آغاز کابوس های شبانه حمید استیلی

به گزارش "ورزش سه"، استیلی چهره ای است که بیشترین وزن این شکست را به دوش خواهد کشید. او به عنوان مدیر تیم امید بعد از دو تورنمنتی که با زلاتکو کرانچار، سرمربی کروات گذراند، تصمیم به تغییر او گرفت و اگرچه در ابتدا علاقه ای به پذیرش پست سرمربیگری امیدها نداشت اما بعد از اردوی ازبکستان و آغاز اختلافات شدیدی که یک سوی آن فرهاد مجیدی سرمربی جوان این تیم بود، خود به میانه ی کار آمد. استیلی البته انتخاب چندانی هم نداشت، چرا که مذاکرات گسترده او برای حضور افرادی مثل قلعه نویی، گل محمدی، کرانچار و... به نتیجه نرسیده بود.

در آن زمان نزدیکان استیلی او را از پذیرش این پست می‌ترساندند؛ چه، تیم المپیک فعلی تیمی صاحب بخت و پراستعداد به نظر نمی رسید. اما استیلی سودای موفقیت و شکست طلسم را داشت و با بازیکنان و تیم امیدش حل شده بود و بنابراین بی توجه به هشدارها پا پیش گذاشت... حالا دو سه ماهی بعد از آن تصمیم، حمید استیلی در هیئت یک مربی بازنده رودرروی خبرنگاران ایستاده و به سوالات آن ها پاسخ می دهد. در حالی که جملاتش پر از افسوسی است که امروز می توانست وجود خارجی نداشته باشد. ایران در گروه C  جام ملت های زیر 23 سال آسیا سه مسابقه دشوار و پایاپای با حریفان خود داشت و با دو گل در بازی چین می‌توانست صعودکننده این رقابت ها باشد؛ اما موقعیت های از دست رفته کابوس استیلی در روزهای آینده خواهد بود. زمانی که در بازی چین و ازبکستان، ساده ترین فرصت ها به در و دیوار ورزشگاه اصابت کرد.

البته استیلی در گفتگوی 7 دقیقه ای اش با خبرنگاران از بازیکنان تشکر کرد و از بی توجهی ها و کمبودها نالید و همچنین از تصمیمات تاکتیکی‌اش دفاع کرد. اما طبعا حرف های مربی ای که با شکست به ایران برگشته، خریدار آنچنانی ندارد...

حالا و در پایان یک دوره مقدماتی دیگر آسیایی و ناکامی در صعود به المپیک می‌توانیم دلخوش باشیم که این تیم چند استعداد آینده فوتبال ایران را در دامان خود پرورش داد. اگرچه این نسل حتی به اندازه تیم چهار سال پیش پرستاره و درخشان نبود. با این حال صیادمنش و قائدی و شجاعی و دهقانی و متین و نجاریان، نشان دادند که چشمه فوتبال در ایران هرگز خشک نمی‌شود. 

از این به بعدش با مدیران فدراسیونی که فعلا رئیس ندارد و بدون ثبات و بدون تدارک، روزها را پشت سر می گذارد تا خدایی نکرده ناکامی بعدی. اما دیگران یاد گرفته‌اند نایستند. دیگرانی مثل ازبکستان که با سرمایه گذاری و کار بیشتر شانس را از دست ما قاپیدند.