حیدری: جوانگرایی و بدشانسی بهانه خوبی نیست

به گزارش "ورزش سه"، بدون شک نتیجه ای که توسط 10 آزادکار ایرانی در بوداپست به دست آمد، به هیچ وجه قابل دفاع نیست. شاید تا حدودی می شد پیش بینی کرد که کشتی گیران کم تجربه در برابر ستاره های کشتی آمریکا و روسیه کاری از پیش نبرند. همین اتفاق هم رخ داد و تنها 3 مدال برنز توسط حسن یزدانی، پرویز هادی و علیرضا کریمی به دست آمد که 2 ماه قبل در بازی های آسیایی 3 مدال طلای ایران را کسب کرده بودند.

حالا بار دیگر انتقادات از کادرفنی تیم ملی و شخص رسول خادم بالا گرفته و اینکه کشتی آزاد ایران بعد از 13 سال حتی یک فینالیست هم درمسابقات جهانی نداشته، فضای یاس و ناامیدی را در این رشته به وجود آورده است.

برای بررسی دلایل نتایج نه چندان دلچسب آزادکاران ایرانی در بوداپست با علیرضا حیدری، قهرمان سابق جهان که رابطه نزدیکی هم با رسول خادم دارد، همکلام شدیم.

در ادامه مشروح صحبت های علیرضا حیدری را با خبرنگار "ورزش سه" می خوانید.

در اینکه نتیجه ضعیف بوده، بحثی نیست

فکر می کنم نتیجه ای که در مسابقات جهانی برای ایران به دست آمده، مشخص است و بحثی در آن نیست. به هر حال چیزی که من در این دوره دیدم، کشتی در دنیا پیشرفت زیادی داشته و خیلی از کشورها از ما جلو افتاده اند. این بهانه که کشتی گیران ما در قرعه سختی قرار داشتند و یا در یکی، 2 ثانیه پایانی کشتی را واگذار کردند، خیلی قابل هضم نیست. به هر حال این قرعه برای کشتی گیران سایر کشورها هم بد بوده و آنها هم تا لحظه آخر تلاش کرده‌اند.

مگر روس ها جوان نیاورده بودند؟

کشتی گیران مطرح دنیا سبکشان تغییر کرده و در مجموع کشتی سخت شده است. این را هم در نظر بگیریم که چند تن از آزادکاران ایران جوان بودند و میدان اولی بود که می دیدند. به هر حال وقتی پشتوانه سازی نکردیم، مجبور بودیم به همین جوان ها میدان بدهیم. قبلا اگر کشتی گیر جوانی هم به مسابقات جهانی اعزام می شد، به خاطر شایستگی می رفت؛ اما الان وقتی یک جوان را با خود به مسابقات می بریم، از قبل پیش بینی کردیم که او احتمالا بازنده باشد. مگر روس ها کشتی گیر جوان نیاورده بودند؟ نفرات جوان آنها هم صاحب تجربه هستند و اینطور نیست که فقط به خاطر کسب تجربه به مسابقات جهانی بیایند.

در پشتوانه سازی ضعیف عمل کردیم

پایه های کشتی ایران مشکل دارد و باعث می شود که در رده بزرگسالان هم به مشکل بر بخوریم. من با فدراسیون همکاری می کنم و می دانم که در چند سال اخیر در پشتوانه سازی ضعیف عمل کردیم. البته یکی، 2 سالی است تیم های نوجوانان و جوانان ما نتایج خوبی گرفتند و فکر می کنم بتوانند در سال های آینده به تیم بزرگسالان نیروهای خوبی بدهند. این را باید در ذهنمان داشته باشیم که اگر جوانی هم به مسابقات جهانی می بریم، باید عملکردش طوری باشد که از آبروی کشتی ایران دفاع کند؛ وگرنه که برای میدان دادن به نفرات جوان، آنها را می توانیم به مسابقات جوانان جهان بفرستیم.

از آمریکا و روسیه فاصله گرفتیم

مسابقات جهانی سال قبل و امسال به ما نشان داد که با آمریکا و روسیه فاصله زیادی گرفتیم. آمریکایی ها هم اگر یادتان باشد 7، 8 سال قبل وضعیت فعلی ما را داشتند و حتی بدتر از این هم بودند. آنها رفتند و کار کردند و حالا در 8 وزن اول 3 مدال طلا گرفتند. حتی آمریکا پشت همین مهره ها نیز کشتی گیران مدعی و آماده ای دارد. ما مسیر را درست نرفتیم. پرویز هادی را چند سال کنار گذاشتیم و گفتیم که تمام شده؛ اما امسال آمد و مدال هم گرفت. اگر جوان خوب داشتیم که دیگر میدان به پرویز هادی نمی رسید.

حسن یزدانی همیشه محکوم به قهرمانی نیست

اگر روی کشتی به صورت اصولی کار نشود، فقط باید همواره دل به تک ستاره ها ببندیم. تک ستاره ها هم که همیشه نمی توانند معجزه کنند. مثلا حسن یزدانی هم انسان است و به هر حال بعد از چند سال یک بار می بازد. نباید از او فقط توقع برد داشت. مگر ما در دوران قهرمانی خود نباختیم؟ کشتی همین است و اینطور نیست که یک نفر همیشه محکوم به قهرمانی باشد. در ضمن حسن یزدانی از نظر من به جز کشتی با حریف آمریکایی که قبلا هم به او بدتر از این باخته بود، عملکرد خوبی داشت و با شایستگی به مدال برنز رسید.

چرا باید رضا یزدانی را کنار بگذاریم؟

پیش از این هم گفتم که نباید کشتی گیران باتجربه را به بهانه اینکه سنشان بالا رفته، کنار بگذاریم. رضا یزدانی اگر می تواند کشتی بگیرد و مدال بیاورد، دلیلی ندارد کنار گذاشته شود. البته همه باید پای به میدان بگذارند و خودشان را نشان دهند. نفراتی مثل حسن رحیمی، مسعود اسماعیل پور و رضا یزدانی سرمایه های کشتی محسوب می شوند.

خادم نمی توانست شق القمر کند

رسول خادم امسال خودش تیم را دست گرفت؛ اما من می گویم هم او نمی تواند شق القمر کند. به هر حال سال قبل تیم با همین مهره ها نهم جهان شد و کشتی هم طوری است که برای ساختن یک ستاره زمان زیادی نیاز است. از نظر من خادم شجاعت به خرج داد که آن تیم را به آن وضعیت تحویل گرفت. حالا اینکه او به عنوان رییس فدراسیون می تواند سرمربی تیم ملی باشد و این موضوع درست است یا غلط را کاری ندارم.

باید قدر کرسی خادم را می دانستیم

متاسفانه یک کرسی ارزشمند و یک فرصت بزرگ را از دست دادیم. اگر رسول خادم عضو هیات رییسه اتحادیه جهانی شد، باید برایش ارزش قائل می شدند. هم مردم و هم مسئولان باید قدر این کرسی پرهزینه را می دانستند. به هر حال هم هزینه و هم وقت زیادی برای کسب این جایگاه صرف شده بود. البته من این را تایید نمی کنم که خادم بی تفاوت باشد و به هر حال این کرسی را از دست بدهد؛ اما وقتی بی اعتنایی صورت می گیرد، خادم هم حس می کند بار اضافی روی دوشش است.