تنیس فقط برای برنده ها می صرفد
اختلاف طبقاتی در یک رشته پولساز
پاداش‌های نقدی در تنیس به میزان بی‌سابقه‌ای رسیده است. اما به همان نسبت بازیکنان موفق‌تر هم بیشتر می‌گیرند و فاصله‌شان با سایربازیکنان بزرگ‌تر می‌شود.
به گزارش "ورزش سه" و به نقل از بازار ورزش دیشب بیانکا آندرسکو ۱۹ ساله با قهرمانی در بخش زنان اوپن آمریکا جایزه ۳٫۸۵ میلیون دلاری این مسابقات را از آن خود کرد. امروز هم در دیدار نهایی بخش مردان بین رافائل نادال و دانیل مدودف قهرمان مردان مشخص می‌شود. او هم ۳٫۸۵ میلیون دلار جایزه نقدی می‌گیرد. این در حالی است که یک بازیکنی که به عنوان نمونه در مرحله دوم حذف شده بود، فقط صد هزار دلار به عنوان جایزه نقدی دریافت کرد.
بحث درباره نابرابری و تفاوت زیاد در حال حاضر در تنیس داغ است. به قدری که حتی راجر فدرر، موفق‌ترین بازیکن تاریخ تنیس و یکی از پردرآمدترین ورزشکاران در جهان هم در مورد آن اظهارنظر کرد. او که در مرحله یک‌چهارم نهایی اوپن آمریکا به گریگور دیمیتروف باخت، درباره فاصله زیاد جوایز نقدی گفت: «تفاوت بین قهرمان و کسی که در مرحله اول حذف می‌شود زیادی بزرگ شده است. اگر جوایز نقدی بعد از این افزایش پیدا کنند، دیگر نباید جایزه نقدی بازیکنان برنده بیشترشود. پاداش‌های نقدی در آن بالا حسابی زیاد شده است.»
شرکت یک‌نفره
این بحث را واسک پوسپیسیل، بازیکن کانادایی در اوپن آمریکا راه انداخت. او بعد از پیروزی در مرحله اول گفت: «مردم همیشه در مورد ما تنیس‌بازها با طعنه می‌گویند طرف را ببین! در راند اول می‌بازد ولی ۵۸ هزار دلار گیرش می‌آید! ولی نباید به قضیه این طور نگاه کرد.» پوسپیسیل می‌گوید این جوایز نقدی برخلاف خیلی دیگر از ورزش‌ها دستمزد بازیکن نیست، بلکه درآمد یک شرکت یک‌نفره است که هزینه‌های سنگینی هم دارد: «هزینه پرواز و هتل و حقوق مربی و فیزیوتراپ و همه و همه را خودمان باید پرداخت کنیم.» تامین مالی سفر و مربی تنها مخارج یک بازیکن تنیس نیست.
یک تنیس‌باز در واقع باید برای پیشرفت و توسعه توانایی‌هاش سرمایه‌گذاری کند. به عنوان نمونه رافائل نادال یک تیم ۳۸ نفر همراه خود دارد. راجر فدرر علاوه بر کادر فنی خود، با همسر و چهار فرزندش اغلب در یک جت اختصاصی سفر می‌کند. نواک جووکویچ معمولاً برای کل تیم‌اش یک خانه اجاره می‌کند تا از شلوغی هتل‌ها دور باشد. البته به خاطر جوکوویچ و فدرر و نادال است که استادیوم‌ها پرمی‌شود و تورنمنت‌ها با شبکه‌های تلویزیونی قراردادهای تلویزیونی بهتری می‌بندند. با این حال اختلاف بسیار شدید شده و برای بازیکنان جوان‌تر که وارد تنیس حرفه‌ای می‌شوند و می‌خواهند خود را بالا بکشند، سال به سال تامین این هزینه‌های سرسام‌آور سخت‌تر می‌شود. هزینه‌های سفر به تنهایی بسیار سنگین است. تورنمنت‌های مهم در طول فصل در پنج قاره برگزار می‌شوند. ضمن آن که در تنیس مدرن امروز، بازیکن علاوه بر مربی، به روانشناس و فیزیوتراپ و متخصص تجهیزات هم نیاز دارد که علاوه بر دستمزدشان باید هزینه سفر آنها را هم بدهد.
حسادت یا عدالت؟
موضوع حسادت نیست. در بحث‌های بین بازیکنان و مربیان و مدیران تورنمنت‌ها مساله عدالت مطرح است. آیا این درست است که در اوپن آمریکا قهرمان ۳٫۸۵ میلیون دلار جایزه نقدی می‌گیرد، ولی بازیکنی که به مرحله یک چهارم نهایی راه پیدا کرده پانصد هزار دلار؟
فدرر بعد از اولین قهرمانی‌اش در اوپن استرالیا در سال ۲۰۰۳ تنها ۴۵۰ هزار دلار جایزه نقدی گرفت. امسال نواک جوکوویچ با قهرمانی در ملبورن ۴٫۱ میلیون دلار عایدش شد. او می‌گوید: «می‌دانم برگزارکنندگان تورنمنت‌ها خیلی برایشان جذاب نیست که در مرحله اول و دوم جایزه بیشتری به بازیکنان بدهند. اما قشنگ‌تر این است که بازیکنان رده پایین‌تر که در تورنمنت‌های چلنجر بازی می‌کنند هم بتوانند با شغل‌شان امرار معاش کنند.»
پوسپیسیل هم در حاشیه اوپن آمریکا اعلام کرد که امضای صد بازیکن را جمع کرده تا یک سندیکا راه بیاندازد و ساختار جوایز نقدی را تغییر دهد.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
