نگاهی به خوزستانی‎های فوتبال ملی

به گزارش "ورزش سه"، ملی‌پوشان بسیاری از خطه خوزستان به فوتبال ملی رسیده و تبدیل به مهره های فوق برتر فوتبال درآمده اند. اگر بخواهیم تمام ملی‌پوشان سربرآورده از خوزستان را با هم مرور کنیم به نام های بسیار می‌ رسیم و به واقع می‌ توان ادعا کرد که بعد از تهران و پیشتر از اصفهان، آذربایجان، فارس، خراسان و گیلان بیشترین ملی‌پوش تاریخ فوتبال از ایران از خطه خوزستان به فوتبال معرفی شده اند.

امیرآل خیراندیش، حمید برمکی، پرویز دهداری، حمید جاسمیان، محراب شاهرخی، اکبر افتخاری، ناظم گنجاپور، حسن نظری، ابراهیم قاسم پور، مجید حلوایی، حسین گازرانی، محمد صادقی، عبدالرضا برزگری، احمدرضا عابدزاده، علیرضا فیروزی، کریم باوی، کریم بوستانی، صمد مرفاوی، سهراب بختیاری زاده، ایمان مبعلی، علی بداوی، حسین کعبی، سیدمحمد علوی، مجاهد خذیراوی، عبدالله ویسی، ابراهیم تهامی، سیروس نعمتی نژاد، نعیم سعداوی، سیامک رحیم پور، مجید بشکار، مسعود سلیمانی شجاعی، عبدالرزاق خادم پیر، بهزاد غلامپور، ایرج سلیمانی، منصور رشیدی، جلال کاملی مفرد، پژمان منتظری و ... اما به واقع این نفرات بهترین و معتبرترین خوزستانی های تاریخ فوتبال ملی هستند.

1. پرویز دهداری: از سال 1334 تا سال 1342 برای تیم‌ملی بازی کرد واز سال 1337 کاپیتان تیم‌ملی شد، دهداری 2بار سر مربی تیم‌ملی فوتبال کشورمان شد؛ به استاد اخلاق موسوم شد و سبک جدیدی از نگرش در جامعه فوتبال به وجود آورد. دهداری در سحرگاه دوم آذر 1371 دیده از جهان فروبست.

2. محراب شاهرخی؛ از حیث توانمندی به بمب افکن سیاه معروف شد. در دفاع چپ و راست سابقه بازی داشت، با تیم‌ملی به المپیک 1964 توکیو صعود کرد و قهرمان جام ملت های 1968 آسیا شد. محراب در سال های 56 تا 60 سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس بود.

3. حسن نظری؛ گروهی حسن نظری را بهترین دفاع راست تاریخ فوتبال ایران می‌ دانند. نکته جالب آنکه همه دوران شکوه و اعتبار او در فوتبال ملی تنها در 3 سال اتفاق افتاد و آخرین بازی ملی او سال 57 در 23 سالگی انجام شد و سپس او جلای وطن کرد و به خاطر قوانین آن زمان از بازی در تیم‌ملی محروم ماند.

4. ابراهیم قاسمپور: او هم مثل دهداری و نظری آبادانی بود، قاسمپور پدیده فوتبال سال 54 کشور بود و از سال 54 تا سال 57 که مثل نظری دورانی کوتاه در فوتبال ملی داشت، پیراهن پرافتخار ملی کشور را به تن داشت. قاسمپور 15 سال در تیم های عربی بازی کرده و ستاره فوتبال ملی ایران در کشورهای عرب منطقه معرفی شد.

5. محمد صادقی؛ صاحب چنان توانی بود که مربیان فوتبال ملی را بر آن داشت که از وجود او به جای پرویز قلیچ خانی بهره برند. صادقی ضمن آنکه اولین بازیکن غیرنظامی پاس بود، از سال 51 هم و از زمان المپیک مونیخ عضو تیم‌ملی شد. هت تریک او در بازی برابر بایرن مونیخ با پیراهن ملی و گل او به تیم‌ملی آرژانتین؛ تیمی که یک سال بعد قهرمان جام‌جهانی شد، از نکات برجسته فوتبال ملی او محسوب می‌ شود.

6. عبدالصمد مرفاوی؛ گروهی او را در سال های میانی دهه 60 سمبل تیم‌ملی سلیقه ای دهداری می‌ دانستند و اعتقاد داشتند فوتبال ملی مهاجمانی بسیار بهتر از او دارد. اما به واقع مرفاوی در سال های واپسین دهه 60 اوج گرفت و تا زمان ظهور علی دایی در سال 72 بهترین سرزن فوتبال ایران بود.

7. احمدرضا عابدزاده؛ بی شک یکی از دو گلر برتر تاریخ فوتبال ما و به روایت بسیاری به خاطر قدرت، شجاعت و روحیه بالا بهترین سنگربان تاریخ فوتبال ماست. البته او تا 14 سالگی در آبادان بود و فوتبال سطح بالا را از اصفهان آغاز کرد.

8. حسین کعبی؛ هر چند به گمان بسیاری، سمبل فوتبالیست هایی است که با شناسنامه تقلبی آلوده به صغرسن پای به فوتبال نهاده اما آنچه مسجل است اینکه با انجام 90 بازی ملی رکورددار تمام خوزستانی های حاضر و شاغل در فوتبال ملی کشورمان بوده است. هر چند حضور او در فوتبال احتمالا به خاطر بالا بودن سن واقعی او نسبت به سن شناسنامه ای زودتر از حد معمول به پایان رسید.

9. پژمان منتظری؛ از معدود فوتبالیست های تکنیکی فوتبال ما در خط دفاع است، چنین مدافعانی توان بازی سازی از عقب میدان را در حیطه قدرت فنی خویش دارند. منتظری در حال حاضر بین اهالی فوتبال خوزستان تعداد بازی ملی زیادی داشته و رفته رفته خود را به رکورد این عرصه نزدیک می‌ داند.

10. سهراب بختیاری‎زاده: یکی از 7 گلزن ایران در تاریخ جام‌های جهانی بوده که از حیث توان بازی سازی سرآمد همه مدافعان خوزستانی ملی‌پوش بوده است. او مسن ترین گلزن لیگ‌برتر و مسن ترین عنصر انسانی است که در تاریخ لیگ‌برتر به میدان رفته است. سهراب بختیاری زاده اولین کسی بود که در فوتبال ملی ایران در قالب دفاع خطی به میدان رفت.

* برخی از بازیکنانی که در فوتبال ایران خوزستانی به حساب می‌ آیند در واقع برآمده از شهرهای دیگرند که در خوزستان به عرصه رسیده اند و نمی‌ توان آنها را خوزستانی نامید. از جمله غلامحسین و پرویز مظلوم تنگستانی، معروف به مظلومی و حسین ماهینی که اهل بوشهر هستند. ابراهیم میرزاپور که خرم آبادی و بالاخره بختیار رحمانی که از هموطنان دیار اورامانات و بیستون یعنی کرمانشاه است.