در تمرینات آرسنال، ونگر مخفی می‌شد و فقط نگاه می‌کرد

به گزارش "ورزش سه"، لورن بین سال های 2000 تا 2007 عضو آرسنال بود و در مجموع 242 بازی برای این باشگاه انجام داد. او در این مدت دو قهرمانی در لیگ با توپچی ها کسب کرد و با این تیم به فینال چمپیونزلیگ هم رسید. لورن اکنون فاش کرد که در جلسات تمرینی آن زمان، آرسن ونگر معمولا تنها نظاره گر بازی های درون تیمی بسیار رقابتی شاگردانش بود.

او به گاردین گفت:" وقتی بازی ای برگزار می شد، ونگر می گفت:" چه کسی داور است؟" پت رایس، پل جانسون (مسئول تدارکات) و برو پریموراک (دستیار)... هیچ کسی نمی خواست داور باشد.

ونگر باهوش بود. او به گوشه ای می رفت و مخفی می شد و فقط نگاه می کرد. پت رایس شجاع ترین بود و در نهایت با همه بحث می کرد. بحث پشت بحث ایجاد می شد: فردی لیونگبرگ با یک نفر، مارتین کیون با یک نفر دیگر، من هم با یک نفر. دنیس برگکمپ یک نابغه بود اما او هم خیلی مبارزه جو بود. به همین دلیل ما قهرمان شدیم.

چرا تیری آنری بهترین گلزن تاریخ آرسنال شد؟ استعداد؟ به خاطر اینکه او واقعا خوب بود و یک بازیکن فوق العاده بود؟ نه، به خاطر ایکه می خواست در هر روز زندگی اش، بهترین باشد.

او در هیچ دیداری زیرآبی نمی رفت. هیچ وقت نمی گفت:" من ضرب خورده ام". تمرین تمام می شد و او می ماند تا شوت بزند و حرکت های مورب تمرین کند.

در اتوبوس، آنری، من، ادو و پاتریس ویرا ورق بازی می کردیم و آنری اگر می باخت، عصبانی می شد. ممکن است بخندید اما او اینطور بود. اگر توپ را به او نمی دادید، اگر او گل نمی زد، دیوانه می شد. وحشتناک بود.

من با آنری و ویرا دعوا کردم؛ ویرا با مارتین کیون، کیون با آنری، آنری با لیونگبرگ؛ همه. یک بار در ورزشگاه ریازور مقابل دپورتیوو لاکرونیا، آنری دستش را برای من بالا برد؛ لعنتی!

باید جلسات تمرینی ما را می دیدید. خوب بود که روزنامه‌نگاران آنجا نبودند. می توانست وحشتناک باشد."