا که می‌رفت، موثر بود. حتی پاس‌های او که قطع می‌شد گاهی برای تیمش فرصت‌سازی می‌کرد.

اما اریکسون در نیمه‌ی اول، به اندازه‌ی مودریچ بازده نداشت. او هر وقت صاحب توپ می‌شد، تکنیکش را به رخ می‌کشید ولی فرصت‌های دانمارک کم‌شمار بود و اریکسن دیر به دیر صاحب توپ می‌شد. کرواسی در نیمه‌ی اول صاحب توپ و میدان بود و دانمارک کار سختی در پیش داشت. اریکسن در این نیمه گاهی نقش مهاجم دوم را بازی می‌کرد و گاهی به عنوان شاهین پرسرعت خط میانی نفوذ می‌کرد. به نظر می‌رسید او تنها دانمارکی‌ای است که می‌تواند به دیوار دفاعی کروات‌ها نفوذ کند. دیوار دفاعی‌ای که در مرحله‌ی گروهی تنها یک بار باز شده بود.

مودریچ حتی بعد از آنکه به وضوح معلوم بود خسته شده همچنان در تیم کرواسی نقشی مفید ایفا می‌کرد. این علامتی بود که نشان می‌داد کروات‌ها بازیکنی با کلاس جهانی در ترکیب خود دارند. مودریچ که دیگر نمی‌دوید بلکه بیشتر در زمین راه می‌رفت همچنان در دایره‌ی میانی بازیکنی موثر بود و اسمش بارها و بارها از زبان گزارشگر بازی شنیده می‌شد. درحالیکه کرواسی برای گل پیروزی‌بخش تلاش می‌کرد ولی موفق نمی‌شد، اکثر قریب به اتفاق حملات توسط مودریچ سازمان داده می‌شد، مودریچی که به صورت شناور جای خود را با راکیتیچ تعویض می‌کرد.

در نیمه‌ی دوم شاهد لحظاتی بودیم که به نظر می‌رسید مودریچ و اریکسون بار دیگر موتورشان را روشن کرده‌اند. در این دقایق، بازی بار دیگر ضرباهنگی سریع پیدا کرد و فراز و نشیبهای جذابی را شاهد بود. در چندین مورد، تنها یک هزارم ثانیه زودتر یا دیرتر رسیدن توپ کافی بود تا یکی از این دو ستاره، گل پیروزی‌بخش تیم‌شان را ساخته و پرداخته کنند و گاهی تلاش آنها چندان خطرناک نبود.

تا اینکه در دقیقه‌ی 103 مودریچ تا یک قدمی موفقیت پیش رفت. پاس بی‌نظیر و شناور او، آندری کراماریچ تعویضی را صاحب توپ کرد. دو دقیقه پیش از پایان وقت اضافه‌ی اول مودریچ با  سرعت از خط میانی زمین گذشت و با پاسی که گل شدنش قطعی به نظر می‌رسید به کراماریچ گفت، بیا، توپ را بگیر و گل کن. اما استاد پنالتی‌ای که خطا روی کراماریچ نصیب تیمش کرده بود را از دست داد.

حتی کشیدن شدن بازی به ضربات پنالتی هم نتوانست از تاثیرگذاری دو هافبک ستاره‌ی دو تیم کم کند. در  ضربات پنالتی پایان بازی هم نقش این دو تکخال برای تیم‌هایشان تعیین‌کننده بود هر چند در دو جهت متفاوت و برعکس. اریکسن به عنوان اولین دانمارکی پشت توپ ایستاد تا نشان دهد برای دانمارک، ضربات پنالتی فاجعه‌باری در راه است. او اولین پنالتی تیمش را به دروازه‌بان کروات دانیل سوباشیچ کوبید. اما مودریچ  خود را از اسارت طلسم ناکامیِ از دست دادن پنالتی در جریان بازی رهانید. او پنالتی حیاتی خود را با خونسردی وارد دروازه کرد تا دو پنالتی از دست رفته‌ی دیگر دانمارکی‌ها و پنالتی آخر راکیتیچ، نتیجه را 3-2 به نفع کرواسی به پایان برساند.

کرواسی روز شنبه در سوچی به مصاف روسیه خواهد رفت. کشور میزبان و سپس، بازی نیمه‌نهایی در مقابل سوئد، سویس، کلمبیا یا انگلستان، تنها دو مانعی است که بین کروات‌ها و شماره ده استادشان و حضور در فینال جام جهانی در استادیوم لوژنیکی فاصله انداخته. پایانی که برای یکی از بهترین بازی‌سازهای خلاق فوتبال مدرن، سزاوار خواهد بود.

منبع : گاردین 

مترجم : آرش جلال منش