نقدی بر اظهارات میناوند در برنامه تلویزیونی

 به گزارش "ورزش سه"،  جوان محجوبی که در سال ۷۵ صحنه شکرگزاری‌اش پس از باز کردن دروازه تایلند در جام ملت‌ها یک پای تیتراژ‌های برنامه‌های ورزشی شده بود و تلویزیون دائم بر روی قاری قرآن بودن او و علیرضا منصوریان مانور می‌داد امروز بدون آنکه به دنبال یافتن جایگاهی جدی در فوتبال ایران باشد، سوژه فحاشی‌ها و کری‌خوانی‌های هواداران سرخابی‌ها در فضای مجازی شده است.

 مهرداد البته از همان زمان جز بازیکنان شوخ‌طبع تیم ملی بود که می‌توانست خنده را به لب همبازیانش بیاورد. او این خصوصیت را هنوز هم حفظ کرده اما گاهی در تشخیص مرز بامزگی و توهین اشتباه می‌کند و همین می‌شود که هر بار یک اظهارنظر او به جای آنکه موجب انبساط‌خاطر هواداران فوتبالی شود آتش دعواهای مجازی را روشن می‌کند.

گفته می‌شود که باشگاه استقلال قصد دارد از مهرداد میناوند به خاطر اظهاراتش در مورد منصوریان و رحمتی که در برنامه زنده تلویزیونی بیان کرد شکایت کند. شاید برخی این واکنش به اظهارات میناوند را سخت‌گیرانه بدانند چرا که در اینصورت باید از همه کسانی که در ورزشگاه‌ها یا فضای مجازی اقدام به فحاشی و یا دادن القاب توهین‌آمیز به رقبا می‌کنند نیز شکایت کرد. اما میناوند را نمی‌توان یک هوادار عادی فوتبال دانست. نمی‌توان عذر او را همانند یک هوادار معمولی پرسپولیس و استقلال موجه دانست.  اینکه مهرداد میناوند در برنامه زنده تلویزیونی منصوریان را مربی بدی می‌داند اسمش صراحت است و ایرادی در آن نیست اما اینکه بعد از دیدن عکس او از واژه‌ای استفاده می‌کند که ساخته‌ی همین بچه‌هایی است که به برکت داشتن اینستاگرام به هر جنبنده‌ای در این فوتبال توهین می‌کنند، نامش صراحت و بامزه بودن نیست. اینکه یکی را عقاب بنامد هیچ ایرادی ندارد اما اینکه به دیگری  لقبی بدهد که هواداران رقیب برای تخریب و تحقیر او از آن استفاده می کنند، سرشار از ایراد است.

میناوند در فوتبال ایران کم افتخار ندارد. او هم در جام‌جهانی بازی کرده و هم در اروپا و لیگ قهرمانان. با پرسپولیس قهرمان لیگ نیز شده و با اشتروم‌گراتس قهرمان لیگ اتریش و پنج سال تقریبا مداوم نیز در تیم ملی حضور داشته. این بازیکن با این ویژگی‌ها چهره مهمی در فوتبال ایران می‌تواند باشد. او با چنین جایگاهی در دوران بازی می‌توانست بهتر و عاقلانه‌تر از این سرمایه دوران بازی‌اش استفاده کند اما خودش را سرگرم کری‌خوانی‌های بچگانه‌ای کرده که هیچ سودی برای او ندارد. حتی چنین رفتاری او را در بین پرسپولیسی‌ها نیز محبوب نمی‌کند. بسیاری از هواداران استقلال پیشکسوتانی چون عابدزاده، دایی، باقری، مهدوی‌کیا و کریمی را به دلیل آنکه متوجه وجهه ملی خود در بین هواداران فوتبال هستند و از آن وجهه برای دعواهای رنگی استفاده نمی‌کنند دوست دارند.

اصلا فرض کنیم که واژه‌هایی که میناوند در مورد منصوریان و رحمتی به کار برد، مصداق توهین نباشد (که در جامعه ایران با معذوریات خاصش می‌تواند مصداق توهین باشد) اما خود او نباید به جایگاه و وجهه‌اش در بین اهالی فوتبال نظر افکند و بیشتر مواظب آنچه بر زبان می‌آورد باشد؟ نباید او چند گام جلوتر از هواداران احساسی که در فحش دادن‌ استاد هستند باشد؟ کسی نمی‌گوید او کری نخواند یا به دنبال نشان دادن هیجان‌های خود نباشد اما باید این کار را با در نظر گرفتن شخصیت ورزشی خود که با سال‌ها بازی در تیم ملی و پرسپولیس به دست آورد انجام دهد. می‌توان کری خواند اما توهین نکرد و کسی را هم نرنجاند.

نویسنده: حجت شفیعی