میرزایی: نگران بودم صدایم مردم را بیدار کند

به گزارش "ورزش سه"، مزدک میرزایی از گزارشگران نسل دومی صدا و سیماست که بر خلاف بسیار از هم نسل های خود بیشتر به دنبال گزارشگری بوده و البته این کار را اولویت اول همه گزارشگران می داند. با گفت و گوی "ورزش سه" و مزدک میرزایی همراه باشید:

*به عنوان سوال اول مزدک میرزایی نشان داده انسان جاه طلبی نیست. این موضوع را قبول داری؟
من اگر جاه طلب نباشم هرگز به جایی نمی رسم و مانند همه به دنبال رسیدن به بهترین ها هستم اما خوب قبول دارم که جاه طلبی کم و زیاد دارد و شاید من از آن دسته از افراد هستم که کمتر جاه طلب هستم. علاقه اصلی من گزارشگری فوتبال است و تلاشم این است که در رشته ای که کار می کنم پیشرفت کنم و بهتر باشم.

*اما بسیاری از همکاران شما وارد شغل های دیگر مانند تهیه کنندگی و مجری گری و غیره شده اند.
اگر از آنها هم سوال کنید به شما می گویند که گزارشگری اولویت اول آنهاست. البته من نیز تجربه تهیه کنندگی در شبکه ورزش را در کارنامه خود دارم و دو برنامه مستند نیز در این سال ها ساختم اما دلیلی نمی بینم که از رشته تخصصی خودم دور شوم. شاید هم در این مدت به من اجازه خروج از این کار و انجام کارهای دیگر را ندادند که این موضوع نیز می تواند یکی از دلایل کم کاری من در رشته های دیگر باشد.

*درباره دو فیلم مستندی که در حوزه فوتبال ساختی بیشتر صحبت کن.
دو مستند شهرآورد و تیم ملی را برای شبکه مستند با استفاده از تصاویر کمتر منتشر شده ساختم. احساس می کردم که جای این سبک برنامه ها در فوتبال ما خالی است و نسبت به دیگر کشورها در این موضوع عقب هستیم. مستند شهرآورد به سه یا چهار سال پیش باز می گردد و مستند تیم ملی نیز در این سال ها جسته و گریخته پخش شده بود. هر چند می دانم که می شد مستندهای بهتری نیز ساخت اما واقعا جای این مستند ها خالی بود و همین دو مستند نیز غنیمت هستند که نمونه دیگری ندارند. اگر تصاویر بیشتری داشتیم می شد مستند بهتری ساخت و به طور مثال ما در مستند تیم ملی بخش هایی از بازی ایران و رژیم صهیونیستی در فینال جام ملت ها را پخش کردیم که تا به حال پخش نشده بود.

*از گزارش های مزدک میرزایی رضایت داری و به خودت نمره قبولی می دهی؟
تا اندازه زیادی رضایت دارم و احساس می کنم به بهترین سطح رسیده ام. بعد از اتمام هر بازی سعی می کنم فیلم گزارش های خودم را تماشا کنم که البته این کار در سال های گذشته با وجود سایت های متعدد بسیار آسان تر شده است. البته کار گزارشگری در سال های اخیر بسیار سخت تر شده زیرا دیگر مردم نیز به خوبی از همه اطلاعات آگاهی دارند و ما باید سراغ منابعی برویم که افراد کمتری به دنبال آن می روند. نباید اطلاعات خودمان را از سایت های مرسوم به دست بیاوریم تا مانند بازی های یورو اتفاقات بدی رخ ندهد.

*نسل جدید گزارشگران فوتبال را چطور می بینی؟
افرادی که آهسته آهسته به گزارشگران فوتبال اضافه می شوند انگیزه زیادی دارند. این موضوع را تحسین می کنم. امیدوارم پیشرفت کنند و می دانم که همانگونه که ما جای افراد پیش از خود را گرفتیم، این افراد نیز جای ما را خواهند گرفت.

*تا چه زمانی به گزارشگری ادامه خواهی داد؟
گزارشگری مانند فوتبال نیست که بعد از یک سن مشخصی دیگر نتوان آن را ادامه داد. در حرفه ما انگیزه مهم است و هر زمانی که دیگر انگیزه و توان نداشته باشم مطمئنا در این حرفه بازنشسته خواهم شد.

*چرا گزارشگران هیچگاه تیم مورد علاقه خود را معرفی نمی کنند؟
فضا در تهران و استان های دیگر متفاوت است و اگر می بینید که در شهرهای دیگر یک گزارشگر از تیم شهر خود حمایت می کند به این دلیل است که فضا متفاوت است. زمانی که از رسانه ملی یک دیدار را گزارش می کنیم باید بی طرف باشیم زیرا گزارشگر مانند داور باید بی طرفانه فوتبال را گزارش کند. شاید اگر در ایران تیم های مطرح شبکه خصوصی داشتند، گزارشگران نیز برای کار کردن در این شبکه ها علاقه قلبی خود را می گفتند اما اکنون سر گزارشگران به کار خودشان است و ترجیح می دهیم بی طرف گزارش کنیم.

*گزارش بازی فوتسال ایران و برزیل انتقادات زیادی را در پی داشت. در باره این موضوع صحبت می کنی؟
ما در 3 بازی قبلی خود 11 گل خورده بودیم و همه فکر می کردیم در این بازی بازنده خواهیم بود. بنابر این من نباید از دقیقه اول بازی به بینندگان امید الکی می دادم. هر چه از جریان بازی گذشت و تیم ما بهتر شد من نیز به گزارش خود هیجان دادم و با سبک دیگری بازی را گزارش کردم. ما در 10 دقیقه ابتدایی نیمه اول حتی به سختی از زمین خود خارج می شدیم و این طبیعی بود که کسی انتظار برد برابر برزیل را نداشته باشد.

*اما این شانس را داشتی تا ایران و استرالیای فوتسال را گزارش کنی.
بازی ایران و ایتالیا هم گزارش کرده بودم که در آخرین لحظات بازی را باختیم و آن بازی نیز بازی بسیار مهمی بود. من حتی زمانی که بازی به ضربات پنالتی رسید نیز خیلی امیدوار نبودم زیرا برزیلی ها از ما شرایط بهتری داشتند اما در نهایت یک اتفاق تاریخی رخ داد و من نیز در دقایق پایانی بازی به نحوی بازی را گزارش کردم که نگران شدم شاید صدای من باعث بیدار شدن مردم شود. هر چه از جریان بازی گذشت من نیز با عملکرد خوب بازیکنان همراه شدم و طبیعی بود که با حملات ایران و ترشح بیشتر آدرنالین در دقایق پایانی سبک گزارش من نیز تغییر کند. در نهایت برد برزیل که در 23 بازی گذشته 21 بار ما را شکست داده بود اتفاق بزرگی بود که باید به همه فوتسالی ها آن را تبریک بگویم.