جای خالی شماره 7 در فینال ژاپن (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، شاید برانکو مولفه سرعت را برای ضربه زدن به ژاپنی ها انتخاب کند اما آنالیزها نشان می دهند تیم حریف خود بسیار سرعتی است و شاید این حربه برای غلبه بر این تیم آن هم در ژاپن، انتخابی ناصحیح باشد. بنابراین این که برانکو با صبر و حوصله به سراغ سامورایی ها برود، گزاره دور از انتظاری نیست؛ درست همانطور که با شکیبایی ایران را به جام جهانی برد و همانطور که پرسپولیس را از جایگاه هشتمی در ایران به صدر آسیا رساند.

البته شکیبایی در شخصیت و رفتار برانکو نیست؛ تیم های او همواره در زمین نیز با بردباری فراوان مقابل حریف ظاهر می شوند و برای گلزنی عجول نیستند. همین آرامش باعث می شود حتی اگر پرسپولیس برانکو بازی رفت را یک صفر ببازد و سپس در خانه هم یک گل بخورد، بازهم با تکیه بر فلسفه اش به بازی برگردد و به جای میدان خالی کردن بجنگد و پیروز شود.

اما فارغ از این ها، پروفسور برای اجرای تاکتیکش در مقابل کاشیما، به ابزار لازم نیاز دارد. شاید کاشیما آنتلرز به اندازه الدحیل و السد قدرتمند نباشد اما بدون شک جو ورزشگاه کاشیما سیتی همان چیزی است که سرخ ها سال های سال است که تجربه نکرده اند و اتفاقا جو بیشتر بازی های پرتماشاگر _چه ایران و چه آسیا_ به نفعشان بوده است.

ابزار لازم برای آرامش و حفظ توپ در ژاپن، ستاره ای مثل گادوین منشا است. بازیکنی که خیلی خوب توپ را نگه می دارد، می چرخد، بازیکن مقابل را از پیش رو بر می دارد و سپس به بازیکن هم دسته پاس می دهد. سروش رفیعی نیز تقریبا از چنین خصیصه ای بهره مند است؛ او فیزیک ضعیف تری نسبت به منشا دارد اما از لحاظ تکنیکی بسیار برتر از منشاست؛ همچنین پس از فریب حریف، نگرش بهتری برای انتقال توپ دارد.

اما برای پرسپولیس و سرمربی اش افسوس که سروش رفیعی نمی تواند در این بازی حضور داشته باشد. اگر رفیعی به قطر نمی رفت یا اگر سرخ ها آن اشتباه مهلک مدیریتی را مرتکب نمی شدند، سروش در این بازی می توانست به میدان برود و در جو وحشتناک ژاپن، سامورایی ها را مقهور تکنیک خود کند.

او این فصل شرایط خوبی را تجربه نمی کند اما نشان داده که همیشه در بدترین شرایط، بحران را پشت سر می گذارد و به خوشبختی می رسد؛ درست همانطور که خدمت سربازی را در تبریز سپری کرد و با پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ شانزدهم به آرامش و البته جام قهرمانی رسید.

عکس: امیرحسین خیرخواه