ششمین قهرمانی جهان؛ سلطنت همیلتون بر فرمول یک

به گزارش "ورزش سه"، فصل رویایی تیم مرسدس با کسب یک و دوی تیمی دیگری در گرند پری آمریکا، با پیروزی والتری بوتاس و سکوی دوم لوییس همیلتون ادامه یافت تا در روزی که همیلتون از هم‌تیمی و تنها رقیب باقیمانده‌اش در رقابت‌های قهرمانی جهان شکست خورده بود، ششمین قهرمانی جهان خود را جشن بگیرد.

والتری بوتاس که مسابقه را از رده‌ی اول شروع کرده بود با یک استارت عالی پیشتاز مسابقه باقی ماند و این در حالی بود که سباستین وتل راننده‌ی فراری در رده‌ی دوم با یک استارت بسیار ضعیف و عجیب در همان ابتدای کار چندین رده از دست داد. مکس ورشتپن هم مانند بوتاس استارت خوبی داشت و توانست خود را به رده‌ی دوم برساند، همیلتون نیز با پشت سر گذاشتن هر دو فراری توانست با کسب دو رده سومین ماشین پیشتاز مسابقه باشد. لکلرک هم پشت سر همیلتون با سبقت از وتل در پیچ نهم، در رده‌ی چهارم قرار گرفت.

بدشانسی وتل اما اینجا به پایان نرسید و او به تیمش اعلام کرد که به شدت مشکل کم‌فرمانی دارد و با اینکه با کسی برخورد نداشته احساس می‌کند ماشین یک مشکل اساسی دارد. ماشین وتل در همان دور اول به شکل عجیبی در پیچ‌ها و روی دست‌اندازها بالا می‌پرید و تنها هشت دور بعد در حالی که لاندو نوریس و دنیل ریکاردو به راحتی از او سبقت گرفته بودند، مشخص شد که پیست پر دست‌انداز و ناهموار کوتا بالاخره قربانی گرفته و وتل سیستم تعلیق چرخ عقب سمت راست خود را از دست داده است. جلوی ماشین وتل به شکل ترسناکی از زمین جدا شد در این لحظه گرند پری آمریکا دیگر برای او تمام شده بود.

بدین ترتیب بوتاس پیشتاز مسابقه باقی ماند و ورشتپن، همیلتون، لکلرک و ریکاردو که توانسته بود از نوریس سبقت بگیرد، رده‌های بعدی را در اختیار داشتند.

در برخوردهای ابتدای مسابقه الکس آلبون راننده‌ی ردبول هم بین ماشین لکلرک و کارلوس ساینز ساندویچ شد و برخورد نسبتا شدیدی با ماشین ساینز داشت که او را مجبور به یک پیت استاپ زودهنگام و ادامه‌ی مسابقه از رده‌ی بیستم کرد.

در دور 13 و 14 ورشتپن و بوتاس پشت سر هم به پیت‌استاپ رفتند و هر دو با لاستیک‌های هارد به پیست بازگشتند. بوتاس موفق شد خیلی زود از لکلرک که در جایگاه دوم قرار گرفته بود اما به شدت از کمبود سرعت رنج می‌برد سبقت بگیرد و در دور بعد ورشتپن نیز رده‌ی سوم لکلرک را از آن خود کرد و او را به رده‌ی چهارم فرستاد.

بوتاس پس از تعویض لاستیک‌هایش سریع‌تر از همیلتون پیشتاز شده بود و پیشبینی می‌شد در چند دور آینده به هم‌تیمی‌اش برسد، در همین حین همیلتون هم از رفتن به پیت برای تعویض لاستیک‌های کهنه‌اش امتناع کرد و خواست که مدت بیشتری در پیست باقی بماند.

بوتاس خیلی زود توانست همیلتون را پشت سر بگذارد و همیلتون نیز با لاستیک‌های کهنه‌تر تلاش چندانی برای دفاع از رده‌اش نکرد و بالاخره در همان دور برای تعویض لاستیک به پیت رفت. با توجه به استراتژی تیم‌ها به نظر می‌رسید بوتاس و ورشتپن که در رده‌ی اول و دوم قرار داشتند دو پیت‌استاپ را در دستور کار دارند و همیلتون نیز در رده‌ی سوم مانند مسابقه‌ی مکزیک یک پیت‌استاپ خواهد داشت.

چارلز لکلرک هم که موفق شده بود علیرغم مشکل سرعت رده‌ی چهارم خود را حفظ کند، با یک پیت‌استاپ بسیار کند و 7.7 ثانیه‌ای شانس خود برای رسیدن به سکو را از دست داد تا بدشانسی‌های فراری همچنان ادامه داشته باشند.

پیت استاپ دوم ورشتپن و بوتاس که به فاصله‌ی یک دور از هم انجام شد باعث شد که ورشتپن در رده‌ی سوم و بوتاس با 10 ثانیه فاصله با همیلتونِ پیشتاز در رده‌ی دوم قرار بگیرند.

در رده‌های پایین‌تر مسابقه نیز الکس آلبون یک بازگشت فوق‌العاده به مسابقه داشت و با استفاده از سرعت ماشین ردبول سبقت پشت سبقت می‌گرفت و موفق شد تا دور 38 خود را به رده‌ی پنجم مسابقه برساند.

در نبرد بر سر سه سکوی اول اما همیلتون بار دیگر توصیه‌ی تیمش مبنی بر پیست‌استاپ دوم را رد کرد و تصمیم گرفت به جای تن دادن به دومین پیت‌استاپ و کنار آمدن با رده‌ی دوم مسابقه، با مدیریت لاستیک‌ها برای کسب رده‌ی اول تلاش کند. همیلتون موفق شد با مدیریت لاستیک‌ها آنها را تا آخر مسابقه برساند اما در حفظ جایگاه نخست شکست خورد و والتری بوتاس در دور 51 و تنها 5 دور مانده به پایان مسابقه به او رسید، هر چند تلاش اول بوتاس برای سبقت گرفتن از همیلتون ناکام ماند. در دور بعد اما والتری بوتاس موفق شد از هم‌تیمی حالا دیگر شش بار قهرمان جهانش عبور کند و چهارمین پیروزی فصل خود را در پیست کوتا به دست آورد.

مکس ورشتپن پس از مرسدس‌ها سوم شد و چارلز لکلرک که در طول مسابقه حتی نتوانست تلاشی برای نزدیک‌تر شدن به سه رده‌ی اول بکند، در رده‌ی چهارم ایستاد. او البته با تعویض لاستیک به سافت در دورهای پایانی موفق شد با شکستن رکورد پیست سریع‌ترین دور مسابقه را به نام خود ثبت کرده و یک امتیاز آن را نیز دریافت کند.

آلبون مزد رانندگی متهورانه‌ی خود را گرفت و پنجم شد تا با رای مردم به عنوان بهترین راننده‌ی گرند پری آمریکا نیز برگزیده شود.

دنیل ریکاردو راننده‌ی رنو در یکی از بهترین نتایج فصلش در رده‌ی ششم ایستاد و مک‌لارن‌ها که توانستند عملکرد خوبی در گرند پری آمریکا داشته باشند به ترتیب با نوریس و ساینز در رده‌های هفتم و هشتم ایستادند.

والتری بوتاس در پایان با تبریک به لوییس همیلتون برای کسب ششمین قهرمانی جهانش گفت: "من امسال نتوانستم به هدفم برسم، همیشه فصل بعدی هست... اما لوییس شایسته‌ی این قهرمانی بود."

همیلتون نیز با یاد کردن از نیکی لادا مدیر فقید مرسدس که در بهار امسال از دنیا رفت، گفت: " من بسیار دلتنگ نیکی هستم... اگر بود دیروز می‌گفت که زیادی دارد به من پول می‌دهد اما امروز کلاهش را برای من از سر برمی‌داشت. من بدون نیکی هرگز نمی‌توانستم به اینجا برسم و او امروز اینجا همراه ماست."

سباستین وتل راننده‌ی فراری که چهار عنوان قهرمانی جهان را در کارنامه‌ی خود دارد، قبل از روی سکو رفتن راننده‌ها خود را به اتاق استراحت رساند و ضمن تبریک پیروزی بوتاس در مسابقه، لوییس همیلتون را در آغوش کشید و ششمین قهرمانی جهانش را به او تبریک گفت.

در پایان در مراسمی بی رنگ و رو که هیچ شبیه به جشن شایسته‌ی ششمین قهرمانی جهان نبود، لوییس همیلتون روی سکوی دوم پیست کوتا ایستاد و ششمین قهرمانی جهان خود را به سردی جشن گرفت تا منتظر جشنی شایسته‌تر در گاراژ مرسدس بماند. او حالا تنها یک عنوان قهرمانی جهان دیگر برای رسیدن به رکورد مایکل شوماخر افسانه‌ای لازم دارد. رکوردی که با توجه به عملکرد درخشان این راننده‌ی بریتانیایی و سلطنت شش ساله‌ی تیم مرسدس بر فرمول یک، هیچ دور از دست نیست.