رونالدو - مسی؛ تیم علیه فرد

به گزارش "ورزش سه"، اشتباه نکنید؛ اینجا قرار نیست عملکرد مسی و رونالدو زیر سوال برود یا حداقل شدت آن بسیار کمتر از دادگاه های رسانه ای علیه این دو فوق ستاره است! در روزها، ماه ها و سال های اخیر رسانه ها و کارشناسان بسیاری به تفاوت عملکرد کریستیانو رونالدو و لیونل مسی در باشگاه و تیم ملی پرداخته اند و همین موضوع سبب شده تا هواداران این تیم ها و مردم این کشورها علیه دو کاپیتان تیمشان موضع بگیرند و هجمه هایی ایجاد کنند. این اتفاق تا جایی پیش رفت که چند هفته پیش در آرژانتین برخی از مردم در حال جمع کردن پول برای لیونل مسی دیده شدند! در واقع آن ها گمان می کردند و شایع می کنند که مسی به خاطر دریافت حقوق نجومی از بارسلونا، آنچنان می درخشد و نمایش بهتری را ارائه می کند.

واقعیت اما تفاوت هایی جدی با این فرضیه ها دارد. مسی در بارسلونا اگرچه یک فوق ستاره محسوب می شود، اما یک بازیکن است در کنار 10 بازیکن دیگر. در کنار لوییز سوارز، راکیتیچ، اینیستا، کوتینیو، بوسکتس و دیگران. حضور این بازیکنان بزرگ سبب شده تا تیم های حریف برای مهار بارسلونا، تنها به مسی فکر نکنند چرا که در این صورت دیگر بازیکنان کار را به پیش می برند و تیم را به نتیجه لازم می رسانند.

ولی در آرژانتین چطور؟ علاوه بر ضعف جدی مدافعان که تلاش های مسی و دیگر مهاجمان را بر باد می دهد، هافبک ها نیز توان موقعیت سازی برای لیونل و بقیه را ندارند. او باید عقب بیاید و یک تنه توپ را جلو ببرد و گلزنی کند یا پاس گل بدهد. چطور میتوان انتظار داشت یک بازیکن ۹۰ دقیقه و در یک تورنمنت جور تمام تیم را بکشد؟

آمار گلزنی بارسلونا در 10 بازی آخر را با گلزنان آرژانتین در 10 مسابقه آخر بررسی کنیم تا عمق فاجعه بیشتر مشخص شود. (با حضور مسی) در 10 گل آخر بارسلونا مسی روی 4 گل تاثیرگذار بوده اما در آرژانتین این آمار به عدد 7 می رسد! در واقع تاثیرگذاری 40 درصدی در تیم بارسلونا در مقابل تاثیرگذاری 70 درصدی در تیم ملی آرژانتین که اتکای آلبی سلسته به شماره 10 را نشان می دهد.

***

در پرتغال هم اوضاع جالب نیست. پرتغال در حالی حذف شد که تنها کوارشما و په په گلزنان این تیم به غیر از رونالدو بودند. پرتغال 4 امتیاز از اسپانیا و مراکش را در حالی گرفت که کریستیانو رونالدو تمام گل های تیمش را به ثمر رساند و حتی پنالتی منجر به گل را هم خودش گرفت!

به بازی شب گذشته نگاه کنیم؛ وقتی که اروگوئه با 9-10 نفر در دفاع بود، رونالدو در وینگر چپ بازی حضور داشت، توپ را از هم تیمی ها می گرفت و دیگری را صاحب توپ می کرد و برای استفاده از سانتر احتمالی، به داخل محوطه جریمه یورش می برد. اما هم تیمی ها یا نمی توانستند سانتر کنند یا اگر ارسالی در کار بود، با کمترین دقت ممکن به محوطه جریمه می رسید...

مقصود، دفاع از عملکرد رونالدو یا مسی نیست. بلکه هدف تاکید بر نقش تیم و 10 بازیکن دیگر در کنار یک فوق ستاره است. اگر پرتغال یا آرژانتین در این سال ها به جای اتکا بر مسی و رونالدو، به سراغ بازیکن سازی صحیح می رفتند، اکنون می توانستند با الگو برداری از بارسلونا و رئال مادرید، به موفقیت برسند اما حالا تقلید از 442 والورده و زیدان، تنها یک اشتباه است که در نهایت منجر به ناکامی می شود.

این دو تیم احتمالا در قطر دو فوق ستاره شان را نخواهند داشت و از همین حالا به جای این که مسی و رونالدو را از حداحافظی احتمالی منصرف کنند، باید به سراغ تیم های داخلی بروند و از دل یک ملت، یک تیم بیرون بیاورند تا بلکه بتوانند فضاحت 2018 را پاک کنند.