کد خبر : 1782706 | 07 مهر 1400 ساعت 17:21 | 16K بازدید | 1 دیدگاه

از زمین‌های خاکی خوزستان تا درخشش در ازبکستان؛

کودایی: علاقه‌ای به نجاری نداشتم ولی مجبور بودم

نجار، دروازه‌بان و بازیکن زمین‌های خاکی این زهره کودایی دروازه‌بان تیم ملی بانوان ایران است.

کودایی: علاقه‌ای به نجاری نداشتم ولی مجبور بودم

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی بانوان ایران موفق شد با هدایت مریم ایراندوست پس از چند ماه تلاش مداوم در دو بازی مقابل بنگلادش و اردن پیروز شود و برای نخستین بار به جام ملت‌های آسیا صعود کند.

 

تیم بانوان ایران که پارسال در رنکینگ فیفا حضور نداشت و این روزها بیشتر از همیشه توانایی‌هایش را ثابت کرده است. اما چهره ویژه ایران در این دو بازی زهره کودایی بود که علاوه بر ثبت دو کلین شیت در جریان بازی‌ها، در ضربات پنالتی مثل یک قهرمان ظاهر شد و به زیبایی دو ضربه پنالتی را نیز مهار کرد.
کودایی گفت و گوی جالب و مفصلی با خبرنگار ورزش سه داشت که این مصاحبه را در این صفحه می‌خوانید.

 

 

*در فوتبال بانوان ایران تاریخ‌سازی کردیم


ما نزدیک به چهارماه تلاش کردیم و اردوهای منظمی داشتیم و در این مدت فشار تمرینات بالا بود چون یک هدف داشتیم و آن هم این بود که نتیجه بگیریم و دست پر برگردیم و همین اتفاق هم افتاد و وقتی برای این دو بازی به ازبکستان رفته بودیم می‌دانستیم باید چهارماه زحمتی که کشیدیم را آنجا ثمره‌اش را ببینیم و همین طور هم شد.دو تیم بنگلادش و اردن با انگیزه بالایی آمده بودند و می‌خواستند آنجا نتیجه بگیرند؛ علی الخصوص تیم اردن که سه هفته قبل قهرمان جام عربی شده بود و با یک روحیه خوب آمده بودند. شرایط آنجا خیلی خوب بود و ما آن مدتی که آنجا بودیم بنگلادش را پنج بر صفر بردیم و می‌دانستیم اردن حریف سخت تری خواهد بود. آنالیزهای خوبی شده بود و با درایت کادرفنی نقاط ضعف و قوت تیم‌ها را می‌دانستیم ولی بازی دوم با اردن که تیم خیلی خوبی بود و چند بازیکن خوب داشتند که می‌توانستند نتیجه را تغییر دهند ولی ما با آنالیزی که قبل از بازی داشتیم توانستیم نقاط ضعف و قوت‌شان را بشناسیم و زمانی که به زمین رفتیم می‌دانستیم کار سختی داریم و باید نتیجه لازم را بگیریم و برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران این اتفاق در فوتبال بانوان افتاد.

 

 

*برای ضربات پنالتی آماده بودیم


در مورد شرایط پنالتی‌ها باید بگویم که ما از سه، چهار روز قبل از بازی در تمرینات به دلیل اینکه خانم ایراندوست گفته بودند احتمالا این بازی به ضربات پنالتی کشیده خواهد شد تمرین پنالتی می‌کردیم و گلرها هم تست می‌شدند و آمادگی این اتفاق را داشتیم. من از لحاظ روحی و روانی آماده بودم و پیش خودم می‌گفتم باید زحمات این چند ماه اخیر را یک جوری با برد مقابل اردن تلافی کنیم و من توانستم دو ضربه پنالتی را با خواست خدا و دعای مادرم مهار کنم و دل خیلی‌ها شاد شود.

 

 

*بدون خطا پنالتی‌ها را مهار کردم


من فقط یک پنالتی را پنجاه-پنجاه پریدم و هرکس تمرکز بیشتری داشت می‌توانست بازی را ببرد و من در آن شرایط، خودم خیلی آرام و راحت بودم و توانستم با تشخیص درست به صورت سالم دو ضربه را مهار کنم. به نظرم هیچ خطایی هم در مهارهای من صورت نگرفت چون پیش از ضربات داور با ما صحبت‌های لازم را کرده بود و خودش هم حواسش به این اتفاق جمع بود.

 

 

*مقابل فدراسیون و خانم ایراندوست رو سفید شدیم


راجع به گلرها باید بگویم برای آنها احترام قائلم و آنها دوست‌های من بودند و در چندماه اخیر زحمت کشیدند و همه باهم رفیق بودیم و در تمرین هم هر گلری که تلاش می‌کرد دیده می‌شد. من در تمرینات نظر کادرفنی را جلب کردم و خیلی خوشحالم که توانستم اعتمادشان را جلب کنم که آنها را نیز خوشحال کنم چون کادرفنی و خانم ایراندوست و همینطور فدراسیون تلاش‌شان بر این بود که شرایط خیلی خوب باشد تا ما نتایج خیلی خوبی کسب کنیم.

 

 

*تیم ما را از رنکینگ فیفا کنار گذاشته بودند!


تعطیلی دو سال و نیمه بانوان به خاطر شرایط کرونا بود و ما متاسفانه از رنکینگ فیفا خارج شده بودیم ولی وقتی اردوها تشکیل شد و تیم ملی سرمربی خودش را معرفی کرد، با دو تورنمنتی که در بلاروس و ازبکستان شرکت کردیم به رنکینگ برگشتیم و با این دو بازی که بردیم و صعود کردیم و الان جایگاه بهتری از قبل داریم.

 

 

*الگوی من دروازه‌بان‌های آلمانی هستند


من ترشتگن و نویر را خیلی دوست دارم و به عنوان الگوهای گلری من هستند. همینطور یک گلر کامرونی به نام آندره اونانا است که الان در آژاکس بازی می‌کنند و من این سه نفر را خیلی دوست دارم و همیشه بازی‌هایشان را دنبال می‌کنم زیرا علاقه خاصی به آنها دارم. در فوتبال بانوان هم گلر تیم ملی آمریکا دروازه‌بان خوبی است و از سبک بازی او هم خوشم می‌آید. من به صورت حرفه‌ای فوتبال اروپا را دنبال می‌کنم و تیم‌های پاریس سن ژرمن و بارسلونا را دوست دارم.

 


*بیرانوند گلر محبوب ایرانی من است


فوتبال داخلی را هم دنبال می‌کنم ولی به شخصه گلری علی آقای بیرانوند را خیلی دوست دارم. من سال گذشته در سپاهان بودم ولی امسال با ذوب آهن قرارداد بستم و امسال در اختیار این تیم هستم. در لیگ آقایان ایران طرفدار تیم‌های خوزستانی هستم؛ درست است که در فوتبال اصفهان بازی کردم و خیلی هم دوست‌شان دارم ولی فوتبال خوزستان را تا جایی که بتوانم دنبال می‌کنم. خوزستانی‌ها در لیگ برتر و لیگ یک نماینده‌های زیادی دارند.

 

 

*در زمین‌های خاکی خوزستان گلری کردم


من اصالتا خوزستانی هستم و آن موقع که شروع کردم سنم کم بود و ما هم مثل دیگر فوتبالیست‌های خوزستانی از زمین‌های خاکی شروع کردیم و علاقه شدیدم باعث شد به سمت این رشته بروم و وقتی رفتم تمرین کردم و قرارداد بستم خیلی سنم پایین بود و توانستم خودم را به فوتبال معرفی کنم. خوزستان فوتبال خیز است و هر بازیکنی از خوزستان به جایی برسد خیلی تلاش کرده چون با این شرایط آب و هوایی و محرومیت اکثر شهرهای‌مان کار سخت است.

 

 

*خانواده‌ام از فوتبال بازی کردنم حمایت می‌کرد


یکی از حامیان بزرگی که داشتم خانواده‌ام بود و آنها پشتم بودند و توانستم این مسیر را بروم و در این کار موفق باشم. زمانی که من کلیپ مادرم را دیدم که از روی گوشی موبایل بازی را دنبال می‌کند، حس خوب و غرور انگیزی به من دست داد و خیلی خوشحال بودم که مادرم برایم دعا می‌کند. دعای پدر و مادر خیلی گیراست و این دعا کمکم کرد که این دو ضربه را مهار کنم و همه ما بابت این صعود خیلی خوشحالیم.

 

 

*ما هم مثل آقایان تلاش می‌کنیم


در مورد پخش زنده هم باید بگویم ما دوست داریم حقوق برابر داشته باشیم چون ما هم مثل آقایان تلاش می‌کنیم و امیدوارم با این نتیجه‌ای که گرفتیم و با توجه به این محدودیت‌ها، بتوانیم بازهم موفق شویم و امیدواریم شرایطی پیش بیاید که بتوانیم بیشتر دیده شویم.

 

 

*هیچ علاقه‌ای به نجاری ندارم؛ مجبور بودم!


هر فوتبالیستی از زمان شروعش در فوتبال شرایط خوبی نداشته و اکثر فوتبالیست‌هایی که معروف شده‌اند از قشر ضعیف جامعه‌شان بودند و من هم با توجه به مشکلات اقتصادی باید خرج خودم را می‌دادم و کمک به خانواده‌ام می‌کردم و هم اینکه باید طوری می‌شد که دستم در جیب خودم باشد و به این خاطر نجاری می‌کردم. دو سه سالی است که این کار را انجام نمی‌دهم و دروغ نگویم هیچ علاقه‌ای به انجام آن نداشتم و فقط می‌خواستم برای خودم و خانواده‌ام کار کنم. من هدف‌های زیادی داشتم و می‌دانستم یک روز موفق می‌شوم. امیدوارم از این به بعد با تلاش بیشتر افتخار آفرینی کنیم و ما هم هر روز تلاش خواهیم کرد.

 

 

*حسین بزرگی

دیدگاه‌ها