من 17 می‌گیرم لکلرک 19؛
وتل: خانم مرکل می‌شود با هم سلفی بگیریم؟
با سباستین وتل؛ از جانشینی شوماخر تا سلفی با آنگلا مرکل
به گزارش "ورزش سه"، سباستین وتل راننده‌ی فِراری که با تیم ردبول چهار بار قهرمان جهان شده، از ابتدای حضورش در تیم افسانه‌ای ایتالیایی همواره اعلام کرده که آرزویش قهرمانی جهان با فِراری‌ست. امسال پنجمین سال حضور وتل در تیم سراپا سرخ فِراری‌ست و او هنوز موفق نشده به این هدف برسد. سِب که هنوز نتوانسته با تغییرات جدید ماشین فِراری خودش را وفق بدهد، یک سال ناامیدکننده را پشت سر گذاشت تا بالاخره در گرند پری سنگاپور موفق شد پس از 392 روز پیروز شده و روی سکوی اول بایستد. در گرند پری روسیه نیز او با استارتی فوق‌العاده و با کمک هم‌تیمی‌اش چارلز لکلرک موفق شد پیشتاز مسابقه شود و اگر با بدشانسی موتور ماشین را از دست نمی‌داد و از مسابقه کنار نمی‌رفت بخت اول قهرمانی در سوچی بود. وتل البته پیشتر در این فصل در گرند پری کانادا نیز مسابقه را اول تمام کرده بود اما با دریافت پنالتی سختگیرانه و بحث‌برانگیز پنج ثانیه‌ای به دلیل بازگشت خطرناک به پیست بعد از سبقت گرفتن از همیلتون، پس از او دوم شد. ماجرایی که با اعتراض شدید وتل، تیم فراری و تیفوسی‌های طرفدارشان روبه‌رو شد و خیلی‌ها هنوز وتل را قهرمان گرند پری کانادا می‌دانند. او که در این فصل با انتقادات فراوانی روبه‌رو بوده پس از پیروزی در سنگاپور از هوادارانش در سراسر جهان تشکر کرد و یادآور شد که روزهای سخت را به دلگرمی پیغام‌های محبت‌آمیز آنها پشت سر گذاشته است. البته سِب همواره گفته که اوضاع به آن بدی که منتقدانش می‌گویند نیست و او فقط زمان می‌خواهد تا به ماشین جدید فِراری عادت کند. مصاحبه‌ی اختصاصی اسپورت‌بیلد با سباستین وتل و حرف‌های او در رابطه با فصل سخت 2019، هم‌تیمی‌اش چارلز لکلرک، مقایسه‌اش با مایکل شوماخر و سلفی با آنگلا مرکل.
تا اینجای کار به عملکردت در این فصل چه نمره‌ای می‌دهی؟
وتل: نباید این سوال را آخر فصل بپرسید؟
فقط پنج مسابقه تا آخر فصل باقیمانده و ما همین الان از تو یک جواب می‌خواهیم.
وتل: باشه. تا امروز به نظرم نمره‌ام 17 باشد. فکر می‌کنم که در کل بد نبوده. برای خودم به شخصه مهم است که بفهمم این فصل چه اتفاقی افتاد. اگر شما با خودتان رو راست باشید –نه فقط در ورزش- همیشه می‌دانید که آیا تمام تلاشتان را کرده‌اید یا می‌توانستید بعضی کارها را بهتر انجام بدهید. نه فقط در طول یک مسابقه، بلکه قبل و بعد از آن هم. من هیچ مشکلی با انتقادهایی که از بیرون می‌شود ندارم. سوال این است که آیا انتقادات به حقی هستند یا نه؟ اینکه مردم نظر خودشان را داشته باشند اذیتم نمی‌کند. فقط مسئله این است که من همیشه مجبور نیستم که با بقیه هم‌عقیده باشم!
چه نمره‌ای به تیمت فِراری می‌دهی؟
وتل: نمره 18، چون من می‌بینم که در کارخانه چقدر کار انجام می‌شود. کاری که تیم آنجا و روی پیست انجام می‌دهد فوق‌العاده است.
چه نمره‌ای به فصل جاری در کل می‌دهی؟
وتل: این سوال سختی‌ست. بیشتر به این بستگی دارد که چه انتظاری از فرمول یک دارید. یکی دلش می‌خواهد فقط تصادف ببیند، یکی مبارزه روی پیست می‌خواهد، دیگری می‌خواهد راننده‌ها را در حال عبور از مرز تواناییشان ببیند...
برای تو به عنوان یک هوادار قبل از اینکه راننده‌ی فرمول یک بشوی چه چیزی مهم بود؟
وتل: که آن کسی که می‌خواهم برنده شود. (می‌خندد)
جای یه مبارزه‌ی حسابی بر سر قهرمانی بین تو و همیلتون امسال خیلی خالی بود...
وتل: بله، امسال اولین سالی نیست که این اتفاق می‌افتد. به خاطر این باید نمره‌ی کمتری به این فصل بدهم؟ اگر نتایج را در نظر بگیری باید به مرسدس به خاطر سال‌های گذشته 20 بدهیم و نه در بقیه‌ی زمینه‌ها...
بعد از پیروزیت در سنگاپور – اولین پیروزی پس از 392 روز- چه چیزی تغییر کرد؟
وتل: سوال‌هایی که از من می‌پرسند! (می‌خندد). احساسات من از آن موقع تغییری نکرده. من سعی می‌کنم دکمه‌ی ریست شخصی‌ام را قبل از هر مسابقه بزنم تا بتوانم روی کارم تمرکز کنم. ولی اگر بگویم این پیروزی برام منفعت نداشت دروغ گفته‌ام. قضیه این است که شما نمی‌توانید این اشتباه را بکنید که فکر کنید خب از الان به بعد یک دفعه همه چیز ردیف می‌شود.
در آن مدتی که نبُردی هیچ به توانایی خودت یا تیم شک کردی؟
وتل: من دوست دارم اسمش را بگذارم بازتاب انتقادی. اینکه از خودت تصویر درستی داشته باشی اولین قدم پیشرفت است. من عملکرد خودم را با یک نگاه خیلی متفاوت بررسی کردم و مدام به این فکر کردم که کجا می‌توانم بهتر کار کنم. اما هرگز به تیم یا به خودم شک نکردم.
کجاها احتیاج داری که بهتر شوی؟
وتل: فرمول یک هفته به هفته تغییر می‌کند، پس من به عنوان یک راننده باید مدام از خودم این سوال را بپرسم. نه فقط وقت‌هایی که قضایا خوب پیش نمی‌روند، بلکه حتی وقتی همه‌چیز خوب پیش می‌رود. من مدام دنبال این هستم که ببینم کجا می‌توانم پیشرفت کنم. من معمولا فیلم دورهایی از مسابقه که زیاد در آنها خوب نبوده‌ام را می‌بینم و چک می‌کنم که آن موقع چه احساسی داشتم و چه کاری را می‌توانستم بهتر انجام دهم.
به هر حال اوضاع برای تو خیلی وقت است که خوب پیش نرفته...
وتل: آره... شاید به خاطر این بود که ما امسال خیلی چیزهای جدیدی را امتحان کردیم و آن احساسی که باید بین من و ماشین شکل نگرفت. حالا که گذشته و از دور به آن نگاه می‌کنیم خب اشتباهات خود را بهتر می‌بینیم، الان ما به آینده چشم داریم. شاید بهتر بود اگر این‌همه تغییر را با هم امتحان نمی‌کردیم و فقط سعی می‌کردیم به ماشین عادت کنیم. ولی خب ما می‌خواستیم بهترین نتیجه را از ماشین بگیریم و خب نتیجه این شد که به تغییرات زیاد رضایت دادیم.
بعد از تغییرات سرعتمان در تک دورها درنمی‌آمد اما بعد از سه مسابقه دیدیم که با کمک تغییرات خیلی جلو افتاده‌ایم از وقتی که فقط با ماشین چرخ می‌زدیم.
این پنجمین سال تو با فِراری‌ست. مایکل شوماخر اولین عنوان قهرمانی جهانش را در پنجمین سال رانندگیش برای فِراری به دست آورد. نکند این کار را دست کم گرفته‌ای؟
وتل: نه به هیچ وجه! اما هیچ مرجعی برای همچین چیزی وجود ندارد، حتی اگر بخواهی همیشه مایکل را به عنوان الگو استفاده کنی! این‌جوری نیست که من یک نقشه راه و دستورالعمل خاصی داشته باشم راجع به اینکه چطور با فِراری تبدیل به راننده آلمانی قهرمان جهان فرمول یک بشوم.
هم‌تیمی‌ات چارلز لکلرک را ستاره‌ی این فصل مسابقات نامیده‌اند. تا اینجای کار او چه نمره‌ای از تو می‌گیرد؟
وتل: 19. او دومین سال رانندگیش در فرمول یک را تجربه می‌کند و شرایط متفاوتی با من داشته. به نظرم قضایا برای او کمی بهتر از من پیش رفت. علاوه بر این من عملکرد او را از بیرون می‌بینم و عملکرد خودم را فقط از زاویه‌ی درونی خودم می‌توانم بررسی کنم.
هیچ‌وقت تا به حال طرفدار ورزشی بوده‌ای که احساساتت را مثل وقتی خودت برنده می‌شوی به غلیان بیاورد؟
وتل: نه، کاملا قضیه‌ی متفاوتی‌ست. اما به عنوان یک تماشاگر می‌توانم کاملا همراه بازی شده و غرق موقعیت بشوم. در بسکتبال این اتفاق برای من می‌افتد.
در بسکتبال؟ ما انتظار داشتیم یک بازی از آینتراخت فرانکفورت را مثال بزنی...
وتل: البته که هیچ چیز حریف آینتراخت نمی‌شود! (می‌خندد). اما من یک‌بار به دیدن یک مسابقه از NBA رفتم و وقتی از نزدیک دیدم چقدر توپ و بازیکنان در حرکتند و از این زمین به آن زمین می‌روند، کاملا غرق بازی شدم. یک‌بار هم در نیمه‌نهایی ویمبلدون بودم، نادال در برابر موری، سال 2011 یا 2012 بود، خیلی وقت پیش... آن هم یک جور دیوانه‌ام کرد.
روی سکو بعد از برد تو معمولا سرود ملی را می‌خوانی. توی خانه روی مبل و قبل از شروع یک مسابقه‌ی فوتبال برای تیم ملی آلمان هم این کار را می‌کنی؟
وتل: این معمولا یک انرژی جمعی خاصی را می‌طلبد که باعث شود شما سرود ملی را جلوی تلویزیون و قبل از بازی‌های مهم دسته‌جمعی بخوانید. اما وقتی من تنها روی مبل خانه خودم نشسته‌ام یک دفعه بلند نمی‌شوم شروع به خواندن سرود کنم!
تو تقریبا روزی صد تا سلفی روی پدوک می‌گیری. اما خودت شخصا دوست داری با چه کسی سلفی بگیری؟
وتل: راستش من اصلا سلفی گرفتن را دوست ندارم. برای همین است که نمی‌توانم کسی را انتخاب کنم. اما یک سلفی سال گذشته با آنگلا مرکل گرفتم.
چطور کار به گرفتن سلفی با آنگلا مرکل کشید؟
وتل: یک جورهایی خودم خواستم. به او گفتم خانم مرکل ببخشید من معمولا خودم خوشم نمیآید وقتی مردم از من تقاضای سلفی می‌کنند، اما می‌خواهم از شما درخواست یک عکس سلفی کنم و بعد او یک عکس سلفی با من گرفت.
آخرین امضا را از چه کسی گرفته‌ای؟
وتل: از جودی شکتر –قهرمان فرمول یک در سال 1979 با تیم فراری- همین امسال در مونزا.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
