لوپتگی-بارسا؛ روایت یک ناکامی

به گزارش "ورزش سه"، نوکمپ برای سه فصل خانه لوپتگی بود. دورانی که شاید او ترجیح می دهد هرگز به یاد نیاورد. همه چیز برای او بد گذشت. از اشتباهات فردی عجیب و نیمکت نشینی های متعدد گرفته تا مشکلاتش با یوهان کرویف و بابی رابسون، مربیان وقت بارسلونا.

او در مقطعی حتی به گلر سوم بارسا پس از بوسکتس و آنگوی نیز تبدیل شد و در نهایت پس از سه فصل مصیبت بار به رایووایکانو پیوست.

لوپتگی در رئال مادرید رشد و پرورش یافت ولی با بی اعتمادی های مربیان ترجیح داد به لوگرونیس برود. سه فصل عالی در این باشگاه باعث شد تا او به عنوان یکی از سه دروازه بان تیم ملی اسپانیا راهی جام جهانی 1994 آمریکا شود. او پیش از عزیمت به این رقابت ها و پس از شکست مذاکرات بارسا با کانیزارس، با آبی و اناری ها قرارداد بست. بارسا زوبی زارتا را پس از 8 فصل از دست داده بود و به دنبال جانشین می گشت. در آن زمان به نظر می رسید که لوپتگی همان دروازه بان موردنظر بارسا برای جانشینی زوبی خواهد بود اما چنین نشد.

لوپتگی به بارسلونایی پیوسته بود که از شکست 4-0 برابر میلان در فینال لیگ قهرمانان سال 94، درهم شکسته و مغموم بود. لوپتگی در مصاحبه با مارکا گفت که از اینکه قرار است جانشین زوبی زارتا باشد هراسی ندارد و از دلایل جدایی اش از رئال نیز سخن گفت اما شروع او در بارسا اسف بار بود.

او در بازی برگشت سوپرکاپ اسپانیا در نوکمپ برابر ساراگوسا دروازه بان ثابت بارسا شد . اشتباهات فراوان او در نهایت باعث شکست 4-5 بارسا شد. لوپتگی حتی نتوانست بازی را به اتمام برساند و با کارت قرمز زمین بازی را ترک گفت. او خوش شانس بود که بارسا به لطف برتری 0-2 بازی رفت، در نهایت فاتح سوپرکاپ شد. در بازی رفت، بوسکتس(پدر سرخیو بوسکتس) گلر اول بارسا بود.

لوپتگی پس از شروع کابوس وارش به خبرنگاران گفت:« بدشانس تر از این نمی شد باشم. اشتباهاتی داشتم که شاید هر 5 سال یک بار مرتکب شوم اما اطمینان دارم که دوران خوبی در بارسا خواهم داشت.»

همان بازی ضعیف باعث شد تا بوسکتس از سوی کرویف به عنوان دروازه بان اول معرفی شود. لوپتگی به نیمکت ذخیره ها تبعید شد تا فوریه 1995 و بازی کوپا دل ری برابر اتلتیکو مادرید. یک شب کابوس وار دیگر برای لوپتگی چرا که پس از گذشت تنها 13 دقیقه، به دلیل خطا روی کامینه رو از بازی اخراج شد و بارسا که 1-0 پیش بود در نهایت در خانه 1-4 مغلوب شد:« وقتی داور کارت قرمز را نشان داد، دنیا جلوی چشمم آمد. مدت ها منتظر بازی برای بارسا بودم و اشتیاق زیادی داشتم. متاسفانه تیم را ده نفره کردم. در این مدت واقعا بدشانس بوده ام. از هر نظر متاسفم.»

جالب اینکه لوپتگی در بازی برگشت بازهم به میدان رفت. دیداری که خوش درخشید و دو پنالتی هم مهار کرد. بارسا آن بازی را 1-3 پیروز شد ولی در نهایت از دور رقابت ها کنار رفت. پس از آن بازی لوپتگی بار دیگر به نیمکت ذخیره ها تبعید شد و برخی مواقع حتی به سکوها فرستاده شد. کرویف ترجیح می داد از آنگوی، داماد خود به عنوان گلر دوم و بالاتر از لوپتگی استفاده کند. مصدومیت از ناحیه مچ دست نیز مزید بر علت شد تا شرایط برای لوپتگی بدتر نیز بشود.

او پس از بهبودی مصدومیتش گفت:« در سه فصل حضورم در لوگرونیس، از نگاه رسانه ها بهترین گلر اسپانیا بودم. به بارسلونا آمدم تا بدرخشم اما دو بازی متوالی هم به میدان نرفته ام. اینجا هنوز مردم مرا نمی شناسند و این بیشتر مرا اذیت می کند.»

با مصدومیت بوسکتس و دو بازی که آنگوی به میدان رفت، سرانجام کرویف تصمیم گرفت به لوپتگی اعتماد کند. حاصل کار دو شکست 4-2 و 1-0 برابر سویا و لاکرونیا بود و یک تساوی خانگی برابر سلتا. لوپتگی سپس بار دیگر نیمکت نشین شد و فصل برای او و بارسا بدون هیچ افتخاری به اتمام رسید.

فصل دوم حضور لوپتگی (96-95) نیز مشابه فصل اول و با مشکلاتی جدید همراه بود. بارسا با بوسکتس، آنگوی و لوپتگی کار را شروع کرد. لوپتگی در بازی دوستانه مقابل اوترخت سه گل دریافت کرد:« مسئولیت اشتباهاتم را بر عهده می گیرم و نمی توانم آنها را نفی کنم.»

کمی بعد کرویف ترجیح داد برای بازی برابر فیورنتینا، بوسکتس و آنگوی را به فلورانس ببرد و لوپتگی در بارسلونا باقی ماند:« این یک ضربه سخت برای من است. فکر نمی کنم هدف مربی سیستم چرخشی باشد. او در بارسلونا مرا گذاشت و تمام. اگر هر سه ماه یک بار بازی کنم نشان دادن شایستگی هایم کار سختی خواهد بود.»

در میانه های فصل بود که بوسکتس به دلیل مصدومیت عجیب از ناحیه دست، بازی با تنه ریف را از دست داد. او برای جلوگیری از اصابت یک جسم آهنی به پسرش سرخیو، دچار مصدومیت شد. به این ترتیب همه تصور می کردند که لوپتگی گلر اول بارسا خواهد بود اما کرویف به آنگوی اعتماد کرد:« خیلی عصبانیم. می خواهم با کرویف حرف بزنم و برایم دلایل نیمکت نشینی را توضیح بدهد. در بسیاری از موارد با نظرات او موافق نیستم. اگر به من اعتماد دارد، پس ثابت کند. من یک بازیکن با سابقه هستم، نه یک جوان مبتدی.»

یک مصدومیت دیگر برای بوسکتس سبب شد تا این بار فرصت به لوپتگی برسد. تساوی 1-1 برابر راسینگ، پیروزی 3-1 برابر سویا و بار دیگر اتلتیکو مادرید. لوپتگی در حالی که بارسا 2-0 عقب بود، دقیقه 72 از ناحیه همسترینگ مصدوم شد و دوباره برابر اتلتیکو مجبور به ترک بازی پیش از اتمام 90 دقیقه شد.

جنگ و جدل رسانه ای لوپتگی با کرویف همچنان ادامه داشت و مشخص بود که ارتباط این دو کاملا قطع شده است. او دیگر حتی در فهرست 18 نفره هم قرار نمی گرفت:« می دانم چرا دعوت نمی شوم ولی چیز بیشتری نمی توانم بگویم. من در بهترین فرم از زمان پیوستن به بارسلونا هستم ولی.....». دومین فصل هم با ناکامی به اتمام رسید.

فصل 97-96 با جدایی کریوف و آمدن بابی رابسون و مورینیو به عنوان دستیار همراه بود. به نظر می رسید که با رفتن کرویف، اوضاع برای لوپتگی بهتر خواهد شد تا اینکه نونیز، رئیس وقت بارسلونا، ویتور بایا، گلر اول تیم ملی پرتغال و باشگاه پورتو را به خدمت گرفت. پس از آن لوپتگی در فهرست فروش قرار گرفت اما پس از اینکه بازگشتش به لوگرونیس منتفی شد، در نهایت در بارسا باقی ماند.

او در سوپرکاپ اسپانیا برابر اتلتیکو، اولین و آخرین بازی فصل خودش را انجام داد. دیداری که بارسا 3-1 مغلوب شد. در آن فصل دیگر به لوپتگی میدان نرسید. بایا گلر اول بود و بوسکتس ذخیره او که در نهایت توانست 7 بار به میدان برود.

ماه مارس و پس از اینکه رابسون، بوسکتس را در بازی برابر  AIK در جام برندگان جام ترجیح داد، طاقتش تمام شد و در یک مصاحبه گفت:« اگر قرار بود در این دیدار کم اهمیت هم به میدان نروم، چرا ابتدای فصل به من نگفتند. قطعا در صورت اطلاع، بارسا را تحت هر شرایطی ترک می کردم. اصلا این قضایا را نمی فهمم.»

دوران حضور لوپتگی در بارسا، آگوست 1997 به اتمام رسید. او به رایو پیوست و البته دیگر هرگز مصاحبه ای علیه بارسا انجام نداد.

کارنامه او در بارسا سه فصل، 10 بازی، دو پیروزی، دو تساوی، شش شکست، دریافت 20 گل و کسب چهار جام(دو سوپرکاپ اسپانیا، یک کوپا دل ری و یک جام جامداران) بود. با انبوهی از جنگ و جدل های رسانه ای، تحقیر و عذاب و در یک کلام مصیبت واقعی. سال هایی که برای لوپتگی با یک انتخاب اشتباه به هدر رفتند.

منبع: مارکا

ترجمه: رضا سیف