حیف که دیر کشف شدی قهرمان خوش اخلاق!

به گزارش "ورزش سه"، هشت دقیقه مانده به پایان بازی بود که در سمت چپ صاحب توپ شد. در مقابل جرارد پیکه را می‌دید و پشت سر طرفدارانش را. در شرایطی که خیلی ها تصور می‌کردند با همان جنگندگی خاص، قصد دارد تا یک کرنر از مدافع بارسلونا بگیرد اما یک توپ را از بین پاهای پیکه عبور و مثل ماهی که از دست صیاد می‌رود، از مدافع بلند قامت اسپانیایی عبور کرد تا لحظه خاص دوئل ایران - اسپانیا را رقم بزند و چه حیف که لایی فوق العاده و سانتر تماشایی، به یک گل تاریخی ختم نشد.

از آن شب تاریخی تاکنون، روزهای زیادی سپری شده‌اند و روزهای بسیار بیشتری از اولین بازی وحید در لیگ برتر می‌گذرد اما او لحظه به لحظه این سال ها را در خاطر دارد و حالا در روز تولد 32 سالگی، مشغول مرور اتفاقات است. از اولین بازی لیگ برتر در حافظیه که با یک کارت زرد برایش همراه بود تا همین آخرین مسابقه که یکی از سه گل پرسپولیس مقابل شهرخودرو را به ثمر رساند یا آن وسط ها که روزهای تلخ و شیرین بسیاری در آن دیده می‌شوند؛ از دست دادن پنالتی مقابل عراق تا گلزنی به کایسری اسپور با پیراهن ترابزون تنها چند ثانیه پس از ورود به زمین.

ماجرای فوتبال وحید امیری البته به این اتفاقات خلاصه نمی‌شوند. پسر اهل خرم آباد فوتبال ایران، ستاره ای است که خیلی دیر و در 24 سالگی به سطح اول فوتبال ایران رسید اما پله های ترقی را آنقدر سریع طی کرد که امروز بیش از 50 بار پیراهن تیم ملی را برتن کرده، دو بار قهرمان لیگ شده، در جام جهانی و جام ملت ها مهره فیکس تیم ایران بوده و همچنین در لیگ اروپایی ترکیه نیز حضور داشته است. شاید او اگر زودتر کشف می‌شد، تیم ملی ایران جام جهانی 2010 را از دست نمی‌داد و شاید در جام ملت های 2011 نیز نتیجه دیگری رقم می‌خورد و هزار شاید و اگر و ای کاش دیگر...

امیری در نفت تهران چهره شد و آخرین گلش با پیراهن زرد این تیم را در بازی معروف لیگ پانزدهم به پرسپولیس زد. در مسابقه ای که 100 هزار پرسپولیسی برای تماشایی پیروزی تیم برانکو ایوانکوویچ به ورزشگاه رفتند اما شاگردان منصوریان نتیجه ای خلاف تصور قرمزها را رقم زد. دقیقه 82 وحید امیری با سماجت خاص خود مدافع پرسپولیس را مغلوب کرد و سپس از زاویه ای بسته و با ضربه ای دقیق به سوشا مکانی لایی زد تا نشان دهد این کار هم جزو تخصص های اوست.

چند هفته بعد از این گل، نبرد آبی و سرخ برای جذب او آغاز شد و دست آخر پرسپولیس گوی سبقت را از رقیب سنتی ربود و وینگر تکنیکی را به خدمت گرفت و تردیدی نیست که همین انتقال، یکی از عوامل مهم دبل قهرمانی سرخ ها در لیگ شانزدهم و هفدهم بود. امیری در دوره اول بازی برای پرسپولیس گل های مهمی را به ثمر رساند اما گل سه امتیازی برابر پدیده و همچنین ضربه سر تماشایی مقابل تراکتور، بیش از بقیه به چشم آمدند؛ ضربه سری که برخی از پیشکسوتان قدیمی باشگاه، آن را با گل های همایون بهزادی در سال های دور مقایسه کردند.

ستاره فوتبال ایران البته بعد از دو سال موفق و زدن 8 گل با پیراهن پرسپولیس تصمیم گرفت که به اروپا برود. می‌توانست در ایران یا حوزه خلیج فارس درآمد بهتری داشته باشد اما انگار پیشنهاد ترابزون اسپور را یک فرصت ویژه برای تجربه بازی در اروپا دانست و رفت آنجا تا با مدافع تیم رقیب یعنی مجید حسینی هم تیمی شود.

امیری یک سال بعد از آن هم نشان داد که مسائل مالی اولویت نخست او نیستند. در شرایطی که می‌توانست قرارداد بهتری را از نظر اقتصادی ببندد، تصمیم گرفت به پرسپولیس برود و دوره جدید کار را این بار زیر نظر گابریل کالدرون آغاز کند. در روزهایی که بسیاری نمایش وحید امیری را پایین تر از حد انتظار می‌دانستند اما او به مهره مورد علاقه سرمربی آرژانتینی تبدیل شد و در 19 بازی، 18 تا را به صورت فیکس بازی کرد! او این فصل با گلزنی در مقابل ماشین سازی، شاهین، سایپا، نساجی، تراکتور و شهرخودرو سرخ‌ها را به سمت صدرنشینی در لیگ و موفقیت در جام حذفی هدایت کرده و امیدوار است کرونا مانع از سومین قهرمانی لیگ برتری اش با پرسپولیس نشود.

وحید امیری ستاره ای است که تمام مربیانش با تفکرات متفاوت، به او علاقه ویژه ای داشته‌اند. از علیرضا منصوریان که کمتر پیش آمد وحید را تعویض کند تا کارلوس کی‌روش که باوجود تمام مشکلات با برانکو ایوانکوویچ، هیچ وقت قلم قرمز روی اسم امیری نکشید و همیشه به عنوان یک بازیکن فیکس روی او حساب باز کرد. برانکو هم که همین حالا، نقش این بازیکن در موفقیت هایش را کتمان ناپذیر می‌داند. این شاید مشخصه اصلی فوتبالیست خوشنام خرم آبادی باشد که از نظر فنی و شخصیتی، هر مربی ای را مجذوب خود می‌کند.

امیری در اواسط سومین دهه زندگی اش در فوتبال ایران ظاهر شد و نشان داد که هیچ وقت از بدل گشتن به یک ستاره ناامید نمی‎شود اما حالا چالشی بزرگ‌تر را پیش رو دارد. این که بتواند کیفیت فوتبالش را در سال های بعد از 23 سالگی نیز حفظ کند و در تیم ملی و باشگاهی بدرخشد.  این که وی در سال های آینده کیفیت بازی اش را حفظ می‌کند یا نه، مشخص نیست اما بی گمان نام او در دفتر فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس، به عنوان شخصیتی دوست داشتنی، آرام، پرتلاش و کم حاشیه باقی خواهد ماند.