معرفی تیم های یورو 2016؛ ایرلند شمالی

به گزارش "ورزش سه"، 30 سال از روزهای پرافتخار تیم بیلی بینگام سپری شده؛ تیمی که باعث افتخار مردم این کشور در زمان برگزاری جام جهانی 1982 در اسپانیا شد و البته 4 سال بعد در مکزیک نیز تا اندازه ای خوب کار کردند.  مسلما در این مدت بسیاری امیدهای‌شان برای حضور دوباره ایرلند شمالی، این کشور 1.8 میلیونی، در یک تورنمنت بزرگ را از دست دادند.

ایرلند شمالی در این مدت بیش از هر تورنمنت دیگری به حضور در یورو 1996 در انگلیس نزدیک شده بود اما با شکست در دیدار پلی آف به دلیل تفاضل گل کمتر از حضور در این رقابت‌ها باز ماند. تیم برایان همیلتون از نظر امتیازی با تیم جمهوری ایرلند برابر بود اما با اختلاف تنها یک گل در رتبه سوم قرار گرفت.

 20 سال بعد زمانی که کمتر کسی انتظار داشت، تیم فعلی برخلاف همه این‌ها با قرار گرفتن در صدر گروهش در مسابقات مقدماتی یورو، بلیت حضور در فرانسه را به دست آورد. آنها درمرحله مقدماتی جام جهانی 2014 در گروه‌شان پنجم شدند و به همین دلیل پیش از رقابت‌های مقدماتی یورو حتی هوادارانشان نیز آنها را بدون شانس توصیف می‌کردند.

مایکل اونیل که در دسامبر 2011 جانشین نایجل ورتینگتون در تیم ایرلند شمالی شد، در 9 دیدار ابتدایی‌اش  5 مساوی و 4 شکست داشت و به همین دلیل کسی انتظار نداشت که او بتواند این تیم را احیا کند. او که حالا با رسیدن تیمش به یورو به چهره محبوب هواداران تبدیل شده در این مورد گفته بود: «ما رقابت‌ها را پایین‌تر از آذربایجان و تنها یک امتیاز بیشتر از لوکزامبورگ به پایان رساندیم. لوکزامبورگ با ما در بلفاست 1ـ1 مساوی کرد و در خانه‌اش  ما را 3 ـ 2 شکست داد. ما تیم 129 رنکینگ فیفا بودیم که پایین ترین رتبه ما بود. اصلا متعجب نمی شدم اگر من را اخراج می‌کردند.»

اما مدیران فدراسیون فوتبال ایرلند شمالی اعتقادشان به او را از دست ندادند. تساوی 1ـ1 در خانه پرتغال در مقدماتی جام جهانی، نشانه‌های مثبتی را در تیم نشان داده بود. در آگوست 2013، با شکست روسیه در ویندسون پارک، اولین پیروزی اونیل روی نیمکت ایرلند شمالی رقم خورد و سرانجام فدراسیون فوتبال ایرلندشمالی نتیجه اعتمادش را با نتایج درخشان در مقدماتی یورو گرفت. 

هرچند اونیل با تیمی تقریبا شبیه به مقدماتی جام‌جهانی در این رقابت‌ها حضور پیدا کرده بود اما کاملا متحول شده نشان داد و  بعد از 6 پیروزی، 3 تساوی و یک شکست و رساندن تیم به رتبه 28 رنکینگ فیفا، مایکل اونیل به یک قهرمان ملی تبدیل شد. او که کارش به عنوان مربی را در لیگ‌های رده پایین اسکاتلند و انگلیس آغاز کرده بود، مطمئنا در فرانسه کار دشواری خواهد داشت. اولین دیدار آنها مقابل لهستان خواهد بود، پس از آن به دیدار اوکراین می‌روند و در آخرین دیدار مرحله گروهی، با آلمان، قهرمان جهان، روبه‌رو  می‌شوند. 

اونیل  گفته:«در مرحله مقدماتی ما دومین رکورد منفی را در زمینه مالکیت توپ داشتیم. اما بیشترین تلاش برای گلزنی برای ما ثبت شد. فکر می‌کنم این موضوع خیلی مهمی است زیرا ما حریفانمان را آنالیز کرده بودیم و می‌دانستیم چطور با نقاط قوتشان مبارزه کرده و چطور از نقاط ضعفشان بهره بگیریم. 

ما مجموعه بازیکنان کمی داریم و آنها برای اولین بار در یک تورنمنت بزرگ حضور پیدا می‌کنند. بسیاری از بازیکنان ما تجربه بین المللی کمی دارند، حتی در سطح باشگاهی؛ بنابراین به دنبال این هستند که خودشان را ثابت کنند. ما به بازیکنانمان اعتماد به نفس و منظم بودن یاد می‌دهیم. ما در مقابل ستاره‌هایی قرار می‌گیریم که در بالاترین سطح در باشگاه‌هایشان بازی می‌کنند. 

آلمان قهرمان جهان است و لهستان از نظر کیفیت فاصله زیادی با این تیم ندارد و شاید بهترین مهاجم اروپا را با داشتن روبرت لواندوفسکی در اختیار داشته باشد. اوکراین از نظر کیفیت ناشناخته‌تر است. ما می‌خواهیم در آخرین دیدار در شرایطی مقابل آلمان قرار بگیریم که هنوز امید برای صعود داشته باشیم. معتقدم می‌توانیم به مرحله بعد صعود کنیم.»
این همان امیدی است که باعث شد تیم اونیل در مرحله مقدماتی آمار فوق‌العاده‌ای از خود بجا بگذارد و انتظاری غیرواقعی به نظر نمی رسد.

نظرات از ایرلند شمالی

دیوید هیلی، رکورددار گلزنی در تیم ایرلند شمالی: رسیدن به آنچه مایکل اونیل انجام داد با توجه به امکاناتی که در اختیار دارد، چیزی کمتر از معجزه نیست. در روزهایی که من بازی می‌کردم ما به نتایج فوق‌العاده‌ای رسیدیم  و انگلیس و اسپانیا را شکست دادیم اما با شکست خوردن مقابل تیم‌هایی که باید  شکست‌شان می‌دادیم، کارمان را خراب کردیم. موفقیت یک تیم به عنوان یک فاکتور متحدکننده در کشور عمل می‌کند.

استفن باکستر، سرمربی کروسادرز: ما با 3 حریف روبه رو می‌شویم، همگی آنها را می‌توان تیمی برتر از ما دانست اما معتقدم ما می‌توانیم هم لهستان و هم اوکراین را در ضدحملات غافلگیر کنیم. چیزی که از آن مطمئن هستم این است که تیم مایکل، تیمی سازمان یافته خواهد بود و بازیکنان کلیدی ما کایل لافرتی در خط حمله و کاپیتان تیم استیو دیویس هستند. 

دیویس یکی از بازیکنان کلیدی ماست و یکی از ارکان حیاتی تیم محسوب می شود. ما خوش شانس هستیم که بازیکنانی مانند جانی اونز، کرگ کَث‌کارت و گرث مک آئولی که همگی در لیگ برتر حضور دارند، در خط دفاعی ما بازی می‌کنند و این فاکتوری کلیدی برای موفقیت است. 

بیلی همیلتون، عضو تیم ملی ایرلند در جام‌های جهانی 1982 و 1986: ما مقابل تیم‌هایی قرار خواهیم گرفت که از نقاط ضعف ما استفاده خواهند کرد؛ به ویژه تیم آلمان. شاید این یک نقطه قوت است که ما بازیکن ستاره ای نداریم همه وظیفه ای در تیم دارند و ما با سیستمی بازی می‌کنیم که حتی اگر بازیکنی مصدوم شود تغییر نخواهد کرد. هر عضو تیم وظیفه‌اش  را می‌داند. 

در خط دفاعی ما متاسفانه کریس برانت را به دلیل مصدومیت در اختیار نداریم و باید دعا کنیم که کایل لافرتی تا زمان آغاز رقابت‌ها به آمادگی مطلوب برسد.

آنها چطور بازی می‌کنند؟

مایکل اونیل بدون اینکه بخواهد در باد موفقیت‌های قبلی‌اش بخوابد، آماده است تا براساس نیازهای 3 بازی تیمش در مرحله گروهی آرایش‌های جدیدی را امتحان کند. در طول مرحله مقدماتی براساس حریفی که مقابلشان قرار گرفتند، او از سیستم‌های 3ـ3ـ4، 2ـ4ـ4 یا 1ـ4ـ1ـ4 استفاده می‌کرد. ضمن اینکه او در دیدارهای دوستانه ماه مارس گذشته از سیستم 2ـ5ـ3 استفاده کرد. 

او هیچ تاکید ویژه‌ای روی استفاده انحصاری از یک برنامه ندارد و بازی تیمش را براساس اتفاقاتی که رقم می خورد، شکل می‌دهد. از دست دادن کریس برانت، مدافع چپ کلیدی تیم که در 9 دیدار از 10 بازی مرحله مقدماتی حضور داشت و اکنون با مصدومیت لیگامنت روبه‌رو شده، می‌تواند جا را برای دنیل لافرتی، شین فرگوسن یا مایکل اسمیت که همگی در دسته سوم انگلیس بازی می‌کنند، باز کند.

اونیل امیدوار است کایل لافرتی مهاجم بااستعداد تیم با پشت سر گذاشتن سریع مصدومیتش از ناحیه ران که در دیدار دوستانه مقابل اسلوونی برایش رخ داد و از به دست آوردن آمادگی سابقش بتواند در یورو در ترکیب اصلی قرار بگیرد. او می‌تواند زوج خوبی با کانر واشینگتن، بازیکن کوئینزپارک رنجرز که به تازگی به اردوی ایرلند شمالی دعوت شده، تشکیل دهد.  

کانر مک‌لافلین، جانی اوون، گرت مک‌آئولی و گرت کث‌کارت احتمالا 4 مدافع تیم در سیستم 3ـ3ـ4 یا 1ـ5ـ4 خواهند بود. جیمی وارد و استیوارت دالاس، دو بال هجومی تیم در سیستم 3ـ3ـ4 هستند که در زمان از دست رفتن توپ وظیفه دفاع از جلوی زمین را برعهده دارد. در صورتی که ایرلند شمالی با سیستم 2ـ5ـ3 بازی کند، مک‌لافلین از ترکیب اصلی خارج خواهد شد و واشینگتن یا جاش مگنیس در کنار لافرتی قرار می گیرند یا نیال مک‌گین یا کوری اونز به خط میانی اضافه می‌شوند.

درباره سرمربی:

مایکل اونیل (ایرلندشمالی ـ 46 ساله)

او که 31 بازی ملی در کارنامه دارد و 4 گل هم در این دیدار زده پیش از اینکه به عنوان مربی پاره وقت هدایت برچین سیتی را برعهده بگیرد، چند سال به عنوان مشاوره مالی فعالیت می‌کرد. او با باشگاه شامروک راورز دو بار قهرمان لیگ ایرلند شمالی شد و در سال 2011 به اولین مربی‌ای تبدیل شد که توانست یک باشگاه از ایرلند شمالی را به مرحله گروهی لیگ اروپا برساند. موفقیت او در رساندن تیمش به یورو باعث شد تا قراردادی 2 میلیون پوندی و 4 ساله امضا کند و به این ترتیب به گرانترین مربی تاریخ ایرلندشمالی تبدیل شد.

اونیل از زبان خودش:

1- تمرکز ذهنی ما باید صددرصد باشد و با ابزارهایمان سازگاری داشته باشد. اعتقاد به توانایی‌مان در رسیدن به موفقیت ضروری است و مربیان ما تلاش زیادی می‌کنند؛ همین‌طور آنالیزور تاکتیکی ما آستین مک‌فی.

2- در لحظات حساس ما بازیکنانی دارند که می‌توانند گل‌های حیاتی بزنند و بازی را تغییر دهند. بازیکنانی مانند کایل لافرتی، جاش مگنیس و کانر واشینگتن.

3- ما دروازه‌بان‌های با کیفیتی مانند روی کارول و مایکل مک‌گاورن داریم که هر کدام در مرحله مقدماتی 5 بازی انجام دادند. در مقابل آنها خط دفاعی ما قوی و با نظم بازی می‌کند و به خوبی توسط گرت مک‌آئولی و جانی اونز رهبری می‌شوند. کاپیتان استیو دیویس همیشه قابل اعتماد است و یک فاکتور جدی در موفقیت‌های ما محسوب می‌شوند

لیست نهایی ایرلند شمالی برای یورو 2016:

دروازه بان‌ها: روی کارول (ناتس کانتی) مایکل مک گوورن (همیلتون) آلن منوس (سنت جانسون)

مدافعان:  کریگ کتکارت (واتفورد) جانی ایونس (وستبرومویچ آلبیون) گرت مک آئولی (وستبرومویچ آلبیون) لوک مک کولوگ (دونکستر) کانر مک لائوگلین (فلیتوود)  آرون هیوز (ملبورن سیتی) پاتریک مک نیر (منچستر یونایتد) لی هادسن (میلتون کینس) کریس برد (دربی کانتی)

هافبک ها: نیال مک گین (آبردین) شان فرگوسن (میلوال) استیون دیویس (ساوتهمپتون) اولیور نوروود (ریدینگ) کوری ایونس (بلکبرن) جیمی وارد (ناتینگهام فارست) استوارت دالاس (لیدز یونایتد)

مهاجمان: جاش مگنیز (کلیمارنوک) کانر واشنگتن (کویینز پارک) کایل لافرتی (بیرمنگام) ویل گریگ (ویگان)