وقتی مسی و پیراهن، تضمینی برای قهرمانی نیست

به گزارش "ورزش سه"، برتری 2-0 بر قطر باعث شد تا آرژانتین در پله دوم گروه خود قرار بگیرد و حالا جمعه شب باید به مصاف ونزوئلا برود.

آرژانتین نیاز به پیروزی داشت تا مانع یک فاجعه تمام عیار شود .عدم صعود به یک چهارم نهایی می توانست لکه سیاهی در تاریخ فوتبال آرژانتین باشد. آنها پس از شکست از کلمبیا و تساوی برابر پاراگوئه در آستانه حذف بودند و باید قطر را شکست می دادند و در نهایت نیز به هدف خود رسیدند.

با وجود اینکه آرژانتین یک قدرت تاریخی در آمریکای جنوبی و دنیا محسوب می شود و لیونل مسی، یکی از بهترین های تاریخ فوتبال را در اختیار دارد اما تا به اینجای کار به گونه ای بازی نکرده است که یک مدعی برای قهرمانی نشان دهد و حداقل به عنوان تیمی که 26 سال به دور از عناوین قهرمانی بوده، تلاش در خوری از خود نشان نداده است.

پیروزی بر قطر اما می تواند شروعی جدید برای آلبی سلسته باشد. در بازی شب گذشته، شاهد تغییراتی در چینش بازیکنان و نیز تاکتیک آرژانتین از سوی اسکالونی بودیم. یکی از این تغییرات به اضافه شدن یک مهاجم برمی گشت. حضور لائوتارو مارتینز کنار مسی و آگوئرو باعث شده بود تا خط حمله سه نفره آرژانتین، وزن بیشتری پیدا کند و این سبب شد تا مسی قدرت آزادی و تحرک بیشتری در زمین پیدا کند . به این ترتیب شاهد نفوذهای بیشتری از او در قلب خط دفاعی قطر بودیم. در بازی های قبلی وقتی مسی به عقب بر می گشت، آگوئرو در میان مدافعان حریف، تک و تنها می ماند و عملا نیمی از توانایی هایش از دست می رفت.

همین سیستم باید در بازی مقابل ونزوئلا هم حفظ شود ولی نیاز است تا مهاجمان در کارهای دفاعی مشارکت بیشتری داشته باشند. مسی موظف نیست و نباید هم به عقب برگردد اما آگوئرو و لائوتارو باید چنین وظیفه ای را برعهده بگیرند. هر دو در بازی با قطر از این حیث کم کار بودند و در یکی دو صحنه می توانست عواقب بدی به همراه داشته باشد.

خط میانی آرژانتین یکی از نقاط ضعف این تیم حتی مقابل قطر بود. اسکالونی سعی داشت تا با تغییراتی جزئی باعث تحول در این منطقه شود ولی خلاقیت و سرعت، دو عنصر گمشده آلبی سلسته در میانه میدان بودند.

اشتباهات فردی در خط دفاعی و پاس کاری های بی دقت از جانب اوتامندی و فویث هم می توانست توان سنگینی به همراه داشته باشد. بله، زمین مسابقه کیفیت بالایی نداشت اما حتی این مساله هم نمی تواند توجیه مناسبی برای آن اشتباهات باشد.

به اینها عدم دقت در زدن ضربات نهایی به خصوص از ناحیه آگوئرو را هم اضافه کنید. هرچند او گل دوم آرژانتین را به ثمر رساند ولی می توانست یکی دو گل دیگر هم به ثمر برساند.

آرژانتین البته خوش شانس هم بود که خیلی زود و دقیقه سوم توسط لائوتارو به گل رسید تا اندکی از فشار و استرس روی بازیکنان کاسته شود. پس از این گل، تصور می شد آرژانتین تسلط بهتری روی بازی پیدا کرده و گل های بعدی را بزند اما این قطر بود که با سازماندهی مناسب و حفظ توپ، می توانست در نیمه اول به گل تساوی هم برسد. قطری ها به سبب تجربه کمتر، فرصت ها را از دست دادند اما ستاره های برزیل، شیلی و اروگوئه بعید است که اشتباهات را به همین سادگی ببخشند.

مسی و آرژانتین جمعه به ماراکانا یعنی همان ورزشگاهی که 5 سال پیش فینال جام جهانی را در آن به آلمان باختند، باز خواهند گشت؛ به این امید که هفتم جولای(16 تیر) بار دیگر در این ورزشگاه و در فینالی دیگر حاضر باشند اما برای این مهم، مسی و یارانش باید بسیار بسیار بهتر از اینها بازی کنند.