مبارزه متفاوت ملی پوش سابق تنیس با سرطان

به گزارش "ورزش سه"، البرز اخوان، ملی پوش سابق تنیس ایران، اخیرا یک دوره دشوار از مبارزه با بیماری سرطان روده را پشت سر گذاشته است. او با انگیزه، اراده و پشتکار از چند مرحله سخت جراحی و شیمی‌درمانی عبور کرده و با حفظ روحیه، سازگاری روانی بسیار بالایی در مقابله با بیماری از خود نشان داده است. این ورزشکار حالا با انگیزه‌ای قوی‌تر از پیش، آینده‌ای برای خود ترسیم کرده که در آن قرار است شاگردانی را به قهرمانان ورزش تنیس‌ ایران تبدیل کند. خودش می‌گوید: می‌خواهم همه‌ این تجربیات را در اختیار هم‌وطنانم قرار بدهم و آن‌ها را با استانداردهای جهانی در تنیس آشنا کنم، وقتی پیشرفت هفته به هفته شاگردانم را می‌بینم از صمیم قلبم لذت می‌برم.

این تنیسور ایرانی که مقیم آلمان است، آخرین بار در سال 2013 برای تیم ملی ایران بازی کرد. اخوان در ادامه درباره بیماری‌اش توضیح می‌دهد و می گوید: من از همان سن ۱۶ سالگی بعد از هر مسابقه سرفه و به دنبال آن استفراغ می‌کردم و بعد حالم خوب می‌شد. به این علامت معروف شده بودم که بعد از مسابقه بالا می‌آورم و بعد حالم خوب می‌شود. بعدها پزشک جراح به من گفت بیماری سرطان روده از همان ۱۶ سالگی در بدن تو به وجود آمده و آن استفراغ‌ها از علائم بیماری‌ات بوده است. در آلمان یکی از مربی‌هایم یک وقت فوری از یک متخصص گوارش برایم گرفت. من و پدرم پیش دکتر رفتیم. دکتر گفت تو باید سریع جراحی بشوی. وقتی پیش جراح رفتم برای اولین بار اسم «کانسر» یعنی سرطان را شنیدم.

اخوان به این موضوع اشاره می‌کند که در شیمی‌درمانی خیلی کم موهایش ریخت و علت آن هم به گفته پزشک معالجه‌اش ورزشکار بودن و قدرت بدنی بالای اخوان بوده است. او می افزاید: من قبل از سرطان به اندازه‌ای که الان هدفمند هستم، در زندگی هدف نداشتم. به مربی‌ام، ساشا پلامبک، گفتم اگر قبل از بیماری خودباوری الان را برای زندگی داشتم، از همه چیزم در زندگی می‌زدم تا به جاهای بالاتری در تنیس برسم. البته الان دیگر تمام انگیزه و هدفم را روی مربی‌گری گذاشته‌ام. من یاد گرفته‌ام که وقتی هدفی داشته باشی باید ساعت به ساعت برای رسیدن به هدفت تلاش کنی.

پلامبک، مربی البرز اخوان هم درباره آینده ورزشی اخوان می‌گوید: مهمترین ویژگی البرز این است که او با تجربه شخصی خودش دقیقا متوجه شده است که بین یک تنیس‌باز «خوب» و یک تنیس‌باز «حرفه‌ای» چه تفاوتی وجود دارد. تنیس فقط به استعداد نیاز ندارد. تعداد تنیس‌بازهای خوب در دنیا به حدی زیاد است که نمی‌توانید تصور کنید. اما تفاوت بین ۲۰ تنیس‌باز اول جهان با بقیه فقط در حرفه‌ای بودن آن‌هاست. یک تنیس‌باز حرفه‌ای پس از بازی به‌جای اینکه به مهمانی برود و نوشیدنی بنوشد، به طور جدی به فکر بازی بعدی است. البرز احتمالا جزو ۱۰ تنیس‌باز اول ایران است. اما این برایش هیچ چیز نیست و راضی‌اش نمی‌کند. البرز در ابتدای راه مربی‌گری است و نیاز دارد بیشتر یاد بگیرد، اما به نظر من او با سرعت زیادی در حال یاد گرفتن است. من معتقدم که البرز پسر بسیار باهوشی است. متاسفانه در برلین خیلی‌ها به خاطر رفتارهای شوخ‌طبعانه البرز توانایی‌های منحصر به فرد او را دست‌کم می‌گیرند. شاید از نظر آنها این شوخ‌طبعی بچگانه به نظر برسد، ولی من معتقدم شوخ‌طبعی از ویژگی‌های شخصیتی مثبت البرز و نشانه پختگی اوست نه ساده‌لوحی‌اش.