طغیان دختران ایرانی در آفتاب تهران

به گزارش "ورزش سه"، رقابت های قهرمانی دو و میدانی داخل سالن آسیا در تهران به پایان رسید و تیم ملی بانوان ایران توانستند به بهترین نتیجه خود از نظر تعداد و عیار دست پیدا کنند. 11 مدال شامل 5 برنز، 5 نقره و یک طلا حاصل کار دختران دو و میدانی کار بود و به تمام این موفقیت ها باید شکسته شدن 4 رکورد ملی را اضافه کرد که این موضوع می تواند مهمترین دستاورد برای فدراسیون باشد. با این حال پریسا بهزادی نایب رییس بانوان فدراسیون دو و میدانی در گفت و گویی مفصل به عملکرد دختران در این دوره از رقابت ها، مشکلاتی که آنها در طول این راه داشتند و آینده دختران می گوید:

* شکسته شدن 4 رکورد برای ما قوت قلب بود

اگر بخواهیم از نظر تعداد و عیار مدال ها به مسابقات نگاه کنیم این بهترین نتیجه تاریخ بانوان ایران در رقابت های داخل سالن دو و میدانی آسیا بود. ما در این رقابت ها 11 مدال آوردیم که 5 برنز، 5 نقره و یک طلا حاصل کار دختران دو و میدانی کار بود. از سویی دیگر 4 رکورد ملی در این رقابت ها شکسته شد که این مساله بزرگترین دستاورد برای ما بود.

* فکر نمی کردیم فصیحی مدال بگیرد

در برخی رشته ها مثل 60 متر ما مدال با ارزشی داشتیم. من به شخصه اصلا فکر نمی کردم فرزانه فصیحی بتواند مدال بگیرد چون تعداد شرکت کننده های خارجی بسیار زیاد بودند و رقبای او همگی حضور داشتند اما فصیحی با تلاش خیلی زیادی که کرد توانست مدال برنزی بسیار ارزشمندی بگیرد. بعد از او چند دونده خارجی بسیار خوب از قزاقستان، ازبکستان و هنگ کنگ قرار گرفتند که این موضوع نشان دهنده پیشرفت اوست. با این حال در کنار تمامی مدال های خوبی که داشتیم چنین نتایجی هم به دست آمد که برای ما ارزش زیادی دارد.

* 2 غایب داشتیم که می توانستند بدرخشند

در 60 متر، در پرش ارتفاع و پنجگانه ما نتایج بسیار خوبی داشتیم. ما بر روی مدال سپیده توکلی هم تردید داشتیم اما او توانست هم رکورد خودش را ارتقا دهد و هم تنها طلای مسابقات را به دست بیاورد. توکلی موفق شد برای اولین بار به امتیاز بالای 4 هزار برود و رکورد پرش ارتفاع را هم جا به جا کند. 400*4 هم ما فکر نمی کردیم نقره بگیریم اما دختران هم رکورد ملی را جا به جا کردند و هم مدالی ارزشمند گرفتند. در پرتاب وزنه و پرش با نیزه رقابت خیلی نزدیک و شدید نبود، در پرش های طولی هم رقبای بسیار خوبی از کشورهای دیگر آمده بودند اما دختران ما شانس زیادی برای مدال نداشتند. جواهر زمانی و ریحانه مبینی پرنده های خوب ما در ماده های طولی بودند که به دلایل مختلف موفق به حضور در این رقابت ها نشدند. در 60 متر مانع هم الناز کمپانی و سارا ندافی هم نقره و برنز گرفتند اما در کنار مدالی که آوردند رکوردهای خوبی به جا گذاشتند که این برای ما اهمیت بسیار زیادی داشت.

* بضاعت ما محدود بود؛ ورزشکاران هم از جان مایه گذاشتند

میزبانی نمی تواند دلیل اصلی مدال های ما باشد. شما به رکوردهای به دست آمده دقت کنید می بینید علاوه بر مدال ما رکوردهای بسیار خوبی هم به دست آوردیم که این برای ما بسیار امیدوار کننده بود. ما ورزشکاران بسیار خوبی داشتیم که با بضاعت فدراسیون ساختند و کنار آمدند که در نهایت این موفقیت ها به دست آمد. ما به ورزشکاران ابلاغ کردیم به دلیل شرایط موجود اردوی بانوان در شهرهای خودشان برگزار کنند. دونده هایی مثل فرزانه فصیحی که در اصفهان زندگی می کنند شهرشان سالن برای تمرین ندارد و مجبور شدند با خانواده به کیش بروند تا در آنجا اردو بزند. یا الناز کمپانی از شیراز و سارا نداف از مشهد به گرگان رفته اند و همراه خانواده آنجا زیر نظر آقای گرگانی تمرین می کنند. نمی توان گفت این مدال ها فقط به خاطر میزبانی بوده و باید منصفانه به تلاش زیاد دختران ایرانی توجه کرد.

* سختکوشی سپیده توکلی فقط در ورزش نیست

خانم توکلی یک ورزشکار سختکوش و پر تلاشی است. تلاش های او برای به دست آوردن این 2 مدال بر کسی پوشیده نیست. او در تمام مراحل زندگی خود این طور ممارست به خرج می دهد. سپیده توکلی در حال گرفتن مدرک دکتری خود است و همیشه پر تلاش ظاهر می شود. ما می بینیم که این ورزشکاران وقتی به آنها توجه بیشتری می شود جواب می دهند و نباید میزبانی را تنها دلیل این اتفاقات دانست.

* به دختران شانس تجربه مسابقات آسیایی را دادیم

در سایر مواد می گویند ورزشکاران سایر رشته ها به خاطر کم بودن رقبا مدال گرفتند و سطح رقابت پایین بود. من موضوع را به این شکلی که عنوان می شود قبول ندارم. ورزشکارانی که در رقابت جدی با رقبای خارجی موفق به کسب مدال شده اند جایگاه شان محفوظ و قابل احترام است اما ما به دلیل امتیاز میزبانی می توانستیم در هر ماده 3 ورزشکار معرفی کنیم. اولا اینکه تفاوت مالی ایران با سایر کشورها تنها در یک بلیت هواپیما بود و در سایر هزینه ها ما باید مخارجی را متقبل می شدیم. این مدال ها حالا می تواند انگیزه بسیار زیادی برای خود ورزشکاران باشد که از این به بعد ورزش حرفه ای را جدی تر بگیرند و تلاش بیشتری کنند. ضمن اینکه شانس دیدن مسابقات آسیایی و کسب مدال می تواند روی تجربه آنها تاثیر چند برابری داشته باشد. خواهش من این است تلاش هیچ یک از بانوان دو و میدانی را نا دیده نگیرید.

* از ما مدال المپیک توکیو می خواهند

ما در رقابت های بزرگ آسیایی و جهانی نماینده خانم نداریم چرا که سیاست هایی حالا بر فدراسیون حاکم است که از ما فقط اسامی ورزشکاران شانس مدال می خواهند. در جلسه ای که من به عنوان نایب رییس بانوان فدراسیون دو و میدانی حضور داشتم از من سبد مدال المپیک 2020 توکیو را می خواستند. من وقتی گفتم از دو و میدانی بانوان آن هم در المپیک نمی توانیم مدال بگیریم زیاد برای آنها خوشایند نبود. ما در کل تاریخ دو و میدانی تنها یک مدال احسان حدادی را داریم چه طور می شود در دور بعدی از حالا گزینه به عنوان شانس مدال معرفی کنیم ؟ در بازی های آسیایی هم اینطور است. باید دختران به شکل حمایتی بروند، ببینند، در اردو باشند و شرایط را تجربه کنند تا پله به پله بهتر شوند.

* نباید تجربه تلخ عدم حمایت از طوسی تکرار شود

من در یکی از جلسات کمیته ملی المپیک هم یک بار عنوان کردم که زیاد به نفعم نبود اما حرفی که باید به نمایندگی از دو و میدانی بانوان می زدم را به گوش مدیران رساندم. مریم طوسی در بازی های آسیایی اینچئون توانست مقدماتی و نیمه نهایی را رد کند و در فینال پنجم شد که این برای ما بسیار ارزش داشت اما پشت آن موضوع گرفته نشد. مربی سرعت دختران قزاقستان که تیمی بسیار خوب است خانم بود، من یک بار از ایشان خواهش کردم تا با دختران ما هم تمرین کند اما او گفت چون حالا فصل سرما است ما دختران خود را به تایلند فرستادیم تا در هوایی مطلوب تمرین کنند. دختران ما در این شرایط می جنگند و باز هم گله ای ندارند اما اینکه در این شرایط ما توقع داشته باشیم که از حالا شانس مدال باشند و به شرط نتیجه گرفتن اعزام شوند من بعید می دانم موفقیتی به دست آید.

* دختران نشان دادند قابل اعتماد هستند

رییس فدراسیون هم به بانوان توجه خوبی دارد و پیگیر است اما این مساله باید دغدغه سازمان تیم های ملی باشد که به شکل جدی این طور نیست. حالا پسران ما نتیجه داده اند و سرمایه گذاری که روی آنها شد جواب داد. این موضوع برای دختران هم باید اتفاق بیافتد. دختران نشان دادند که اگر کمی، فقط کمی روی آنها توجه شود جواب می دهند و حالا نوبت فدراسیون است تا از این فرصت استفاده کند. حالا صحبت است که چند مربی خارجی برای بانوان بیاوریم اما باید هر چه سریع تر این اتفاق رخ بدهد چرا که هر چه به بازی های آسیایی نزدیک تر می شویم زمان از دست می رود.

* فدراسیون اسپانسر دارد اما هزینه ها بسیار بالاست

کمیته ملی المپیک می تواند به ما در جذب مربیان خارجی کمک کند و وزارت ورزش هم همیشه بخشی از بودجه ای را که تخصیص می دهد صرف بانوان می کند اما این واقعا برای دختران دو و میدانی کار کافی نیست. ورزشکاران آقای ما همین حالا هزینه هایی دارند که اگر قرار بود فدراسیون منتظر کمک آنها بماند حالا هیچ یک از این اردوها و اعزام ها صورت نمی گرفت. با این هزینه مربی ها و رفت و آمدها باید هزینه های بالایی را متحمل شد. درسته می گویند فدراسیون ها باید بروند و اسپانسر بگیرند اما حالا فدراسیون ما به اندازه کافی اسپانسر دارد ولی دو و میدانی با همه فدراسیون ها فرق دارد.

* هر ماده دو و میدانی باید یک فدراسیون باشد

فرق دو و میدانی با سایر فدراسیون ها این است که 24 ماده دارد و به نظر من هر ماده باید یک فدراسیون داشته باشد. هر کدام از ماده ها مربی تخصصی خودش را می خواهد و ورزشکاران تنها می توانند زیر نظر یک مربی باشند. مثلا در فوتبال، والیبال یا برخی رشته های انفرادی دیگر شما با یک هزینه می توانید تیم را از نظر فنی تامین کنید اما دو و میدانی واقعا شرایط خاصی دارد و به همین دلیل باید توجه بیشتری هم به آن شود. هر دختر ما باید یک مربی داشته باشد و همین مساله دلیلی می شود تا ما کمک بیشتری را بگیریم. گستردگی و تعدد ماده ها زیاد است و ما هر چه قدر هزینه کنیم با این بودجه هایی که داریم واقعا سخت است به چشم بیاید.

* باید برای این دختران حق پیشرفت قائل شویم

حالا مطرح می شود که رکورد دختران ما از موفقیت در آسیا دور است اما باید به روند پیشرفت آنها هم دقت کنیم. مثلا سپیده توکلی توانست برای اولین بار به امتیاز بالای 4 هزار برسد و در یک ماه 2 بار رکورد پرش ارتفاع را زد. یا الناز کمپانی 2 بار در یک ماه رکورد را زده است، سارا ندافی خودش را به رکوردهای خوبی رسانده است، فرزانه فصیحی در بین همه رقبایش برای اولین بار توانست مدال کسب کند. نمونه های زیادی هستند و جواب دهی زمانی رخ می دهد که ما اجازه این پیشرفت را به آنها بدهیم نه اینکه فقط تورنمنت به تورنمنت به آنها توجه کنیم. دختران نشان دادند که قابل اعتماد هستند و حالا نوبت حامیان است که از آنها در مسیر پیشرفت کمک کنند.