فوتبال در منگنه تحریم‌، لابی و سیاست

به گزارش "ورزش سه" پنجشنبه شب بود که اولین بار یک مجری عربستانی از این خبر تلخ پرده برداشت و اعلام کرد کنفدراسیون آسیا رای به این داده که 4 تیم ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان آسیا نمی توانند در خاک ایران میزبان باشند. خبری که متاسفانه تکذیب نشد و یک روز بعد فدراسیون فوتبال ایران در اطلاعیه ای رسمی، از محتوای نامه ای که از کمیته مسابقات AFC دریافت کرده رونمایی کرد و تایید کرد این تصمیم ناعادلانه اتخاذ شده. از همان موقع بود که رایزنی هایی برای نقض این حکم آغاز شد اما متاسفانه به نظر می رسد کمیته اجرایی کنفدراسیون آسیا هم این حکم را تایید کرده و عملاً 4 تیم استقلال، پرسپولیس، سپاهان و شهرخودرو از میزبانی در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا محروم شده اند.

پیش از این شایعه شده بود محرومیت از میزبانی به صورت موقت و فقط مختص به 2 باشگاه حاضر در مرحله پلی آف (استقلال و شهرخودرو) است و کنفدراسیون آسیا هنوز تصمیمی برای سلب میزبانی از پرسپولیس و سپاهان که در مرحله گروهی حاضر هستند، نگرفته اما بااخباری که امروز منتشر شد، مشخص می شود که این شایعه صحت ندارد و تصمیمی که کنفدراسیون آسیا گرفته، شامل هر 4 باشگاه و همه مراحل لیگ امسال است.

*بازی کنیم یا انصراف دهیم؟

بلافاصله بعد از انتشار این خبر، مدیران هر 4 باشگاه و همچنین سایر مدیران عالی رتبه ورزش ایران اعلام کردند این شرایط ظالمانه را تحمل نمی کنند و همه باشگاه های ایرانی از لیگ قهرمانان آسیا کنار می کشند. اما از امروز نظرات متفاوتی هم به گوش رسیده که بر این منطق استوار است که چرا باید به میل خودمان تصمیمی بگیریم که عاقبتش به تنبیه و محرومیت و زیان ختم می شود.

 در اینکه تصمیم کنفدراسیون آسیا، بسیار سختگیرانه و ناعادلانه است هیچ تردیدی نیست اما انصراف دسته جمعی تیم های ایرانی، می تواند تبعات ناخوشایندی هم داشته باشد. جریمه نقدی، محرومیت 2 ساله از حضور در لیگ قهرمانان، کاهش احتمالی سهمیه های ایران و زیان مالی باشگاه ها، بخشی از تبعات انصراف از این رقابت هاست.

اینجاست که باید سود و زیان این معامله را در دو کفه ترازو قرار دهیم و سنجیده شود کدام از این دو انتخاب، به کلیت فوتبال ایران کمک می کند. در یک کفه، شرکت در لیگ قهرمانان با شرایط تحمیلی کنفدراسیون آسیاست و در کفه دیگر، انصراف و محرومیت های احتمالی.

*رایزنی ها جواب نداد؟

صبح امروز (یکشنبه) وزیر ورزش در تماس تلفنی با شیخ سلمان، رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا مراتب اعتراض خود را نسبت به این تصمیم اعلام کرد. شیخ سلمان که گفته می شد رابطه خوبی با مدیران فوتبال ایران دارد و در انتخابات آسیا هم رای ایران به نام او به گلدان ریخته شده بود، وعده داده بود این موضوع را پیگیری کند. صالحی امیری هم در نامه ای به شیخ احمد الفهد، رئیس شورای المپیک آسیا تقاضای مشابهی را مطرح کرده بود اما انگار فشارها و لابی ها در طرف مقابل نتیجه بخش تر بوده. در این تصمیم، طبعاً کشورهایی نظیر کویت، عربستان، بحرین و امارات به طور مستقیم و غیرمستقیم ذی‌نفع هستند و احتمالاً از اینکه  لیگ قهرمانان آسیا بدون حضور تیم های ایرانی برگزار شود، ناراحت نخواهند شد!

هنوز هیچ چیز به طور رسمی اعلام نشده و فعلاً کنفدراسیون فوتبال آسیا با کلید واژه «عدم امنیت» چنین تصمیمی گرفته اما گفته می شود مسائل غیرورزشی مثل امتناع چند شرکت هواپیمایی از پرواز به مقصد ایران، امتناع داوران آسیایی از سفر به کشورمان و حادثه تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی و لابی گسترده با اعضای کمیته اجرایی، از جمله عواملی هستند که در نهایت به سلب حق میزبانی از تیم های ایرانی منجر می شود. این را هم نمی توان کتمان کرد که بخشی از این تصمیم، اساساً ورزشی و فوتبالی نیست و ردپای سیاست در آن دیده می شود.

* نگرانی بعدی؛ بازی های ملی

فارغ از اینکه درباره سرنوشت تیم های ایرانی در لیگ قهرمانان آسیا چه تصمیمی گرفته می شود، نگرانی بعدی فوتبال ایران، بازی های ملی است که دوربرگشت مقدماتی جام جهانی از فروردین ماه 99 آغاز می شود. در این مرحله تیم های هنگ کنگ، بحرین و عراق باید به تهران بیایند تا در ورزشگاه آزادی با تیم ملی ایران دیدار کنند.

حتی اگر در چند روز آینده فرصتی برای اقدام حقوقی و رایزنی برای بازگشت میزبانی در لیگ قهرمانان آسیا وجود نداشته باشد، با توجه به موقعیت حساسی که تیم ملی در جدول دارد، این حداقل انتظار از مدیران ورزشی عالی رتبه است که به هر نحو ممکن از سلب میزبانی ایران در بازی های ملی جلوگیری کنند. ما برای عبور از بحرین و عراق، به ورزشگاه خانگی و سکوهای مملو از جمعیت ورزشگاه آزادی نیاز داریم و این حقی است که تحت هیچ شرایطی نباید پایمال شود.