آزمون بزرگ وزارت ورزش با دو انتخاب

به گزارش "ورزش سه"، با پایان کار مهدی رسول پناه سرپرست مدیرعاملی باشگاه پرسپولیس و استعفای او حالا سوژه جدید در باشگاه پرسپولیس انتخاب مدیرعامل است؛ مدیرعاملی که بدون تردید رای و نظر وزیر ورزش مهم ترین شاخصه انتخاب او است. از این رو مثل اغلب اوقات این چند سال، نام و اسامی برای گمانه زنی در مطبوعات پیچیده، که برخی از آنها هیچ ویژگی خاصی جز رفاقت یا نزدیکی با وزیر ورزش ندارند. چیزی که سابقه آن در دو باشگاه استقلال و پرسپولیس در سال های گذشته به وضوح وجود دارد و در هر دو باشگاه هنوز هم افرادی به کار مشغولند که ارتباط با وزیر ورزش آنها را به سمت و سوی مدیریت این دو باشگاه سوق داده است.

جالب اینکه بین نظر مردم و هواداران و آنچه که درنهایت مصلحتِ انتخاب ایجاب می‌کند، فاصله ای بزرگ وجود دارد. در بین هواداران پرسپولیس نام‌هایی مانند حمیدرضا گرشاسبی، علی اکبر طاهری، محمد دادکان و حتی حبیب کاشانی بیشترین اقبال را دارند، اما آنچه که از راهروهای وزارتخانه به گوش می‌رسد، نام افرادی است که ممکن است انتخابشان در سمت مدیریت پرسپولیس کاملا تعجب برانگیز باشد. حداقل به این دلیل که این وزارتخانه سابقه روشنی در انتخاب مدیران این دو باشگاه و فدراسیون فوتبال از خود نشان نداده است.

در زمانی که مهدی رسول پناه به عنوان سرپرست باشگاه انتخاب می‌شد، واکنش ها به این انتخاب اغلب منفی بود؛ همانطور که در مورد احمد سعادتمند هم این مسئله وجود داشت و کارشناسان و ناظران او را فاقد قدرت اجرایی لازم برای مدیریت استقلال می‌دانستند؛ با این حال درنهایت و با نظر مثبت وزیر این دو سکان هدایت دو باشگاه پرطرفدار ایران را در دست گرفتند و درنهایت نیز خداحافظی قابل انتظاری با این صندلی داشتند؛ آن هم در شرایطی که در هر دو باشگاه چهره‌های دیگری مدنظر هواداران بودند. به عنوان مثال هواداران استقلال علاقمند به حضور سعید آذری بودند و در پرسپولیس نام حمیدرضا گرشاسبی جلوتر از دیگران شنیده می‌شد.

در حال حاضر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس فاقد مدیر عامل هستند و احمد مددی که به عنوان سرپرست استقلال انتخاب شده، سابقه چندان خاصی در حوزه فوتبال ندارد. در پرسپولیس هم در حالی که رسول پناه تا زمان پذیرش استعفا، کارهای اداره باشگاه را انجام خواهد داد، فعلا خبری از انتخابی که از فشار هواداران روی وزارت ورزش کم کند، دیده نمی‌شود تا همه چیز این دو باشگاه فعلا به شکلی پیش برود که اگر با یک تفکر استاندارد بشود آن را بررسی کرد، می‌شود از کلماتی مثل تاسف برانگیز برای این شکل کار استفاده کرد.

در اینکه استقلال و پرسپولیس احتیاج به مدیران قدرتمند و کاریزماتیک و حضور شخصیت‌های شناخته شده و ثروتمند برای اداره دارند، تردیدی وجود ندارد و البته انصافا اینطور هم نیست که افرادی با این ویژگی علاقمند باشند در حوزه ملتهب حضور به هم برسانند. اما فعلا وزارت ورزش این هنر را نداشته که حداقل از گزینه های موجود استفاده لازم را به عمل بیاورد و با انتخابی درست و ایجاد یک ثبات کاری، شرایط این دو باشگاه را به وضعیت نرمال نزدیک کند.

در واقع حالا این انتخاب‌های آخر برای دو باشگاه سرخابی پیش از پایان دوره چهار ساله دولت روحانی و خصوصی شدن آنها که قولش را داده‌اند، آزمونی برای وزارت ورزش به شمار می‌آید تا ثابت شود انتخاب‌های که تاکنون انجام شده، نه برحسب علایق و سلیقه‌های شخصی، که برای شادی و خوشحال کردن هواداران استقلال و پرسپولیس صورت گرفته است.