جابر، پهلوانی که خودش را با تختی مقایسه نمی کند

به گزارش "ورزش سه"، عصر روز یکشنبه دوم آبان بود که فینال سنگین وزن کشتی پهلوانی کشور میان جابر صادق زاده و امیر محمدی برگزار شد. مصافی سخت برای کسب بازوبند پهلوانی در سال 1400 که در نهایت با برتری صادق زاده به پایان رسید تا این کشتی گیر برای هفتمین مرتبه صاحب این افتخار شود. افتخاری که این بار با نقش بستن بازوبند پهلوانی بر دستانش توسط رئیس جمهور همراه شد.

در همین خصوص گفتگوی  "ورزش سه" را با جابر صادق زاده در ادامه می‌خوانید:

* برای هفتمین بار پهلوان کشور شدید. اول از همه از سطح این دوره از مسابقات و حسی که بعد از قهرمانی داشتید، بگویید.

مسابقات کشتی پهلوانی امسال پرقدرت‌تر از همیشه برگزار شد و نسبت به قبل با استقبال و توجه بیشتری از ورزشکاران همراه شد. کشتی‌گیران از ۳۱ استان در مسابقات شرکت کردند. در وزن من یعنی به اضافه ۱۰۰ کیلوگرم، ۷۰ شرکت کننده حضور داشت که این نشان از بالا بودن سطح کیفی مسابقات دارد. 

در کلام قادر به بیان حس درونی‌ام نیستم. همینقدر بگویم که خیلی خیلی خوشحالم. شرایط سختی را برای این موفقیت تحمل کردم چرا که در دروان همه گیری ویروس کرونا مسابقات برگزار نشد و در آن شرایط حفظ آمادگی بدنی سخت بود اما با این وجود برای مسابقات آماده شدم و حالا که نتیجه تلاشم را می‌بینم حسی مثل حس رفع عطش طولانی دارم. خداوند را شاکرم که توانستم بهترین نتیجه رو بگیرم.

* بعد از قهرمانی به نظر می رسید که خداحافظی کردید. تصمیم شما قطعی است؟

من از سال‌های نوجوانی به بعد، بیشتر وقت خودم را صرف ورزش کردم و‌ به مسابقات قهرمانی پرداختم. رشته تحصیلی ام مدیریت ورزشی است و تحصیلات تکمیلی‌ام نیز در این زمینه است. در حال حاضر مدرس دانشگاه در تمامی دروس زیر شاخه ورزش هستم و  همچنین باشگاه ورزشی خودم را نیز دارم. به طور کلی تمام زندگی، علاقمندی، تحصیلات و شغلم در این راستا بوده و هست و به بیان ساده باید بگویم ورزش با تمام ارکان زندگیم عجین شده است. برای من خداحافظی از ورزش معنی ندارد. می‌خواهم تا زنده هستم به فعالیت ورزشی ادامه دهم. فقط ممکن است در این مسیر جایگاهم تغییر کند و روزی ورزشکار باشم، زمانی مشاور ورزشی، مربی و شاید هم همه اینها باهم.

* می خواهیم به کمی قبل تر برویم. شاید خیلی ها جابر صادق زاده را به عنوان یک آزادکار بشناسند. چه شد که سال ها قبل وارد کشتی پهلوانی شدید؟

من در سه رشته مختلف کشتی آزاد، کشتی ساحلی و کشتی پهلوانی، قهرمان شدم. در هر زمینه و رشته‌ای که به من احتیاج بود و کشور نیاز داشت در مسابقات شرکت کردم. همیشه برای مردم سرزمینم کشتی گرفتم و هر کجا که من به عنوان نماینده کشورم انتخاب شدم سعی کردم که بهترین حالت خودم باشم و برای عزت ملتم و خودم تلاش کنم.

کشور ما در رشته کشتی بسیار ریشه‌دار و قدرتمند است. ورزشکاران مطرح زیادی داریم و نگرش بزرگان این ورزش همواره به نحوی بوده که به افراد جدید و تازه کار هم فرصت کافی را می‌دهند که چه بسا همین موضوع باعث معرفی پدیده های زیادی در رشته کشتی به کشورمان شده است.

* از اینکه در ایران بدون رقیب هستید، لذت می برید؟

 من در کشور بدون رقیب نیستم. رقبای خیلی زیاد، خیلی خوب و کاربلدی دارم. ورزش کشتی در ایران بسیار محبوب و پر طرفدار است و ‌البته ما هم در دنیا سرآمد هستیم. حتی آن دسته از کشتی‌گیران کشورمان که به رده بندی می رسند و یا اینکه شاید اصلا در انتخابی تیم ملی برای شرکت در مسابقات هم قرار نگیرند از بهترینهای دنیا هستند. 

در این مسابقات هیچ وقت رقبای خودم را دست کم نگرفتم. خوب می‌دانستم که تمام رقبایم که باید با آنها پیکار کنم قوی هستند. لطف خداوند بود که من آمادگی جسمانی خودم در تمام این مدت حفظ کردم و تمرین مداوم و پشتکار بالایی داشتم. فکر می کنم این امر موجب تکرار این قهرمانی‌ها و دریافت پیاپی این بازوبند ارزشمند در طی این سال‌ها شده است.

* به نظر می رسد شکلی که در حال حاضر کشتی پهلوانی برگزار می شود، با گذشته متفاوت است. قبلا روی زمین های خاکی و با لباس هایی متفاوت این ورزش انجام می شد. خودتان در این باره اطلاعاتی دارید؟

کشتی پهلوانی به عنوان یکی از ورزش‌های قدیمی در جهان به رسمیت شناخته شده است. تاریخ و ادبیات غنی کشور ما پهلوان پرور است و‌ با منش پهلوانی آمیخته شد. از سالیان قدیم مسابقات کشتی پهلوانی برای شناختن پهلوان ایران هرساله برگزار می‌شده و برنده این رقابت ها در سنگین وزن به عنوان پهلوان کشور شناخته می شود. در رسم و آیین این مسابقات، مسابقه فینال در حضور بالاترین مقام کشور انجام می‌گرفته و به این علت از همان ابتدا اهمیت فراوانی داشته است. به خاطر محبوبیت ذاتی این ورزش و توجه ویژه ای که حاکمان به آن داشته‌اند، پهلوانان صاحب بازوبند پهلوانی نیز همیشه از جایگاه اجتماعی بالایی برخوردار بوده‌اند.

* خیلی ها که این مسابقات را دنبال می کنند، می گویند کشتی پهلوانی خیلی کشتی آزاد است. تفاوت ها بین این دو رشته چیست؟

امروزه کشتی پهلوانی تلفیقی از چند رشته مختلف است و فقط در کشتی آزاد خلاصه نمیشود. در واقع می‌توان آن را ادغامی از فنون کشتی آزاد، کشتی ساحلی، کشتی آلیش یا جودو در نظر گرفت. شلوارک یا همان لباس مخصوصی که برای کشتی پهلوانی میپوشی دستت را برای انجام فنون هر رشته‌ای که بلد هستی باز می‌گذارد. 

* شما با کسب هفتمین بازوبند پهلوانی از عناوین علیرضا سلیمانی هم پیشی گرفتید. خودتان را با ایشان مقایسه می‌کنید؟

مقایسه بین پهلوان‌ها معنی ندارد. به این علت که هر ورزشکار در شرایط و عصر خودش زندگی می‌کند و شرایط ادوار مختلف برای رسیدن به این عنوان با هم فرق می‌کند. پهلوانان بزرگ همچون پهلوان پوریای ولی، پهلوان تختی و پهلوان علیرضا سلیمانی همه از بزرگان ورزش پهلوانی بودند و هستند. من هم از اینکه توانستم رکورد جدیدی در این ورزش برای خودم ثبت کنم بسیار خوشحالم. این نکته را خاطر نشان کنم که ورزش هم مثل هر علمی به مرور زمان و طی سال‌ها به واسطه هر ورزشکاری که به آن ورود میکند افتخاراتی کسب می‌کند ارتقا می‌یابد. اگر روزی پهلوان علیرضا سلیمانی ۶ بار این بازوبند رو کسب نمی کرد شاید من هم در خودم این جسارت رو نمی دیدم که بخواهم 7 مرتبه به آن برسم.  

* جدا از صحنه هایی که مردم روی تشک از شما می بینند، در زمینه های دیگر هم رسم پهلوانی را به جا می آورید؟

مرام و منش پهلوانی برگرفته از رفتار مولایمان امیرالمومنین است. پسندیده تر این است که که رفتارهای پهلوانی در خفا صورت گیرد. تظاهر و خودنمایی به خوب بودن و خیرخواهی در مرام پهلوانی جایی ندارد. جایگاه پهلوانی می طلبد علاوه بر رفتار اجتماعی مناسب، وجدان فردی، خوش خلقی و شکیبایی تلاش شود تا در خفا به تامین نیاز مستضعفان و کمک به هم نوعان پرداخته شود.

* به نظرتان دادن لقب پهلوانی به یک قهرمان باید چه متر و معیارهایی داشته باشد؟ این روزها به خیلی از قهرمانان ورزش لقب پهلوان داده می شود!

در این خصوص لازم میدانم‌ نظر شخصی خودم در مورد عنوان پهلوانی را عرض کنم. به نظر من هر فردی که دل مردم را شاد کند و پرچم کشور را با افتخار برافراشته سازد و دلیرانه و‌ با شجاعت ورزش کند شایسته عنوان پهلوانی است. مردم فقط چند دقیقه از زندگی یک ورزشکار و آن هم در زمان مسابقه را تماشا می کنند اما در پس آن مسابقه، سالها تمرین و ممارست و از خودگذشتگی همراه با پشتیبانی‌های  فداکارانه خانواده، مربیان و از همه مهمتر مردم وجود دارد.