کد خبر : 1381045 | 29 آذر 1395 ساعت 12:06 | 61.3K بازدید | 3 دیدگاه

یادداشت ویژه؛

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

حمید رضا صدر نویسنده ورزش سه به مقایسه چلسی و آرسنال در آخرین روزهای سال 2016 پرداخته است.

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

به گزارش "ورزش سه"، جایی که آبی پوش های لندنی به رهبری آنتونیو کونته صدرنشین های مقتدر لیگ شده اند و سرخپوش های لندنی در دستان آرسن ونگر دوباره زخم های شان را عیان ساخته اند...

 

مقایسه ساده

 

نیمه اول: منچسترسیتی 1 – چلسی صفر ... منچسترسیتی صفر – آرسنال 1.

 

نیمه دوم: منچسترسیتی 1 – چلسی 3 ... منچسترسیتی 2 – آرسنال 1.

 

آرسنال در سپتامبر با سه گل چلسی را خرد کرده بود، ولی مقایسه همین دو نتیجه احتمالا تفاوت های کیفی و ذهنی دو تیم در این برهه را عیان می کند. دو تیمی که یکی شان در رقابت های اروپایی جایی ندارد و دیگری که در صف شانزده تیم پایانی لیگ قهرمانان قرار گرفته.

 

چلسی: سال عجیب عجیب

 

یک گل دیگر از دیگو کاستا برابر کریستال پالاس آنها را به یازدهمین برد پیاپی در لیگ رساند که تکرار رکورد خودشان در 2009 هم به شمار می رفت. آنها سه بازی تا بهترین رکورد لیگ برتر - متعلق به آرسنال با 14 پیروزی متوالی در 2002 - فاصله دارند.

 

1164406

 

این پانصدمین پیروزی چلسی در تاریخ لیگ برتر بود و آنها را پس از آرسنال (512) و منچستر یونایتد (593) سومین تیمی کرد که به چنین رکوردی دست پیدا کرده اند... ولی همین تیم پارسال در چنین روزهایی از دسامبر و در آستانه کریسمس در رتبه شانزدهم جدول قرار داشت و فاصله اش با منطقه سقوط یک امتیاز بود، بله فقط یک امتیاز. همان روزها بود که ژوزه مورینیو با تلخی استمفورد بریج را ترک کرد. چلسی فصل 16-2015 را با گاس هیدینگ در رتبه دهم به پایان برد، در هاله ای از ابهام، با نگاهی لبالب از دلشوره به آینده.

 

حالا یک سال سپری شده. حالا کریسمس فرا رسیده. حالا آنتونیو کونته ایتالیایی روی نیمکت نشسته. حالا چلسی صدرنشین لیگ شده و پیدا کردن یک نقطه ضعف در صف آبی پوش های لندن دشوار شده. آنها بهترین گلزن لیگ را معرفی کرده اند: دیگو کاستای بی ترحم را.

 

 

1164409

 

 

یک سنگربان آرام و مقتدر درون دروازه شان ایستاده: کورتوا. سه مدافع تیم همساز هستند: آزپیلیکوئتا، لوییز و کاهیل که در یازده دیدار فقط دو گل دریافت کرده اند. دو مرد میانی قرار گرفته برابر مدافعان که ترکیب معرکه ای را رقم زده اند: کانته و ماتیچ... حالا قهرمان شدن چلسی کسی را حیرت زده نخواهد کرد. یادمان نرفته چلسی در کریسمس هر چهار باری که قهرمان لیگ شد –2005، 2006، 2010 و 2015 – صدرنشین جدول بود، مثل همین حالا.

 

آرسنال: همان تیم همیشگی؟

 

یکی از معروف ترین شعارهای آرسنالی ها زمانی سر داده می شود که با یک گل از حریفان شان جلو می افتند. همان شعار طعنه آمیز " One-nil to The Arsenal " با تعبیر "آرسنال یک صفری" که از دوران جرج گراهام سر زبان ها افتاد. شعاری که می گوید " ما آرسنالی ها یک گل می زنیم و می توانیم از آن یک گل دفاع کنیم و با همان یک گل هم پیروز می شویم". بسیاری از پیروزی های تاریخی آرسنال 1-0 کسب شده اند: پیروزی برابر تاتنهام در نیمه نهایی جام حذفی 1993 با تک گل تونی آدامز که به برد مقابل شفیلد ونزدی در فینال انجامید،  

 

پیروزی برابر پارما در فینال جام در جام 1994 با تک گل آلن اسمیت، پیروزی برابر منچستر یونایتد در اولدترافورد در لیگ برتر 1998 با تک گل مارک اورمارس که قهرمانی را به ارمغان آورد، باز هم پیروزی برابر منچستر یونایتد در اولدترافورد در لیگ و کسب عنوان قهرمانی، این بار در 2002 با تک گل سیلوین ویلتورد...

 

1164651

 

 

طرفداران آرسنال پس از گل زودهنگام تئو ولکات برابر منچسترسیتی آن شعار را سر دادند. همان شعاری که هفته پیش پس از گل آلکسیس سانچز در نیمه اول برابر اورتون سر داده بودند. ولی توپچی ها این هفته به همان سراشیبی لغزیدند که هفته پیش لغزیده بودند. آنها آن "آرسنال یک صفری" نبودند. آنها در هر دو دیدار سقوط کردند و تک گل شان را برباد دادند. این سومین بار در این فصل بود که توپچی ها از حریف جلو می افتادند (لیورپول، اورتون و سیتی) و در پایان شکست می خوردند. پتر چک شکنندگی طعم قرار گرفتن در منگنه را طی هفته های اخیر بارها چشیده. این اولین باری است که چک در 8 دیدار متوالی در لیگ برتر نتوانسته سنگرش را حفظ کند.

 

می توانیم برای نزول جسمی / ذهنی توپچی ها صحنه ای که حوالی دقیقه 65 رخ داد را به یاد آوریم: کاکلین توپ را در اختیار گرفت و به جلو تاخت، جلو رفت و جلو. به نظر می رسید می خواهد جریان بازی را وارونه کند، ولی یحیی توره از راه رسید و به سادگی توپ را از او – مثل پدری که به پسرش برابر دیگران درسی می دهد - گرفت. توره 33 ساله برابر مردان میانی آرسنال که بسیار جوان تر بودند،

مثل همین کوکلین 25 ساله، توپ را 111 بار لمس کرد و 98 پاس کامل ارسال کرد، در حالی مسوت اوزیل ستاره بازی ساز آرسنال که تا سه هفته پیش فوق العاده بازی می کرد مثل بازی برابر اورتون سرگردان بود و بی هدف و برابر مردان سیتی فقط در 25 درصد نبردهای رو در رو پیروز شد.

 

1164678

 

 

آرسن ونگر در پایان دیدار به داوران نق زد و مردانش را قربانی قضاوت مرد سیاهپوش خواند. گفت هر دو گل سیتی در موقعیت آفساید به ثمر رسیده. گفت داوران شبیه شیرهای غول آسا در باغ وحش ها شده اند که نمی شود به آنها نزدیک شد. ولی نمایش آرسنال در نیمه دوم مصیبت بارتر از دو گل بود. حالا مردان او که در 14 دیدار لیگ شکست نخورده و نوامبر همیشه نحس را به سلامت سپری کرده بودند در دو بازی پیاپی در دسامبر سقوط کرده اند.

 

حالا آرسنال دوباره یادآور قصه "دکترجکیل و مسترهاید" شده و جمله "این آرسنال همان آرسنال همیشگی است" را به رخش می کشند. طی دوازده فصلی که از آخرین قهرمانی آرسنال سپری شده فاصله آنها با قهرمان لیگ فقط دو بار تک رقمی بوده و دو بار این فاصله بیش از بیست امتیاز شده. حالا چی؟ حالا که کریسمس سپری نشده و فاصله توپچی ها با چلسی 9 امتیاز شده چی؟

 

حمیدرضا صدر

 

 

از همین نویسنده بخوانید :

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

روز پنجم لیگ قهرمانان اروپا؛ به سردار آزمون نگاه کنید

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

 

رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

دیدگاه‌ها