در نمایش پرسپولیس؛ برانکو مقصر است، نیست؟

به گزارش "ورزش سه"، پرسپولیس با هشت امتیاز در رده سوم جدول در پایان هفته چهارم جا گرفته است و این در حالی است که عملکرد این تیم طی سه هفته با یک پیروزی و دو تساوی با انتقاداتی همراه بوده است.

آنها برابر پدیده مشهد به یک برد ارزشمند دست یافتند تا تنها شکست شاگردان یحیی گل محمدی صدرنشین را رقم بزنند که در آن جدال حریف نمایش برتری از خود به جا گذاشت و شاگردان برانکو خوش شانس بودند که توپ به جای برخورد به تیرک، راهی دروازه نشد و دیگر موقعیت‌های این تیم نیز دفع شد.

برانکو در پایان آن بازی البته با اعلام اینکه بازیکنانش در شرایط بدنسازی پرفشار قرار دارند به توجیه این عملکرد پرداخت. با این حال نمایش آنها برابر فولاد متفاوت بود و آنها در یک بازی کاملا برتر مقابل تیم خوزستانی به برتری سه گله دست یافتند.

نمایش پرسپولیس مقابل استقلال خوزستان اما کاملا ناامیدکننده بود؛ هرچند این عملکرد هم در سایه سنگ پرانی و حواشی روی سکوها قرار گرفت. برانکو که در این بازی بار دیگر به سیستم موردعلاقه‌اش بازگشته بود، نتوانست موقعیتی روی دروازه حریف قعرنشین شکل دهد و با تساوی بدون گل اهواز را ترک کرد.

حریف فرق ندارد؛ همان تاکتیک همیشگی

در هفته چهارم اما کاملا مشخص بود که نفت مسجد سلیمان و عبدالله ویسی برای تساوی و یک نمایش دفاعی صرف در آزادی حاضر می‌شوند اما برانکو همچنان روی تاکتیک و نفرات همیشگی خود ایستادگی کرد و حاصل آن نمایش نه چندان مطلوب برای ایجاد موقعیت روی دروازه میلاد فراهانی بود.

شاید این جمله که حریف فرقی ندارد و ما هدف خود را دنبال می‌کنیم از سوی برانکو هدف را به سیستم بیشتر تشبیه کند. سرمربی کروات قصد ندارد مقابل هیچ حریفی و هیچ تاکتیکی ضد تاکتیک متفاوتی را به نمایش بگذارد.

نیمکت خالی این تیم نیز کمک کرده تا سیستم و حتی تعویض‌های برانکو هم قابل پیش‌بینی‌ترین اتفاق ممکن لقب گیرد. با این حال همین نفرات طی بازی با فولاد که نسبت به رقبای دیگر این تیم و خصوصا استقلال خوزستان و نفت مسجد سلیمان از شرایط فنی و تاکتیکی برتری برخوردار است، نمایش برتری از خود به جا گذاشتند تا مشخص شود تا حد زیادی مشکل از جای دیگری است.

برانکو معمولا برابر تیم‌های تدافعی به مشکل بزرگ تاکتیکی برخورد و به سختی موفق به کسب نتیجه مقابل آنها شده است. در حالی که همانطور که گفته شد از همان ابتدای هفته نیز کاملا مشخص بود آنها باید برابر تیمی قرار گیرند که با دفاع صرف و تاکتیک منسوخ وقت کشی 90 دقیقه سختی را برابر آنها رقم خواهد زد.

عملکرد پرسپولیس مقابل تیم‌های دفاعی طی چند وقت اخیر کاملا مشخص می‌کند که آنها برای باز کردن دفاع چنین حریفانی با مشکل روبرو می‌شوند.

بازی مقابل الجزیره امارات، پیکان، پدیده (لیگ فصل گذشته و در هفته دوازده در تهران)، سیاه جامگان ( هفته چهارم فصل گذشته در آزادی)، نفت تهران (هفته هجدهم فصل گذشته)، گسترش فولاد (هفته بیستم فصل گذشته)، استقلال خوزستان (هفته بیست و چهارم فصل گذشته)، پارس جنوبی (هفته بیست و هشتم فصل گذشته) نمونه‌هایی از بازی‌هایی هستند که حریف با دفاع چند لایه خود و سود بردن از تاکتیک ضدحمله و اتلاف وقت پرسپولیس را به دردسر انداخت.

نکته جالب توجه اینکه مقابل تمام این حریفان برانکو هیچگاه به دنبال تغییر تاکتیک نبود و تنها با جابجایی بازیکن به دنبال روزنه‌ای بود که از روی بخت و اقبال و اشتباه حریفان نصیب این تیم می‌شود.

نمونه آن گل سیدجلال حسینی مقابل الجزیره، گل کمال کامیابی نیا مقابل پارس جم و سیامک نعمتی مقابل گسترش فولاد و سیاه جامگان در فصل گذشته بود که آنها با تجمع چند نفره در هجده قدم و استفاده از اشتباهات و تحت فشار قرار گرفتن حریف به گل دست یافتند.

سرمربی سرخپوشان که بهترین نمایش تیمش در لیگ پانزدهم با از دست رفتن جام قهرمانی توام بود، طی این فصول بازی‌های کمی از حیث زیبایی بازی و کسب نتیجه را در کارنامه خود ثبت کرده است. در حالی که همانطور که گفته شد علیرغم کمبود بازیکن همچنان قابلیت تغییر تاکتیک و سیستم را داراست و نمونه آن در بازی مقابل فولاد و بعد از تعویض ناخواسته کمال کامیابی نیا در دقایق ابتدایی به دلیل مصدومیت برای آنها رخ داد.

سود بردن از دو هافبک دفاعی ولو امیدوار به سود بردن از خصوصیات تهاجمی یکی از آنها که در فصل گذشته این وظیفه بیشتر بر عهده کمال کامیابی نیا بود که با حضور در منطقه یک سوم دفاعی حریف و نفوذ از سمت راست به کمک تیم می‌آمد، در فصل جدید یک شکاف بزرگ در میانه میدان برای سرخپوشان شکل داده است.

تمایل بشار رسن به حرکات عرضی از سمت راست و امید عالیشاه به حرکات طولی و ارسال‌ها در بیشتر مواقع با از دست رفتن توپ و موقعیت برای این تیم همراه بوده است.با نگاهی چندباره به نمایش آنها برابر نفت مسجد سلیمان این نکته کاملا قابل مشاهده است.

اتفاقی که دوری دو وینگر سمت چپ و راست پرسپولیس و تمایل نوراللهی برای توپگیری از عقب زمین که در جدال با نفت از اندازه‌های خود کاملا به دور بود باعث شد آنها نتوانند پشت محوطه جریمه این تیم از فضای خالی سود ببرند.

فاصله زیاد بین بازیکنان در تمامی نقاط خط میانی و حمله سرخپوشان اکنون به چالشی بزرگ برای پرسپولیس تبدیل شده و در دو بازی اخیر 4 امتیاز حیاتی را از آنها گرفته است. 4 امتیاز مقابل حریفان ته جدولی که در روزهای محرومیت از نقل و انتقالات می‌توانست پشتوانه بزرگی برای آنها محسوب شود.

بازیکنانی که قادر به حضور در ترکیب نیستند

یکی از انتقاداتی که به برانکو ایوانکوویچ طی این سال‌ها چه در تیم ملی و چه در دوران حضورش در پرسپولیس می‌شود دستیابی به ترکیبی 11 نفره و غیرقابل تغییر است.

موضوعی که باعث شد تا برخی ستاره‌ها بعد از اینکه متوجه تداوم نیمکت نشینی خود می‌شوند اقدام به ترک باشگاه  کنند.

 ساسان انصاری یکی از این نمونه‌ها بود که نگران جایگاه خود شد و ترجیح داد خیلی زود از این تیم جدا شود.

برانکو بعد از اینکه به ترکیب 11 نفره ثابت خود دست می‌یابد خیلی دیر می‌توان او را به مجاب به ایجاد تغییرات در آن کرد. موضوعی که به طور مثال علیرغم عملکرد مثبتی که منشا در این فصل و در دقایق کوتاهی که به میدان رفته، منجر به حضور ثابت او در ترکیب نشده است. اتفاقی که شاید بتواند به تغییر تاکتیکی تیم کمک کند.

بال‌های ناکام در نبود احمدزاده و امیری

دو مدافع چپ و راست پرسپولیس طی چهار بازی اخیر در بدترین شرایط آمادگی خود به سر می‌برند. ارسال‌های کم دقت و نفوذهای بی تاثیر و عدم هماهنگی با عالیشاه و بشار رسن باعث شده تا آنها طی چهار هفته اخیر کمک چندانی به سرخپوشان نکنند. در حالی که اضافه شدن به موقع آنها به فاز تهاجمی می‌تواند خلا حضور بازیکن در پشت محوطه جریمه حریف و پرتعداد شدن بازیکنان این تیم برای سود بردن از توپ‌های برگشتی را کاهش دهد.

کمال – احمد؛ هر دو یا یک نفر

موضوع دیگر در تاکتیک سرخپوشان  حضور همزمان دو هافبک دفاعی است. برانکو برابر فولاد خوزستان در حالی به یک برد در کنار نمایش زیبا دست یافت که کامیابی نیا در همان دقایق ابتدایی با توجه به مصدومیت از زمین خارج شد و حضور منشا در ترکیب این تیم خط میانی را از حیث سرعت و تکنیک به بالاترین حد ممکن برای این تیم رساند و حاصل آن سه گل شد.

برانکو اما طی دو فصل اخیر با سماجت روی سود بردن از دو هافبک دفاعی ایستادگی کرده است؛ حتی در روزهایی که از داشتن یک هافبک دفاعی نیز دچار کمبود بود و احمد نوراللهی و کامیابی نیا را در اختیار داشت، ترجیح داد از زوج ماهینی و ربیع خواه سود ببرد اما از موضع خود کوتاه نیاید.

پرسپولیس 13 نفره

با تمام این اوصاف برانکو در حال حاضر به خوبی از پتانسیل تیمش آگاهی دارد؛ تیمی که با پشت سر گذاشتن دومین محرومیت پنجره نقل و انتقالاتی تنها 12 بازیکن بعلاوه یک دروازه بان را در اختیار دارد. هر دو تعویض سرمربی کروات برای جابجایی و تغییر جریان بازی برای مربیان حریف قابل پیش بینی شده است. برانکو در حال حاضر ترجیح داده از شایان مصلح و گادوین منشا به عنوان نفرات ذخیره سود ببرد اما شاید ایجاد تغییری در این زمینه بتواند او را به نتیجه بهتری در این زمینه برساند.

پرسپولیس – الدحیل؛ به سبک تیم ملی یا نفت مسجد سلیمان

عبدالله ویسی در پایان بازی مقابل پرسپولیس از تشبیه عجیبی برای نمایش تیمش سود برد و از آن بعنوان نمایش کپی عملکرد تیم ملی در جام جهانی و مقابل حریفان قدرتمند یاد کرد. توجیهی که البته پربیراه به نظر نمی‌رسد. اما پرسپولیس برای دیدار حساس خود مقابل حریف قدرتمند آسیایی‌اش چه خواهد کرد. شرایط کنونی پرسپولیس در تقابل با الدحیل قطر با ستاره‌ها و نیمکت غنی‌اش بی شباهت به شرایط نفت مسجد سلیمان و این تیم نیست. آیا برانکو برای این جدال همانند نفت مسجد سلیمان به دفاع صرف و کسب نتیجه برای جبران در آزادی فکر خواهد کرد یا همانند جدال با الهلال عربستان با عملکردی تهاجمی یک حذف تلخ را تجربه خواهد کرد. با این حال باید دید سرمربی کروات که فصل گذشته را علیرغم مشورت‌هایی که برای تغییر تاکتیکی تیمش مقابل الهلال داشت و به آن بی‌توجه ماند و با شکست مواجه شد، اینبار برابر الدحیل چه تصمیمی خواهد گرفت.