مدیری به استیلی: ببخشید هافبک یعنی چی؟

به گزارش" ورزش سه"، استیلی در زمان فوتبالش بی تردید یکی از مهمترین بازیکنان تیم ملی و فوتبال ایران بوده است. او  ده سال حضور مداوم  در تیم ملی و بیش از پانزده سال بازی در رده باشگاهی داشت و موتور محرک تیم هایی بود که در آن ها بازی می کرد. 85 بازی ملی و 12 گل او که قطعا مهمترین گل تاریخ فوتبال ایران در میان آن ها خودنمایی می کند. استیلی با وجود آنکه در سطح باشگاهی یک هافبک همه کاره و گلزن بود اما در تیم ملی به واسطه روحیه فداکارانه ای که در بازی اش بود ، تبدیل به مرد دونده و جنگ های تن به تن شد. چهره اصلی او همان تصویر بازی ایران و استرالیا در ملبورن است که وقتی ساندروپل سوت پایان بازی را می زند ، از فرط خستگی نمی تواند روی پاهایش بایستد. استیلی که مردجنگجو و فداکار میانه میدان بود در جام جهانی فرانسه 98 مهمترین کار ممکن را کرد؛ یک ضربه سر زیبا که دروازه امریکا را باز کرد. این گل علاوه بر اهمیتی که در نتیجه داشت اعتماد به نفس را به تیم ملی ایران که در بازی اول فقط به بی تجربگی اش باخته بود به میزان قابل توجهی تزریق کرد. استیلی بعد از زدن گل قرن یکی از مهمترین ستاره های فوتبال ایران هم بود و همین موضوع باعث شد که مهران مدیری که در آن سال (78) برنامه ای به نام "ببخشید شما" داشت او را به همراه داریوش یزدانی بازیکن جوان تیم ملی دعوت کند.

مدیری البته که هیچ سررشته ای از فوتبال ندارد به طوری که از استیلی تنها چیزی که می داند این است که به آمریکا گل زده و از یزدانی هم جز اسم چیزی نمی داند. به طوری که بعد از معرفی و سلام و احوالپرسی حمیداستیلی وقتی یزدانی از مدیری می خواهد که خودش او را معرفی کند مشخص می شود که کوچکترین شناختی ندارد. حتی در جایی برای اینکه بپرسد آن ها در چه پستی بازی  می کنند می گوید:" ببخشید شما کجای زمین تشریف دارید" و " هافبک یعنی چی؟"

استیلی در تشریح گلی که به امریکا زد به مدیری می گوید:" وقتی در زمین هستیم من بیشتر وظیفه دفاعی دارم و کریم باقری نفوذ می کند ، در آن صحنه باقری ایستاده بود و نفوذ نکرده بود ، توپ به علی دایی رسید، دایی داد به مهدوی کیا و بعد آقای زرینچه حرکت کرد، من دیدم بین خداداد و دایی فضای زیادی خالی است، به آن فضا رفتم و آقای زرینچه سانتر خیلی خوبی کرد و من هم ضربه سر زدم."

مدیری از احساسش درباره گلی که زد می پرسد:" ما وقتی ضربه را می زنیم امیدواریم گل شود. خودم نمی دانستم چطوری زدم وقتی رفتیم هتل بازی را دیدم فهمیدم چه گل قشنگی زدم."

تا حالا گریه تون گرفته؟ شما که می بریم گریه می کنی، می بازی گریه می کنی؟ من دوبار اشک شوق ریختم یکی بازی با استرالیا که بازی باخته را مساوی کردم و به جام جهانی رفتیم  و یکی هم بازی با آمریکا که آن گل را زدم."

استیلی که الگوهای فوتبالش در ایران و خارج از ایران را علی پروین و لوتار ماتیوس معرفی می کند می گوید در کودکی همیشه دوست داشته که مهندس راه و ساختمان شود هرچند او در نهایت در رشته تربیت بدنی تحصیل کند.

شماره 7 فوتبال ایران یا همان موتور خستگی ناپذیر تیم ملی اینروزها و بعد از پایان کار تیم امید ، به یک کار مهم مشغول است. او در شهرهای شمالی کشور مشغول فعالیت و کمک برای پیشگیری از شیوع ویروس کرونا است. او که پیش از شیوع ویروس کوید-19 به شمال کشور رفته بود با بحرانی شدن ماجرا در همان جا ماند و مشغول امدادرسانی و کمک شد.