کد خبر : 1411162 | 05 اردیبهشت 1396 ساعت 13:00 | 167.7K بازدید | 0 دیدگاه

یادداشت ویژه حمیدرضاصدر درباره ال کلاسیکو

مسی: خرمن آتش در میعاد

حمیدرضا صدر نگاه دوباره ای انداخته به نبرد رئال - بارسلونا و در درخشش استثنایی لیونل مسی برابر مادریدی ها...​​​​​​​

مسی: خرمن آتش در میعاد

به گزارش "ورزش سه"، یکی از چشمانش کبود بود و دهانش خونین، ولی دروازه را باز کرده بود و پیراهنش را از تن کنده و به سوی تماشاگران گرفته بود: بی حرکت، بی خنده، بی اغراق، بی فریاد، بی شادی، بالای شانه های پیراهنش را با دو دست جلو آمده اش گرفته بود و آن را نشان می داد، نگاه می کرد، فقط نگاه... بازی با برتری 0-1 رئال آغاز شد، به برتری 2-1 بارسا رسید، به اخراج سرجیو راموس، به تساوی 2-2 با ضربه رودریگز در دقیقه 85... به نظر می رسید هر حادثه ای که می توانسته رخ بدهد رخ داده، به نظر می رسید همه تیرهای شان را از کمند رها ساخته اند و پرده های متعلق به خودشان را بازی کرده اند. 28 شوت نواخته شده، هم مسی گل زده و هم کاسمیرو که کسی انتظار نداشته گل بزند، رونالدو می توانسته دروازه را باز کند ولی نکرده، هم کیلور ناواس معرکه ظاهر شده و هم تراشتگن که رکورد 12 دفع توپ را ثبت کرده که بهترین رکوردش با پیراهن بارسا بوده، نبرد پیکه - راموس تا لحظه حضور راموس در میدان جانانه دنبال شده، راموس برای آن خطای عامدانه خشونتبارش که می توانست کار مسی را تمام کند کارت قرمز 22 زندگی اش را گرفته، آسنسیو بدل شده با کشف بی بدیل رئال، سوارز بدترین بازی اش را انجام داده و راکیتیچ با گل تماشایی اش بهترین بازی اش را، بازی به چند برهه تقسیم شده و رئال ده نفره هم می توانسته پس از گل رودریگز پیروز بشود...

 

ولی - و این "ولی" بسیار اهمیت دارد - پرتاب توپی از گوشه جنوب شرقی نوکمپ نصیب بارسا شده. در فاصله صد متری دروازه کیلور ناواس و در لحظه ای که عقربه دقیقه 93 و 27 ثانیه 33 صدم ثانیه را نشان داده. سرجیو روبرتو توپ را پرتاب کرده و بوسکتس آن را به او برگردانده. او توپ را برای پیکه فرستاده و سرجیو روبرتو دوباره توپ را در اختیار گرفته. عقربه زمان 91 دقیقه و 33 ثانیه را نشان داده. روبرتو از سد مادریچ گذشته و سرعتش را بیشتر کرده، رونالدو خطاب به مارسلو فریاد زد "لعنتی متوقفش کن" ولی دیر شده و مارسلو عقب مانده. 24 ثانیه تا پایان دیدار باقی مانده بود که سرجیو روبرتو جلو رفته و جلوتر. توپ را به آندره گومز سپرده و جوردی آلبا به جلو نفوذ کرده. پاسکاری های زمینی مردان بارسا یادآور بهترین روزهای تیکی تاکا بوده. آلبا توپ را برای لیونل ارسال کرده و ضربه برق آسای مسی از فضای خالی درون محوطه جریمه نواخته شده. زمانی که 91 و 47 ثانیه از بازی سپری شده.  لیونل توپ را نواخته. آخرین را. توپ درون دروازه جای گرفته: رئال مادرید 2 - بارسلونا 3.

 

1194995

 

این گل مسی را بلافاصله در صف بهترین گل هایی که از او به خاطر داشتیم جای داد. برای زمان  به ثمر رسیدنش در خود بازی و همین طور در چنین برهه ای فصل، برای مکانی که آن را زد، برای حریف بزرگ، برای غنا و شگفتی آن گل. ما آن را کنار گل ده سال پیش او در همین ماه، در آوریل 2007 طی نیمه نهایی جام حذفی برابر ختافه قرار دادیم. زمانی که نوزده سال داشت و موهایش صاف بودند و بلند و صورتش کودکانه بودند، کنار گلی که آوریل 2011 برابر رئال در دیدار برگشت لیگ قهرمانان در مصاف با کاسیاس زد، یا گل معرکه اش برابر بایرن در لیگ قهرمانان 2015 در مصاف با بواتنگ و نوئر... ولی این گل طعم دیگری برای مسی داشت. گلی با چشم کبود و دهان خونین پس از ضربه آرنج مارسلوا، پس از آن خطای راموس، پس از خطاهای تمام نشدنی کاسمیرو، پس از نمایش بی و نام نشان او پنج روز پیش برابر یوونتوس در لیگ قهرمانان، پس از بازی های نومید کننده برای تیم ملی آرژانتین...

 

در کنار همه اینها این گل 500 زندگی حرفه ای اش بود. برابر رئال. در برنابئو.. 402 گلش را با پای چپ نواخته، 74 تا را با پای راست و 22 تا را با سر، یکی با دست و یکی با سینه. 24 گل در ال کلاسیکو ها زده، بیش از هر بازیکنی، بیش از دی استفانو افسانه ای و بیش از رونالدو معجزه گر و 14 تایش را در برنابئو به ثمر رسانده که یعنی بیشتر از هر میدانی (دومین میدانی که در آن بیشتر سنگرها را گشود، باز هم در مادرید است: ویسنته کالدرون)... بنابراین او آن گل را زد و سپس ایستاد و بی حالت پیراهنش را به رخ کشید. دنی کارواخال با مشت بر زمین می کوبید، رونالدو زیر لب نفرین می فرستاد و کاسمیرو میخکوب مانده بود... او پیراهنش را نشان داد تا آن نما را کنار تصویر پویول پس از پیروزی تاریخی 2-1 بارسا برابر رئال قرار دهیم: همان لحظه ای که کاپیتان پویول بر بازوبند کاپیتانی اش بوسه زده...

 

1195106

 

این گل مسی به مفهوم در منگنه قرار گرفتن رئال همیشه صدرنشین در این فصل هم بود. حالا رئال اجازه لغزش ندارد. حریفان بعدی مردان برنابئو عبارتند از: دپورتیوو لاکرونیا، والنسیا، گرانادا، سویا و مالاگا که باید نبرد به آتلتیکو مادرید در لیگ قهرمانان را هم بدان افزود. زیدان اعتقاد دارد سرنوشت رئال در دست رئال قرار دارد. اعتقاد دارد پنج پیروزی و یک تساوی برای قهرمانی لالیگا کافی است. ولی این که مردان او طی دو دیدار این فصل نتوانستند بارسا را شکست دهند همه دلشوره ها نبوده، مدافعان رئال طی 14 دیدار آخرشان فقط یک بار به کلین شیت (برابر آلاوز) دست یافته اند. اگر دریافت سه گل از بارسا و دو گل از بایرن در لیگ قهرمانان قابل قبول قلمداد شود، دریافت دو گل از خیخون و دو گل از لگانسه در همین آوریل هشدار دهنده شده. دو گل مسی که از قلب دفاع رئال زده شدند بازتابنده چالش های زیدان برای حل معمای ناچو - راموس در غیاب په په و واران هم هست.

 

حمیدرضا صدر

 

 

از همین نویسنده بخوانید:

 

 

ال کلاسیکو: شب خوک زده با فیگو

 

تونی آدامز و سالاد فصل هجده ملیتی گرانادا

 

سی ال؛ لبخند دارودسته مادریدی

 

یوونتوس - بارسلونا: هفت پرده از نبرد انتقامی

 

میلان؛ فیل بزرگ در تاریکی مطلق

 

منچستریونایتد؛ چرا این تیم خود را پیدا نمی‌کند؟

 

مرگ تدریجی فوتبال هلند: چرا و چگونه؟

 

سایه روشن‌های جذاب‌ترین لیگ جهان 

 

مارچلو لیپی: مردی برای همه فصول

 

قطر - ایران؛ بازخوانی نبرد تلخ دوحه 1376

 

بهشت بر تو ارزانی باد پسرجان...

 

سیتی - موناکو؛ کبریت خیس برابر آتش گداخته

 

بازخوانی اولین فصل مورینیو در چلسی 

 

سیندرلا؛ نیمه شب چهارشنبه به وقت نوکمپ

 

نه، این همه آرزوهای ناپولی نبود...

 

تو هم تمام شدی آقای ونگر

 

انریکه و بارسا: اینجا زمان برای کسی متوقف نخواهد‌ شد

 

خوردن استیک با دندان‌های مصنوعی

 

معجونی که فوتبال انگلیس را تغییر داد 

 

تجدید خاطره با ایکر کاسیاس

 

آلگری: از تورین تا لندن و بارسلونا

 

بارسا در پاریس: ده پرده از کشتار والنتاین

 

لیگ قهرمانان: ناقوس‌ها برای که به‌صدا در می‌آیند؟

 

اولین توفان: وسترن در امجدیه

 

ردبول؛ بوندسلیگا علیه نوشیدنی شیطان!

 

ظهور و سقوط لستر: وداع با رمانتیسم؛ سقوط نکنید، بمانید آقای رانیری

 

آرسن ونگر: گربه خانگی میان ببرهای گرسنه

 

یادداشت حمیدرضا صدر درباره تیم محبوب ایتالیایی؛ رم، کولوسئوم در غیاب سزار  

 

لیورپول و کلوپ: ژانویه عذاب آور

 

از رونی تا رونالدو: مسیر موازی پسران فرگوسن

 

از قلیچ خانی و هاشمی نسب تا سرجیو راموس: دست دادن با آتش

 

رونالدو برزیلی یا رونالدو پرتغالی؟

 

جام جهانی 48 تیمی: معما، پرسش و دلار

 

از اوفارل تا کی‌روش: همان شهرزاد قصه‌گو

 

بازگشت یاپ استام به منچستر: داغ آن وداع تلخ

 

یوونتوس: همان بالا با یک علامت سوال

 

قربانگاه والنسیا، نفرین خفاش‌ها

 

فوتبال سال 2016؛ ده پرده از زندگی و مرگ

 

آیا یونایتد و مورینیو سرانجام به جاده اصلی بازگشته‌اند؟

 

آقای گل محجوب؛ از سیلی عبده تا مرگ در استکهلم

 

از چلسی تا آرسنال، از آنتونیو تا آرسن

 

لیونل مسی 2016: هم شیرین شیرین؛ هم تلخ تلخ

 

یادداشت ویژه حمیدرضا صدر برای برنده توپ طلا؛ رونالدو: رنج به علاوه سرمستی 

 

گواردیولا در باتلاق انگلیسی

 

میلان: مشت آهنین درون مخمل راه راه

 

ردبول، نوشابه منفور بوندسلیگاست!

 

هفته چهاردهم لیگ برتر: باران آنها را برد

 

ال کلاسیکو 232 : کسالت آمیخته به جادوی صد

 

هفته سیزده لیگ برتر: کونته آن بالا و مورینیو این پایین

 

تا 41 سالگی در برنابئو؛ کریستیانو می‌تواند؟

 

با این بارسلونا چه باید کرد؟

 

رئال به روایت زیدان: بی های و هوی، بی زرق و برق

 

هفته دوازده لیگ برتر: نه، تو دیگه خاص نیستی!

 

استیون جرارد: تاریخ تو را به کدام سو خواهد برد؟

 

 وداع با منصور پورحیدری؛ آن چروک‌های عمیق

دیدگاه‌ها