کاش آن گلها را می زدیم ....
امید قبل از حساسترین نبرد؛ نباید ببازی
امیدهای کره جنوبی در سال 2019 در هیچ بازی رسمی و دوستانهای شکست نخوردهاند و اگر واقعبین باشیم، شاید یک نتیجه مساوی برای ما چندان هم بد نباشد
به گزارش "ورزش سه"، سوت پایان بازی امیدهای ایران و ازبکستان که نواخته شد، حسرت دو موقعیت استثنایی را خوردیم که علی شجاعی و محمد محبی از دست دادند. دو موقعیتی که هر دو با تیزهوشی اللهیار صیادمنش ساخته شد اما ضربات نهایی دو وینگر تیم ملی آنقدر عجیب و بد بود که جای هیچ دفاعی باقی نمیگذاشت.
حالا بعد از یک بازی رسمی، میتوان ارزیابی بهتری از تیمی که حمید استیلی هدایت میکند، داشت. استیلی که در دوره کرانچار و فرهاد مجیدی مدیر این تیم بوده، تفکراتی متفاوت نسبت به دو مربی قبلی دارد. او تیمی را به زمین میفرستد که از لحاظ «توان بدنی» در وضعیت مطلوبی است، در شرایط طبیعی بازی عقب مینشیند و منتظر فرصتی برای «حمله سریع» و «ضد حمله» باقی میماند. تیم ملی امید اصراری به حفظ مالکیت توپ و ارسال پاسهای متعدد ندارد، همانطور که در بازی با ازبکستان، با مالکیت کمتر از 40 درصدی، فقط کمی بیشتر از 250 پاس رد و بدل کرد. یعنی تقریباً نصف تیم ازبکستان. اگر به آمار مراجعه کنیم، فاکتور «دقت پاس» هم در این تیم بسیار پایین است.
ملیپوشان زیر 23 سال ایران در اولین بازی مرحله گروهی، دقت پاس 68 درصدی را ثبت کردهاند که رقم پایینی است اما با همه این احوال و با همین مالکیت توپ کمتر، شاگردان استیلی در بازی با ازبکستان تقریباً 2 برابر حریف، موقعیت آشکار گل ساختند و بخصوص در نیمه دوم حریف را کاملاً تحت تأثیر قرار داده بودند. به طور کلی، تیمی که خیلیها نسبت به آن ناامید و بدبین بودند و تصور میکردند هیچ شانسی برای صعود به مرحله بعدی ندارد، لااقل در اولین بازی امیدوارکنندهتر از ارزیابیهای اولیه بود و حالا میتوان بختهایی برای موفقیت این تیم هم قائل بود.
در ترکیب اصلی تیم ملی، از شگفتی بزرگ که بیرون ماندن مهدی قائدی از ترکیب 11 نفره بود بگذریم، یکی از عجیبترین اتفاقها، بازی کردن تقریباً نیمی از نفرات تیم در پستهای غیرتخصصی است. امید نورافکن که مدتهاست در پست هافبک دفاعی به میدان میرود، در تیم امید تبدیل به مدافع وسط شده. مهدیخانی که یک مهاجم است، در پست هافبک دفاعی به بازی گرفته میشود و دهقانی دیگر هافبک دفاعی امیدها هم در تیم باشگاهیاش نساجی، وینگر چپ است! یک خط جلوتر، رضا شکاری که به عنوان یک مهاجم شناخته میشود، در پست هافبک هجومی پشت تنها مهاجم (اللهیار صیادمنش) به بازی گرفته میشود.
این استفاده از بازیکنان در پستهای غیرتخصصی شاید یک نوع اجبار برای حمید استیلی باشد که در تیمش، بیشتر از هر پست دیگری مهاجم دارد اما این را هم نمیتوان نادیده گرفت که بازیکنی که هنوز به سن 23 سالگی نرسیده، فاقد تجربه و بینشی است که در یک تورنمنت مهم در پست غیرتخصصی بتواند همان کیفیت را بروز دهد.
گل دقیقه 93 لی دونگ جین به امیدهای چین، وضعیت گروه ایران و بازی فردا مقابل کره جنوبی را پیچیدهتر کرد. در روزی که ایران مقابل ازبکستان متوقف شد، مساوی در بازی کره جنوبی و چین، بهترین نتیجه ممکن برای ما محسوب میشد اما حالا روز دوم این گروه در حالی آغاز میشود که تیم ملی امید ایران باید مقابل کره جنوبی صدرنشین قرار بگیرد.
امیدهای کره جنوبی در سال 2019 در هیچ بازی رسمی و دوستانهای شکست نخوردهاند و اگر واقعبین باشیم، شاید یک نتیجه مساوی برای ما چندان هم بد نباشد چراکه سرنوشت دو تیم صعود کننده این گروه تا روز سوم ادامه خواهد داشت و آنوقت حمید استیلی میتواند امیدوار باشد که با پیروزی مقابل چین، به دور بعدی راه پیدا کند.
شکست احتمالی در بازی فردا، الزاماً به معنی حذف نیست اما بخت صعود تیم ملی امید را به صفر نزدیک میکند. اگر فوتبال روی خوشش را به ما نشان بدهد، موفقیت تیم ملی امید در راه المپیک 2020 آنقدرها هم دست نیافتنی نیست.