پیام مهم فیفادی
رویاپردازی کافی‌است، تیم ملی در فاز تغییر
به گزارش ورزش سه، تیم ملی فوتبال ایران در مسابقه‌ای که سخت‌تر از پیش‌بینی‌ها بود، در ضربات پنالتی برابر کیپ‌ورد به پیروزی رسید و راهی دیدار پایانی تورنمنت العین شد. این مسابقه‌ای بود که شاید پیروزی در آن در ایران چندان جدی گرفته نمی‌شد، اما شکست در آن می‌توانست فشار زیادی بر تیم ملی وارد کند و حتی زمینه‌ساز تغییرات در کادر فنی در فاصله چند ماه مانده تا جام جهانی شود. به همین دلیل، طبیعی بود که تیم ملی در این بازی نیم‌نگاهی به کسب نتیجه هم داشته باشد.
با این حال امیر قلعه‌نویی بعد از پایان دیدار تأکید کرد پیروزی در این مسابقه اهمیت چندانی برایش نداشت و نکته مهم، اجرای روشی بوده که قرار است در جام جهانی از آن استفاده کند؛ این یک نکته مهم در صحبت‌های سرمربی تیم ملی بود که مهدی طارمی هم در گفت‌وگو با خبرنگاران آن را تأیید کرد.
ایران در این مسابقه به‌جای مالکیت بالا و فشار مداوم، توپ را به حریف سپرد و با بستن فضاها، بازی را در نیمه خودی کنترل کرد تا روی ضدحملات به موقعیت برسد؛ ملی‌پوشان با همین برنامه، چند فرصت جدی هم ایجاد کردند و در نهایت هم به پیروزی رسیدند. در این رویکرد، خبری از درخواست همیشگی قلعه‌نویی برای اضافه شدن مداوم دو مدافع کناری به حمله نبود؛ نقش‌ها تغییر کرده بود و وظیفه اصلی وینگرها و هافبک‌های دفاعی، پوشش فضا و حفظ استحکام دفاعی بود.
در واقع به نظر می‌رسد با اضافه شدن آنتونیو گالیاردی ایتالیایی به کادر فنی امیر قلعه‌نویی که به سبک مربیان ایتالیایی در سازماندهی دفاع و ساخت بلاک تبحر دارد، تیم ملی وارد فاز تازه‌ای شده و شاید از شکل بازی‌اش در جام جهانی ۲۰۲۶ رونمایی کرده باشد.
به نظر در بازی مقابل مصر هم همین رویکرد تکرار می‌شود؛ جایی که تیم برای گل‌زنی روی توانایی تک مهاجم و نفوذ وینگرها حساب باز می‌کند، اما دفاع را از زمین حریف آغاز خواهد کرد. در این سبک، فضا برای بازی با دو مهاجم وجود ندارد، مگر اینکه هر دو، دونده، پرقدرت و تدافعی باشند؛ اتفاقی که روز گذشته با ورود علی علیپور به زمین تا حدی شکل گرفت، اما به صورت کلی، شانس بازیکنان دونده‌تری مثل امیرحسین حسین‌زاده، مهدی هاشم‌نژاد، امید نورافکن و محمد محبی در این سبک بیشتر است.
در این بازی زوج مجید حسینی و شجاع خلیل‌زاده هم برای اولین بار کنار هم بازی کردند و عملکرد خوبی هم داشتند تا شاید قلعه‌نویی به آنها به چشم زوج اصلی خود برای جام جهانی نگاه کند؛ دو بازیکنی که در عرصه باشگاهی هم آماده و سرحال ظاهر شده‌اند.
ایران حالا از علاقه ذاتى قلعه‌نویى به فوتبال تهاجمی و خط حمله پرفشار فاصله گرفته و به سمت نظم دفاعی، ایجاد لایه‌های محکم، آرامش بخشیدن به دروازه‌بان و مدافعان مرکزی و حضور هافبک دفاعی در مقابل مدافعان وسط حرکت کرده است؛ شیوه‌ای که سال‌ها با آن بازی کرده‌ایم و در اجرای آن تجربه و مهارت داریم.
البته تفاوت اصلی اینجاست که نسلی که در دوران کارلوس کی‌روش همین سبک را به‌خوبی اجرا می‌کرد، جوان‌تر و آماده‌تر بود، اما تیم فعلی مسن‌تر است و شاید برای سه بازی پرفشار مرحله گروهی جام جهانی، آن آمادگی سابق را نداشته باشد. بنابراین روند جوان‌سازی تیم تا جام جهانی ادامه خواهد داشت و احتمالاً برخی چهره‌های حاضر در اردوهای فعلی در آینده جایشان را به بازیکنان جوان‌تر بدهند؛ به‌ویژه با توجه به اینکه لیگ ایران در چهار ماه آینده بدون تعطیلی ادامه خواهد داشت و فرصت مناسبی برای ارزیابی نسل تازه تا فیفادی مارس فراهم می‌کند.
در واقع فاز تغییر در تیم ملی و مرحله عملیاتی تغییرات برای جام جهانی آغاز شده است و قرعه‌کشی آذرماه نیز نقش مهمی در تعیین مسیر تیم ملی تا مسابقات خواهد داشت، اما آنچه حالا مشخص است، کنار گذاشته شدن رویاپردازی‌های گذشته در کادر فنی و حرکت به سمت عمل‌گرایی است؛ تیم ملی از این پس به جای علاقه بیمارگونه به پیروزی، به کسب نتیجه و نواختن فکر می‌کند.
