کد خبر : 1643751 | 24 مهر 1398 ساعت 14:05 | 25.1K بازدید | 0 دیدگاه

لطفا نق نزنید!

تمرکز نداشتیم، باختیم و به همین سادگی!

شکست تلخ است. گاهی وقت ها تلخ تر. اما برد و باخت دو روی مسابقه هستند. باید با آنها کنار آمد. حتی اگر شکست مقابل رقیبی ناخوشایند رقم بخورد باز چاره ای جز پذیرش آن نیست.

تمرکز نداشتیم، باختیم و به همین سادگی!

به گزارش "ورزش سه"، بهترین کار اما پس از شکست این است که بهانه جویی را کنار بگذاریم، به جای غر زدن، علل را جستجو کنیم و اشتباهاتمان را بپذیریم. اینگونه است که می توان جلوی بسیاری از شکست ها را گرفت، هرچند بازهم نمی توان به صفر رساند.


اگر بخواهیم علت های باخت تیم ملی در دیدار شب گذشته را جستجو کنیم این چند عامل بیش از هر چیز دیگری خودش را نشان دهد:


 
۱. منفی بافی

 

کابوس بحرین، طلسم منامه، گربه سیاه ایران، تیم نفرت انگیز، رقیب اعصاب خردکن... هرچه می خواهید اسمش را بگذارید. هیچ‌کدام از این واژه های منفی نتیجه مثبتی در پی نداشت و ملی‌پوشان فوتبال کشورمان بازهم اسیر چغری بحرینی های حاشیه‌ساز شدند. این جو منفی هیچ‌وقت باعث ایجاد انگیزه مضاعف نشد.

 

۲. یک لحظه از دست دادن تمرکز، یک گل و قبول شکست

 

درست در لحظه ای که جواد خیابانی داشت به عصبانیت حاج صفی اشاره می کرد و به ظاهر توصیه های کلیشه‌ای برای عبور از این وضع بر زبان می آورد، داور روی صحنه‌ای مشکوک خطای مجید حسینی را گرفت و نقطه پنالتی را نشان داد و این بار اما بیرانوند برخلاف دفعات قبلی نتوانست هنرش را در مهار مصاف تک به تک را به نمایش بگذارد‌.


در تمام این لحظات کلیدی مسابقه که فوتبالیست های ایرانی به صورت ذهنی از بازی خارج شده بودند هیچ اقدامی انجام نگرفت تا لحظات تعیین کننده بازی به سود میزبان رقم بخورد. در حالی که مشخص بود اکثر نفرات ما تمرکز خود را از دست داده اند و نیاز به تلنگر، شوک یا توصیه ای که به گوششان برسد داشتند.

 

۳.بعد از حادثه

 

ایران در حالی که نیمه دوم کاملا سوار بر بازی بود، خیلی ساده و با بدشانسی روی یک حادثه یک بر صفر از بحرین عقب افتاد و پس از آن هم هیچ موقعیت مسلم گلزنی ایجاد نکرد تا در پایان نتیجه تغییر نکند و یک شکست دیگر برابر بحرین در کارنامه ما ثبت شود.


مشابه چنین چیزی را در دربی، در بازی مقابل ژاپن و بارها دیده ایم اما امان از غلبه احساسات بر منطق که قدرت ایجاد تغییر را از ما می گیرد.

 

۴. بازیکن سوزی

 

پس از برتری پرگل مقابل کامبوج خیلی ها هم عقیده بودند که حریف آنقدر آماتور و ضعیف بود که نه زدن ۱۴ گل، نه گرفتن پنالتی حریف و نه گلزنی محبی یا کنعانی زادگان دستاورد چشمگیر و ویژه ای محسوب نمی گردند که بخواهیم بخاطرش ذوق زده شویم و مدام تعریف و تمجید راه بیاندازیم. اتفاقی که تاثیرش را روی محبی جوان و با استعداد گذاشت به قدری که او از نظر روانی و فنی برای جدال حساس و مهم برابر بحرین تخلیه شده بود تا جایی که هافبک بازیساز تیم ملی در منامه گم بود. حالا احتمالا همان ها که از گلزنی محبی برابر کامبوج به وجد آمده بودند برای پنهان کردن تقصیرشان خواهند گفت هر بازیکن دیگری هم جای او بود می توانست چنین عملکردی داشته باشد. یا مثلا بهتر بود از بازیکنان دیگر دعوت می شد تا لباس تیم ملی را بپوشند.

 

۵. مشق شب: باختیم- باختیم- باختیم

 

واقعیت این است که متاسفانه باخت هایی اینچنینی وقتی مقابل تیم هایی نظیر بحرین رقم می خورند آنقدر آزاردهنده شده اند که نصف توان تیم پیش از مسابقه خرج عقبه، ناخوشایندی حریف، وسواس روی رقیب و حواشی مختلف می شود.

 

حالا که اول راه صعود به جام جهانی ۲۰۲۲ قطر هستیم بهترین فرصت است تا قلم و کاغذ برداریم و برای هضم چنین شکست هایی، عبرت گرفتن از آن، جریمه کردن خودمان که کم تقصیر نداریم و البته بالا بردن ظرفیت، تحمل و تعقلمان چند صفحه بنویسیم: باختیم- باختیم- باختیم...

دیدگاه‌ها