اسکوچیچ صبر کرد تا امروز برسد

به گزارش "ورزش سه"، بالاخره تمام شد، راحت‌تر از آنچه تصورش را می‌کردیم و حالا با خیال راحت می‌توانیم جدول رده بندی گروه C را تماشا کنیم و از صعودمان لذت ببریم.

دور رفت کابوس وار جایش را با یک دور برگشت خاطره‌انگیز عوض کرد و تیم ملی با 4 برد پیاپی آن‌هم در شهر منامه بالاتر از عراق و بحرین، دو تیم بدقلقی که همواره بازی در مقابل آن‌ها چالش‌های خودش را داشت، به دور نهایی رقابت‌های مقدماتی جام جهانی صعود کرد.

بدون هیچ تردیدی باید این موفقیت را بیش از هر چیزی مدیون کادر فنی تیم ملی و در رأس آن دراگان اسکوچیچ بدانیم چراکه ما با همین نسل و همین تعداد بازیکنان و در فضایی به مراتب بهتر از این، دوشکست بسیار تلخ را در منامه و بغداد تجربه کرده بودیم و این مسئله بیش‌ازپیش ارزش کار این سرمربی را نشان می‌دهد.

اسکوچیچ علی‌رغم شناخت بسیار خوبش از فوتبال ایران به‌واسطه حضورش در لیگ یک و لیگ برتر به همین مقدار شناخت کفایت نکرد و سعی کرد از زمانی که بابت کرونا نصیبش شده است، بهترین بهره را ببرد و با حضورش در ورزشگاه‌های مختلف در جای‌جای ایران، بهترین تیم ممکن را ببندد که الحق چنین هم کرد.

حالا که فرزندان برومند ایران در همین لحظه در حال گرفتن جشن صعود به دور نهایی هستند، باید این را بگوییم اسکوچیچ در این برهه از زمان، درخصوص انتخابش در رسانه‌ها و بعضا فضای مجازی شنید، هیچ واکنشی را نشان نداد و تمام نیرو و تمرکزش را معطوف به موفقیت تیم ملی کرد تا مبادا هیچ حاشیه‌ای فضای تیم ملی را در بر بگیرد و به‌نوعی خودش را در نظر نگرفت.

این در حالی است که فراموش نکنیم او در حالی وظیفه هدایت تیم ملی را پذیرفت، که قرار بود سه بازی خانگی همراه با حمایت هواداران خونگرم تیم ملی را همراه خود داشته باشد، ولیکن تمام اتفاقات به نحوی رخ داد که تیم ملی مجبور شد در بدترین فصل سال در شهر طلسم شده منامه، بدون حمایت هرگونه تماشاگری به مصاف رقبایش برود و این موضوع شاید بهترین بهانه ممکن برای اسکوچیچ بود که بخواهد مقدمات عدم موفقیت احتمالی خود را زمین سازی کند.

اما او بدون پرداختن به این‌گونه بهانه‌ها و اینکه بخواهد پاسخ انگ‌های زیادی را که در این مدت به خودش روا داشته شد، بدهد، فقط کار کرد تا به همه ما ثابت کند بیش از هر ایرانی معتقد به این ضرب‌المثل معروف است که "دو صد گفته چون نیم کردار نیست".

او در حالی توانست مأموریت خودش را به بهترین نحو ممکن انجام دهد که فرصت حتی کوچک‌ترین اشتباهی نداشت و می‌دانست عدم تمرکز ممکن است چه تبعات سنگینی را برای فوتبال ایران رقم بزند.

جای تعجب و درعین‌حال تأسف است که هنوز یک ساعت از این پیروزی تاریخی نمی‌گذرد که عده‌ای با پافشاری بر نظرات گذشته خودشان، نسخه تیم ملی را با اعتمادبه‌نفس کامل می‌پیچند، بدون اینکه لااقل اجازه دهند، پرواز کاروان تیم ملی به فرودگاه امام خمینی بنشیند. این عده در شرایطی برد مقابل بحرین و عراق را کوچک و ساده جلوه می دهند که گویا ما در تمام این سال ها همواره با چند گل این تیم ها را با شکست بدرقه می کردیم و این اظهارات تنها کمتر از یک ساعت تا حدی عجیب به نظر می رسد.