فوتبال به جسارت پاداش میدهد
پنالتی، آینه بیرحم: از فیورنتینا تا تیم ملی ایران
به گزارش ورزش سه، در سری آ اتفاقی افتاد که برای ما یادآور یک اتفاق عجیب در تیم ملی بود. تنش در فیورنتینا به خاطر یک پنالتی که بیاختیار برای ما اتفاقهای بازی ایران و ازبکستان را تداعی میکند.
ماجرای پنالتی در بازی اخیر فیورنتینا مقابل ساسولو تبدیل شده به نماد آشفتگی تیمی که این فصل، بیش از هر چیز با ترس، تردید و بحران دستوپنجه نرم میکند. در لحظهای که فیورنتینا نیاز داشت با زدن پنالتی به بازی برگردد، اختلاف بین بازیکنان بالا گرفت. سرمربی فیورنتینا پائولو ونولی صریحا گفته بود که پنالتیزن اول آلبرت گودموندسون است اما در آن مسابقه گوندوموندسون نخواست ضربه بزند. گزینه دوم ماندراگورا بود که او هم زیر بار پنالتی زدن نرفت در نهایت مویس کین برای شکستن طلسم جلو آمد. همین تردید، همین مکث، همین بحث کوتاه کنار نقطه پنالتی، به گفته ونولی عامل روزهای تیره و تاره فیورنتینا در این فصل است. سرمربی تیم میگوید پنالتی نزدن بازیکنانش ریشه در «ترس» داشت. او بعد از بازی در میکسدزون جلوی دوربینها تکرار کرد: «چقدر ترسیدهایم؟ پنالتی نشان داد» فیورنتینا باز هم باخت و پنالتی، به جای اینکه فرصت نجاتش باشد، به آینه بحران تبدیل شد.
این تصویر برای ما به شکل عجیبی آشناست. چند روز از ماجرای پنالتیهای جنجالی تیم ملی ایران در بازی مقابل ازبکستان میگذرد. زمانی که تردید درباره پنالتیزن تیم ملی از یک صحنه ساده، جنجالی بزرگ ساخت. تیمی که در لحظه حساس به جای قاطعیت، وارد منطقه خاکستری شد تا هم قلعهنویی شاکی باشد، هم طارمی و هم هواداران تیم ملی. چیزی که ونولی در فلورانس اسمش را «ترس» گذاشت و مهدی طارمی هم در لفافه به همین ترس در بین برخی بازیکنان اشاره کرد.
وقتی بازیکن جلو نمیآید، وقتی چند ثانیه تأخیر گامها را سنگین کرده و روح و روان تیم را به هم میریزد، یعنی بحران پیش از آنکه به عینه روی اسکوربورد دیده شود در ذهنها لانه کرده است. در فیورنتینا، این تردید تبدیل شد به اعتراف آشکار مربی، به دعوای لفظی بازیکن و مربی، به تیمی که هنوز بردی ندارد.
فوتبال گاهی بیرحمانه آشکارا همه چیز را عیان میکند. یک پنالتی، همهچیز را لو میدهد: شجاعت یا ترس، اعتماد یا بیاعتمادی.
داستان فیورنتینا و داستان تیم ملی ایران، با تمام تفاوتها، در یک نقطه به هم میرسند: در لحظهای که توپ روی نقطه پنالتی ساکن است، استادیوم نفس را در سینه حبس کرده و تیم باید بین جسارت و تردید انتخاب کند. فوتبال بارها و بارها ثابت کرده که به جسارت پاداش میدهد و تردید را مجازات میکند.
