خداحافظ 1-3-2-4؛ خداحافظ دفاع و ضد حمله

به گزارش "ورزش سه"، و اما تیم ملی قرار است است با مارک ویلموتس با همان شیوه ای بازی کند که در زمان کارلوس کی روش بازی می کرده یا اینکه تغییر سبک خواهد داد؟ مارک ویلموتس دیروز و در کنفرانس خبری پیش از بازی به این سوال پاسخ داد. او گفت: «ما در مورد سبک بازی هم سعی می‌کنیم یک سبک بازی متعادل بین دفاع و خط حمله داشته باشیم و بازی متعادلی را ارائه دهیم البته بستگی به حریف شما دارد مثلا اگر حریف شما برزیل باشد قطعا نمی‌توانید این توقع را داشته باشید که مالکیت زیادی از توپ را در اختیار داشته باشید.» و اضافه کرد که بازی مالکانه و تهاجمی را دوست دارد.

البته در این فرصت کوتاه و در شرایطی که مارک یکی دو هفته ای است وارد تهران شده انتظار تغییر سبک بازی از تیم ملی نمی رود اما همین که قصد دارد تغییر سبک دهد و روی به بازی مالکانه بیاورد یک گام رو به جلو است. تیم ملی در 8 سال اخیر تنها با یک شیوه بازی می کرد. دفاع و ضد حمله. این تدبیر البته در خیلی از بازی های بزرگ جواب داد اما در نهایت موفقیتی را برای تیم ملی به ارمغان نیاورد. صعود از مرحله گروهی جام جهانی یا قهرمانی در جام ملت ها. از سویی باید به این نکته اشاره کرد فوتبال ایران ذاتا فوتبال رو به جلو و تهاجمی است که البته در زمان کارلوس کی روش خوب دفاع کردن را یاد رفت و اکنون زمان این است با مارک ویلموتس خوب حمله کردن را هم یاد بگیرد.

فوتبال از دو بخش تشکیل شده. دفاع و حمله. تیمی به موفقیت دست پیدا می کند که توامان در هر دو بخش موق عمل کند.  حتی به صورت نسبی. البته همان طور که مارک ویلموتس گفته تیم ملی فوتبال ایران در بازی با تیم های بزرگ مثلا برزیل نمی تواند به فوتبال تهاجمی و مالکانه فکر کند اما یکی از نکات آزاردهنده در سال های اخیر این بود که تیم ملی در مصاف با حریفان آسیایی هم مالکیت توپ را به حریف می داد تا با توپ گیری و ضد حمله به نتیجه دست یابد و دیدید که تیم ملی با وجود دو دوره حضور به همراه کارلوس کی روش در جام ملت ها موفق به رفتن روی سکو نشد. چرا که فوتبال دفاعی در یک جایی می ایستد و جلوتر نمی رود.

فوتبال دفاعی با سیستم 1-3-2-4 روی تیم های باشگاهی هم تاثیر گذاشته بود. به طور مثال در فصلی که گذشت معدل گل زده هیچ تیمی در لیگ برتر 2 گل نبوده و نزدیک به 10 تیم هم هستند که نتوانسته اند به طور میانگین در هر بازی 1 گل بزنند. شاید به این دلیل که مجذوب بازی دفاعی تیم ملی شده بودند که در بازی های بزرگ گل نمی خورد و اگر گل می خورد فقط یک بار دروازه اش باز می شد.

اکنون و در این برهه از زمان هیچ پیش داوری نمی توان در مورد مارک ویلموتس و ایده هایش داشت. مهم این است که فوتبال تهاجمی در صلابت خط دفاعی به نمایش گذاشته شود چرا که اگر قرار باشد تیم ملی حمله کند اما در بازی دفاعی پرنوسان ظاهر شود بدون ثمر خواهد بود. دیروز ویلموتس در بخشی از صحبت هایش در مورد بازی دفاعی تیم ملی و تغییر سبک تیم ملی در آینده گفت:« خوشبختانه سه سال تا بازی‌های انتخابی جام جهانی فرصت داریم. مطمئنا اگر این 8 سال تیم ملی با حالت تدافعی بازی کرده اما من مربی هستم که به دنبال فشار بر تیم حریف هستم و به دنبال بازی تهاجمی خواهم بود اما به هر حال هدف اصلی تعادل تیم و گلزنی است.»

مارک بیشتر از ما نگران این دغدغه هاست تا جایی که به این نکته اشار کرده یکی از اهداف من حفظ تعادل تیم ملی است. این یک نکته مثبت در ایده های مارک است.