رونالدو را تشویق نکنید، حتی شما!

تمرین روز یکشنبه تیم ملی ساعت 5 به وقت مسکو بود؛ پس تصمیم گرفتیم سری به تمرین پرتغال بزنیم. قهرمان اروپا یک شب قبل وارد روسیه شده بود و حالا همه منتظر بودند تا کریس رونالدو و هم تیمی هایش را از نزدیک ببینند.

یک مسیر یک ساعت و نیمه را طی می کنیم تا به کمپ ساترن برسیم؛ جایی که برای رسیدن به آن باید از یک منطقه جنگلی زیبا عبور می کردیم؛ از بین درخت های بلند غان که تا چشم کار می کرد، ادامه داشت.

مانند کمپ لوکوموتیو و استروگینو که تیم ملی در آن تمرین کرده بود، در ورودی کمپ ساترن هم چند مامور پلیس با چهره های جدی ایستاده اند. کیف ها را به دقت وارسی می کنند اما مشخص است که تلاش می کنند رفتار نامحترمانه ای نداشته باشند.

در همان ورودی کمپ به یاد صحبت های چند روز قبل کارلوس کی روش می افتیم. سرمربی تیم ملی ادعا کرده بود که تیمش در بهترین کمپ روسیه مستقر شده و حالا که کمپ پرتغال را می دیدیم، باید تایید می کردیم که ستاره های ایران در کمپ بهتری از پرتغالی ها اسکان پیدا کرده اند.

باید یک مسیر500 متری "ال شکل" را طی می کردیم که به زمین تمرین برسیم و در این فاصله تنها عکسی که از بازیکنان پرتغال روی دیوار مدیا سنتر زده شده، یکنواختی دیوارهای سیمانی را به هم زده است.

از پیچ آخر که عبور می کنیم، مشخص می شود که خیلی زود هم نرسیده ایم؛ خبرنگاران پرتغالی، روسی و اسپانیایی سکوهای شرقی را اشغال کرده اند و در سمت دیگر، پسربچه های 8-7 ساله، نام "کریس رونالدو" را با لهجه روسی فریاد می زنند.

تمرین تازه شروع شده و بازیکنان پرتغال در بیشترین فاصله از جایی که خبرنگاران ایستاده اند، مشغول گرم کردن هستند. عکاسان سعی می کنند به کمک لنزهای تله، ستاره های پرتغال را از همان فاصله شکار کنند. بیشترین توجهات به کریس رونالدو است که با کوتاه کردن موهایش، حالا از آن فاصله به راحتی قابل تشخیص نیست.

روی سکوی تماشاگران، سفیر پرتغال با شالی به رنگ پرچم پرتغال نشسته و حالا که قرار نیست بازیکنان و کادر فنی پرتغال مصاحبه کنند، بهترین سوژه است. با چند گروه خبری مصاحبه می کند و احتمالا خودش هم از اینکه یه سری جمله تکراری را به سه زبان گفته، خسته شده است.

بعد از یک ربع، حالا تمرین وارد فاز جدی تر شده و اولین برخورد جدی بین رونالدو و کوارشما، درد کتف ستاره پرتغال را به همراه دارد. البته موضوع چندان جدی نیست و رونالدو به تمرین ادامه می دهد. درد کتف خیلی زود فراموش می شود اما سر و صدای روی سکوها، ستاره رئال را عصبانی کرده. او که به خاطر رسیدن رئال به فینال چمپیونزلیگ، با تاخیر به اردوی پرتغال اضافه شده، زمان کمتری برای حضور در تمرینات تیمش داشته و حالا ترجیح می دهد روی کارش تمرکز کند اما سر و صداها به ندرت قطع می شود و همین او را کلافه کرده است. در حالی که همین چند روز قبل او برای عکس گرفتن با دو هوادار خردسال، اتوبوس تیم را نگه داشته بود. به هر حال خود او 4 فرزند دارد و می داند که دیدن ستاره ها، چه اهمیتی برای بچه ها می تواند داشته باشد اما در فاصله کمتر از یک هفته تا اولین بازی پرتغال در جام جهانی، زمانی برای احساساتی شدن نیست.

ابتدا با اشاره دست از تماشاگران می خواهد که ساکت باشند و وقتی این اتفاق رخ نمی دهد، توپی که به بیرون رفته را با عصبانیت برمی دارد و محکم به فضای جنگلی بیرون کمپ شوت می کند.

اما برای بچه هایی که برای دیدن ستاره محبوب شان مدت ها انتظار کشیدند، حتی این خشم لحظه ای هم دلیل دیگری برای شادی است. رونالدو هم که می بیند تلاش هایش فایده ای ندارد، تا پایان تمرین عکس العمل دیگری نشان نمی دهد.

بخش سوم تمرین، بازی در یک نیمه زمین است. بازیکنان طوری تقسیم شده اند که بازیکنان اصلی در هر دو سمت حضور دارند و همین بازی را متعادل کرده اما طبیعی است همیشه تیمی که کریس رونالدو را در اختیار دارد، از شانس بیشتری برای گل زدن برخوردار است.

بالاخره لحظه ای که تماشاگران منتظرش هستند، فرا می رسد. بازیکنان به دستور فرناندو سانتوس تمرین را قطع می کنند و به سمت تماشاگران می روند. حالا کمپ در دست بچه هایی است که برای گرفتن عکس و امضا، نام ستاره های محبوب شان را فریاد می زنند تا توجه آنها را به خود جلب کنند.

یک نفر تابلوی نقاشی رونالدو را به همراه دارد و احتمالا امیدوار است که یک امضا روی آن، قیمتش را چند برابر کند. مثل همه خوشی های کوچک، لحظه دیدن ستاره های محبوب از نزدیک هم خیلی طول نمی کشد و همه به تمرین برمی گردند. فقط په‌په برای چند دقیقه بیشتر می ماند و به امضا دادن و عکس گرفتن ادامه می دهد.

زمان زیادی به پایان تمرین نمانده و حالا عکاسان و خبرنگاران مشغول ارسال گزارش های نهایی به رسانه های شان هستند. رونالدو زودتر از بقیه زمین تمرین را ترک می کند تا عملا دیگر چیز دندان گیری برای آنها وجود نداشته باشد. آسمان مسکو همچنان ابری است و بارش باران، بوی خاک و برگ های جنگلی را در هوا پخش کرده اما هنوز خیلی بوی جام جهانی احساس نمی شود؛ هرچند سر و صدای امروز طرفداران رونالدو و پرتغال، ما را به روزهای هیجان انگیزتر، امیدوار کرد.

بهنام جعفرزاده