والورده- زیدان؛ از امیدواری تا استیصال

به گزارش "ورزش سه"، آیا فتح لالیگا و لیگ قهرمانان مردان برنابئو را سیر، بی اشتها و بی انگیزه نکرده؟ آیا بارسا با رفتن نیمار و ورود والورده لشگر باانگیزه تری نشده؟ چرا بارسا در همه بازی هایش در نوکمپ جز یک دیدار پیروز شده و چرا رئال در برنابئو به تقلا افتاده؟ چرا سپید پوشان طی نه دیدار لیگ در برنابئو فقط پنج بار پیروز شده اند؟ چرا نوکمپ تسخیرناپذیر شده و دیگر تیم های کوچک هم از نبرد در برنابئو نمی ترسند؟

یک: سنگربانان

پسر آلمانی بیست و پنج ساله بی هیاهو نامزد دریافت جایزه زامورا شده و بازگشت مانوئل نوئر درون دروازه آلمان را هم به چالش کشیده. حالا خروج های مارک اندر تراشتگن هم غنایی یافته. او رکورد سیزده بار دفع / مهار توپ در شانزده موقعیت تک به تک لیگ را بر جای گذاشته و درصد مهارش بین سنگربانان لیگ قهرمانان - با 86/92 درصد -  بیشتر از رقبایش شده، بیشتر از داوید دخیا و هوگو لوریس در رتبه دوم و سوم. تراشتگن فقط هفت گل در لیگ خورده، متوسط 39/0 در هر دیدار، در حالی که کیلور ناواس کاستاریکایی فقط در دو دیدار آخر لیگ پنج گل دریافت کرده. دروازه رئال شانزده بار در لیگ فروپاشیده، نزدیک به یک گل در هر دیدار.

دو: مدافعان

رئال دو بار از نومانسیا دسته دومی طی نبرد دوم جام حذفی جلو افتاد و دروازه اش دو بار فرو ریخت تا لرزش مدافعان دوباره برجسته شوند... غیبت تکرار شونده سرجیو راموس و رافائل واران که به قرار گرفتن ناچو فرناندز در قلب دفاع رئال انجامیده ضربه مهلکی به مردان برنابئو زده. در سوی دیگر ترکیب ژرارد پیکه - ساموئل امتیتی آهنین شد و ماسکرانو و فرمالن با مصدومیت صخره دفاعی بارسا را بلند نگاه داشتند. تفاوت مارسلو و جوردی آلبا، مدافعان کناری دو جبهه، بازتابنده فاصله دو تیم هم هست. آلبا به ترکیب معرکه ای با مسی دست پیدا کرده، در حالی که نمایش مارسلو پس از مصدومیت آمیخته به لغزش شده، محض نمونه چگونگی گل دوم سلتا ویگو. دنی کارواخال و اشرف حکیمی دو مدافع کناری دیگر رئال جمعا یک پاس گل ارسال کرده اند، آماری در تقابل با یازده پاس گل نلسون سمدو، سرجی روبرتو و آلبا.

سه: قلب تپنده

قلب تپنده رئال لرزان شده، نه همساز با سایر اعضا زده و نه سریع و کوبنده تپیده. تونی کروس و لوکا مودریچ نشانی از نمایش فوق العاده فصل پیش ندارند. خبر فروش کروس زبان به زبان گشته و خبر حضور مودریچ در دادگاه به دلایلی مالیاتی داغ تر از نمایشش در میدان بوده. در جبهه دیگر سرجیو بوسکتس دوباره اوج گرفته و اینیستا پا به سن گذاشته هر بار به میدان رفته همان آندره س همیشگی بوده.

چهار: مهاجمان

کارنامه مهاجمان رئال در لیگ: بنزما دو گل، رونالدو چهار گل، بیل چهار گل، جمعا ده گل... مسی در جبهه کاتالان ها شانزده بار در لیگ دروازه ها را فتح کرده و لوییز سوارز یازده بار. بارسا چهل و هشت گل در لیگ زده، شانزده تا بیشتر از رئال. هو کردن بنزما در برنابئو نمایشگر حال و هوای سرد مادرید بود، برخلاف سرود آزادیبخش کاتالان ها روی سکوهای نوکمپ که نشان از همدلی و شور می داد.

پنج: رونالدو و مسی

رونالدو پنجمین توپ طلا را در دست گرفت، ولی آن چه در میدان گذشته بازتابنده آن توپ نبوده. کریستیانو چهار دیدار اول را به دلیل محرومیت از دست داد و وقتی بازگشت، آهنگ، توازن و زهرش را از دست داده بود. چهار گل طی سیزده بازی لیگ تناسبی به قامت کریستیانو ندارند، دارند؟... در حالی که لیونل یکی از بهترین فصل هایش را - تا این جا - به رخ کشیده. در هجده بازی لیگ شانزده گل زده و در بیست و شش دیدار، بیست گل.

شش: بازیکنان جانشین

بارسا سرانجام در این فصل بازیکنان چرخشی کارآیش را یافت. پیروزی برابر ختافه با گل های دنیس سوارز و پائولینیو و برد مقابل سویا با گل پاکو آلکاسر به چنگ آمدند. جرارد دلوفئو در اوایل فصل نمایش دلگرم کننده ای ارائه داده و فرمالن در غیاب امتیتی جانانه جنگیده، در حالی که نشانی از طراوت سیستم چرخشی رئال فصل پیش برجای نمانده. زیدان بهره ای از تازه واردها نبرده و به نظر می رسد اعتمادی به آنها ندارد، برخلاف والورده که سمدو و پائولینیو را در ترکیبش جا انداخته و به ورود دمبله و کوتینیو هم دل بسته. او امتیتی را از دست داد، ولی مردانش نزول نکردند. چنان که مصدومیت سرجی روبرتو، آلبا، سوارز و دمبله، بارسا را از پرواز بازنداشت. در حالی که زیدان طی غیبت رونالدو، بیل، راموس و کارواخال نتوانست جای شان را پر کند. جمله "... رئال با موراتا، په په و خامس رودریگز تیم قوی تر بود" از زبان رونالدو نمایشگر تفاوت رئال این فصل با فصل پیش هم هست.

هفت: زیدان و والورده

ال کلاسیکو پیش از کریسمس رویارویی قهرمان لیگ با مدعی قهرمانی لیگ بود، نبرد رو در روی زیدان - والورده. سیستم 2-4-4 والورده ترکیب 2-3-1-4 زیدان را در نیمه دوم به بند کشید و بارسا در برنابئو سه گل زد... فصل که آغاز شد خیلی ها به ارنستو والورده با تردید می نگریستند، نیمار رفته و ستاره برجسته ای نیامده بود. مسی سی سالگی را پشت سر می گذاشت و اینیستا پیرتر می شد. ولی والورده نشان می داد "ساده بودن همانا بزرگی است". او با آرامش بی حصری بارسای پرهیاهو را به کرانه امنی می رساند و تا این جا بی شکست... فصل که آغاز شد زیدان هم قهرمان لیگ خوانده می شد و هم فاتح لیگ قهرمانان، ولی حفظ ثبات چه پیچیده بود و چه پرزحمت. زمان سپری شد و نشانه های استیصال در چهره همیشه آرام زیزو برجسته شدند. جمله هایش بوی نومیدی گرفتند و خبر از سرنوشتی محتوم دادند. به او نگاه کردیم و جمله "بزرگ ترین عیب رئال همین بس که بی وفا است" در ذهن مان چرخید و چرخید.