زندگی پس از رونالدو ادامه دارد
نمایندگان پرشمار لالیگا در فینال جام جهانی
«من زمانی بیشتر نگران می‌شدم که لیونل مسی یا کریستیانو رونالدو از لالیگا بروند». این جمله را خاویر تباس، رییس سازمان لیگ اسپانیا، فصل پیش در واکنش به خبر جدایی نیمار از بارسلونا به زبان آورد.
به گزارش "ورزش سه"، حالا 12 ماه از آن روز گذشته و رونالدو از لالیگا رفته است. تباس می‌گوید: «پنج سال پیش، از شنیدن چنین خبری بیشتر نگران می‌شدم. اگر نگرانی من در آن هنگام 9 از 10 بود، حالا بیشتر 4 از 10 است.»
پس او همچنان کمی نگران است اما حرف او بی‌پایه هم نیست.
جدایی رونالدو به لالیگا آسیب می‌زند. این تغییر به همراه خود، اوضاع را ناآرام می‌کند. البته مسی مانده است و فصل گذشته هم بسیار عالی کار کرد و در لالیگا با فاصله زیادی بهتر از هر بازیکن دیگری بود با این حال، جای خالی رونالدو حس خواهد شد.
شاید هم ما به بازی همزمان این دو در لالیگا عادت کرده بودیم. شاید به این دلیل باشد که همیشه نام این دو کنار هم می‌آمد. بحث‌های مسی و رونالدو خسته‌کننده شده بود اما اجتناب‌ناپذیر هم بود. انگار یکی بدون آن یکی نمی‌تواند زندگی کند یا انگار ما نمی‌توانیم بدون این دو نفر زندگی کنیم. اگر اسم یکی را می‌آورید، باید نام فرد دیگری را هم بیاورید.
این دو نفر در ده فصل اخیر لیگ قهرمانان هفت قهرمانی کسب کرده‌اند و در 9 فصل اخیر این رقابت‌ها، 8 بار یکی از آنها بهترین گلزن شده است.
مسی و رونالدو به نقطه‌ای رسیدند که جایگاهشان هیچ تزلزلی نداشت، حتی اگر باید می‌داشت. برای مثال، یک دهه است که آنها برنده توپ طلا می‌شوند و همیشه سوال این است که کدام یکی از آنها این عنوان را می‌برد، صرفنظر از آنکه این دو در طول سال چه کار کرده‌اند.
هر اتفاقی که می‌افتاد، آنها بازیکنانی متعلق به لالیگا می‌بودند. تباس گفته که لالیگا سخت تلاش کرده برندی فراتر از بازیکنان بسازد و لیگ حالا فراتر از بازیکنان است. او تا حدی حق دارد اما مسی و رونالدو ده سال است که توپ طلا را می‌برند.
اما حالا دیگر ماجرای آنها به پایان رسیده است.
مساله تنها بر سر جدایی رونالدو نیست. به هر حال این اتفاق می‌افتاد. حالا همه توجه‌ها به جام جهانی است و انگار اتفاق دیگری در فوتبال نمی‌افتد. این جام جهانی است، بزرگترین رقابت تاریخ فوتبال. باید احترام این مسابقات را نگه داشت. جام جهانی بسیار مهم‌تر از هر اتفاق دیگری است.
اما نکته ناراحت‌کننده این بود که تیتر روزنامه‌های اسپانیا، اخیرا این بوده که لوکا مودریچ یا آنتوان گریزمان فاتح توپ طلا خواهند شد اما نه. آنها برای قهرمانی جام جهانی می‌جنگند. جام جهانی. نقطه اوج فوتبال، نه مسیری برای فتح توپ طلا.
در این جام جهانی، کار تیمی بسیار مهم‌تر از کار انفرادی بوده است. جام جهانی یعنی تیم‌های ملی، نه باشگاهی. جام جهانی به معنای رقابت لیگ برتر و لالیگا نیست، هرچند که آن را به این شکل نشان داده‌اند. حتی در داخل اسپانیا هم می‌گویند لالیگا یعنی نبرد بارسلونا و اتلتیکو مادرید، چیزی که باعث می‌شود انسان بخواهد فریاد بزند!
تیم اسپانیا در مرحله یک‌هشتم نهایی جام جهانی حذف شد و هیچ تاثیر خاصی بر جام نگذاشت. آندرس اینیستا برای همیشه از تیم ملی رفت. روز قبل از حذف اسپانیا، مسی و رونالدو هم حذف شده بودند؛ آنها این بار هم در یک روز و با هم حذف شدند. آنها در 31 و 33 سالگی هستند و احتمالا این آخرین فرصت قهرمانی جام جهانی برای این دو بود. به این ترتیب عصر جدیدی رقم خورده است و عصر مسی و رونالدو دارد به سر می‌رسد. این کمی ناراحت‌کننده است. آیا فوتبال دارد از اسپانیا نقل مکان می‌کند؟ چه اتفاقاتی در آینده انتظار ما را می‌کشد؟
این دو فوق ستاره اسپانیایی نیستند اما تونی کروس، دیگر بازیکن غیراسپانیایی لیگ اسپانیا و زننده گل زیبای آلمان برابر سوئد هم از جام حذف شد. زمانی که نیمه‌نهایی از راه رسید، یکی از رسانه‌های اسپانیایی با ناراحتی تیتر زد: این «لیگ برتری‌ترین جام جهانی» از نظر سبک و از نظر آمار است. در واقع 40 بازیکن از جمع چهار تیم پایانی جام در لیگ برتر بازی می‌کردند، 44 گل جام را بازیکنان لیگ برتر زدند و دو گلزن برتر هم از لیگ برتر آمده بودند.
اما بازیکنی که در آن هنگام توجه همه را جلب کرده بود، کیلیان امباپه از فرانسه بود که فصل گذشته پیشنهاد رئال مادرید را رد کرد.
اما دو روز بعد، یک رسانه دیگر تیتر زد: «لالیگا به لیگ برتر غلبه کرد». در فاصله دو روز چه اتفاقاتی افتاده بود!
منبع: ایران ورزشی
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
