تفکرات راهبردی و موثر، نیاز تکواندوی بانوان

قهرمانی مقتدرانه و درخشان تیم ملی تکواندو نونهالان دختر و نائب قهرمانی تیم ملی تکواندو نونهالان پسر میهن‌مان خبری بسیار مسرت بخش می‌باشد و نوید روشنی بر آینده‌ی پرافتخار این رشته المپیکی می‌باشد که بسیار جای تبریک و امیدواری برای تمامی اعضای خانواده بزرگ تکواندو دارد.

این موفقیت ارزشمند برای تکواندو ایران حاصل تلاش و زحمات مربیان و بازیکنان و تمامی اعضای خانواده بزرگ تکواندو می باشد. چرا که نشاندهنده این موضوع مهم میباشد که این استعدادهای نوپا و درخشان و پربار بوسیله مربیان با تجربه و کارآزموده در جای جای کشور عزیزمان استعدادیابی شده اند و با برنامه ریزی  در حال به ثمر رسیدن هستند و انتظار میرود نگاه عمیق و قابل توجه تری از سوی مسئولین و مسند نشینان فدراسیون به این مهم پرداخته شود و در جهت صیانت و ارتقا این استعدادها برای افتخارات بیشتر میهن عزیزمان بیشتر همت گمارده شود.

اما با وجود این استعدادها و کارنامه درخشان نونهالان که روز به روز با تلاش مربیان زحمتکش پایه روند تکاملی و پیشرفت را درحال پیمودن هستند؛  براستی چرا در رده های بالاتر یعنی بزرگسالان و تیم ملی بزرگسالان تکواندو خبری از پیشرفت و حال خوش و نتیجه هایی در خور شان نام بزرگ ایران نمی باشد؟ آیا از لحاظ امکانات موجود و تورنومنتها و شرایط برگزاری لیگ و نگاه مسئولین فدراسیون در بخش نوجوانان متفاوت است؟ آیا مربیان تیم ملی نوجوانان وسطح  پایه سبک و سیاق متفاوتی را در روشهای تمرینات خود تدوین کرده اند؟ اما براستی چرا سرمربی تیم ملی تکواندو بانوان سرکار خانم کمرانی در همه حال و هر شرایطی و در بیشتر رسانه ها به شکل و شمایلی ناراضی و ناراحت از تیم ملی و بازیکنان حاضر میشود و البته بی تجربگی بازیکنان را دلیل عمده شکستها تلقی میکنند؟ و اینکه آیا بار فنی و تکنیکی بازیکنان حاضر در بدنه لیگهای تکواندو در بخش بزرگسالان دارای مشکلاتی است؟ که اگر اینچنین است چرا بازیکنان حاضر در لیگ در بخش نونهالان دارای بار فنی و تکنیک هستند؟

شاید قد و قواره بازیکنان حاضر در لیگ تکواندو با اندازه متر و شرایط کنونی تیم ملی تکواندو ناهمگون است یا درصد چربی های بدنی بازیکنان مثقالی بالاتر یا پائین تر میباشد؟ که اگر اینچنین است چرا فاکتورهای دیگر ازقبیل سرعت ،قدرت،هوش بازیکن و عوامل روانی نادیده گرفته میشوند و  هیچ جایگاهی ندارند؟

با این وجود همه اهالی خبره ورزشی این رشته و یا حتی مردم عادی که  نظاره گر و دنبال کننده وقایع تیم ملی تکواندو بانوان هستند درک میکنند که اگر این مشکلات وجود داشت پس چگونه میشود در بخش نوجوانان تا این حد درخشان عمل شود و جوانان روز به روز در حال پسرفت هستند؟ آیا بازیکنان تیم ملی نوجوانان از کره مریخ به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند؟

موضوع بعدی تلقین نابود کننده از سوی سرمربی تیم ملی بانوان میباشد که عنوان شده است با شمشیر نمیتوان به جنگ توپ و تانک رفت. در این مورد باید گفت بانوان تکواندو کار همیشه و در همه حال در اکثر رشته های رزمی بخصوص تکواندو غیرت و حمیت و تلاش خود را به جهانیان نشان  داده اند و در حد توان با شرایط موجود با رقیبان خود جنگیده اند. اما اولین قدم و مشخصه اصلی هر سرمربی داشتن روحیه قدرتمند و اعتماد به نفس و درادامه مسئولیت هر مربی کارآزموده ای تلقین این روحیه مثبت و قوی به بازیکنان تیم می باشد. اولین و مهمترین فاکتور پیروزی در مسابقات تلقین تفکر پیروزی در ذهن مبارز میباشد که در همه جای دنیا این مقوله نهادینه شده است و مربیان کارآزموده از این فاکتور در مسابقات بین المللی بیشترین بهره را برده اند.

اما بدیهی است مربیان تیم ملی تکواندو بانوان با چنین روحیه ای و تفکری و استفاده از ادبیات منفی و ادامه این روند اخلاقی بازیکنان انرژی و  انگیزه خود را از دست میدهند  و طبیعی ست که  بی علاقه هستند و هیچگونه نتیجه گیری حاصل نمی‌شود و همچنین در ادامه امید و انگیزه و تلاش و پتانسیل بیشتر بازیکنان حاضر در بدنه  لیگ هم به فنا خواهد رفت.

در پایان با نزدیک شدن به المپیک ۲۰۲۰ توکیو و همچنین از سویی با توجه به انتظارات خانواده تکواندو شاید بهتر باشد مربیان تیم ملی و تصمیم گیرندگان تفکرات راهبردی و موثری را در جهت بکارگیری استعدادهای درخشان این رشته بکار گیرند و بدون شک در راهی که با اطمینان قلبی و تلاش بی وقفه قدم گذاشته شود در نهایت به پیروزی و سربلندی ختم خواهد شد و نام ایران عزیز در جهان به بزرگی یاد خواهد شد.

✍️سارا استادآقا